Κύριε, δύναμη μου, πόσο αδύναμοι είναι ο ουρανός και η γη! Και όλο το κακό, που κάνουν οι άνθρωποι κάτω από τον ουρανό, ομολογία αδυναμίας είναι και μόνον αδυναμίας!
Μόνον ο δυνατός τολμά να κάνει το καλό. Μόνον εκείνος
που με Εσένα τρέφεται και από Εσένα ξεδιψά, δύναμή μου, γεμίζει με δύναμη για
το καλό. Μόνον
όποιος κοιμάται στην καρδιά Σου αισθάνεται ανάπαυση. Μόνον εκείνος
που οργώνει στα πόδια Σου θα γλυκαθεί από τους καρπούς του κόπου του.
Πέρασαν πια τα χρόνια μου τα παιδικά, τα θρεμμένα με φόβο
και αμάθεια, και η ελπίδα μου στον ουρανό και στη γη εξαφανίστηκε… Τώρα μόνον Εσένα κοιτάζω και κρατιέμαι από το
δικό Σου βλέμμα, λίκνον μου και ανάστασή μου!
Από το βιβλίο «Προσευχές στη λίμνη», Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου