ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ...

Θυμάμαι όλες εκείνες τις στιγμές
που γέλασα,χάρηκα,ονειρεύτηκα,
αγκάλιασα,φίλησα,
πόνεσα,μελαγχόλησα,
μυστικά έκλαψα,
βαθιά μέσα μου
για μέρες πολλές πάλεψα.

Ξεφυλλίζοντας τον χρόνο
που σε λίγο μας αφήνει,
ευγνωμονώ το Θεό
που επέτρεψε τόσα παθήματα
ώστε να γίνουν της ζωής μου
πολυτιμα μαθήματα.

Τις προδοσίες που με έφεραν
πιο κοντά Του,
τα πολλά ναυάγια που με έκαναν
να ψάξω το ασφαλές λιμάνι Του,
τις επί γης απουσίες
που μοιάζουν με αιώνιες παρουσίες.

Οφείλω μια συγγνώμη
σε όσους απογοήτευσα,
σε όσους αθελα μου ίσως πλήγωσα,
σε όλα όσα άξιζαν
ολόψυχα δεν δόθηκα.

Σε λίγο το 2018 μας αφήνει,
το 2019 έρχεται...
Ο χρόνος δεν σταματά να κυλά
στο ρυάκι της ιστορίας
μα είναι για μένα απλά ένας αριθμός,
μια συντεταγμένη για να θυμάμαι
το παρελθόν.
Τα καλά για να ευγνομωνώ
και τα κακά για να μαθαίνω.

ΞΟΔΕΨΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ

Είναι κάτι καρδιές που έχουνε τόση αξόδευτη αγάπη
και δεν ξέρουνε πώς να την ξοδέψουν και γι’αυτό βασανίζονται.
Βασανίζονται όχι γιατί αγαπούν, αλλά γιατί αγαπούν πολύ
κι όμως φοβούνται να το εκφράσουν, να το δείξουν.

Μην φοβάσαι μη παρεξηγηθείς, μην φοβάσαι 

εάν φέρεις τους άλλους σε «δύσκολη θέση».
Συνήθως η αγάπη κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν άβολα,

γιατί μάθανε να μένουνε στους τύπους και στον καθωσπρεπισμό•
μια γνήσια αγκαλιά και ένα φιλί
συνήθως ξαφνιάζει τους ανθρώπους που συνθηκολόγησαν
με τις τυπικές χειραψίες και τα αδιάφορα νεύματα «ενδιαφέροντος».

Ξόδεψε λοιπόν την αγάπη σου δείχνοντάς την.
Ξόδεψέ την γιατί αλλιώς μπορεί να γίνει ιδιοτροπία, απομόνωση, 

σκληρότητα ακόμα και κατάθλιψη.

Όπως πολύ σωστά είπε ένας πάτερ:
«Η κατάθλιψη μας είναι η αξόδευτη αγάπη μας»

π. Παύλος Παπαδόπουλος

ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΣΥΝΔΥΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Να σου πω ένα μυστικό; 

Πεθύμησα το σουβλάκι,
το φραπέ και τις σοκολάτες!
Η επιθυμία μου ήδη από χτές
έγινε πράξη.

Όταν όλα αυτά συνδυάζονται
με την αγάπη,
την οικογενειακή θαλπωρή
και αυτό το φως
απ΄το άστρο της Βηθλεέμ
που φέγγει μυστικά στην καρδιά
τότε όλα θυμίζουν παράδεισο!

Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!

Αλέξης Αλεξάνδρου 26/12/18

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ!

Είναι Χριστούγεννα!

Ωρα για δώρα,
στολίδια,δέντρα,ευχές.
Πολλές ευχές.

"Χρόνια πολλά".
Αγκαλιές,φιλιά.
Φαΐ,ποτό,τραγούδι.
Μελομακάρονα,κουδούνια,
Άης Βασίλης.

"Χρόνια πολλά".
Μήπως φίλε,κάτι ξεχνάς;
Κι γω ξεχνώ.

"Χριστός ετέχθη".
Ο Χριστός γεννήθηκε.
Ο προαιώνιος Λόγος σαρκώθηκε.
Έρχεται να μας πάρει
από τα παγωμένα μέρη της αμαρτίας
και να μας παει
στη ζεστασιά της αγάπης Του.
Από το θάνατο στη ζωή.

2018 χρόνια μετά Χριστόν.
Κι ακόμα ζούμε σαν να μην ήρθε.
Ακόμα αγνοούμε το σκοπό
της ύπαρξής μας.

Χρόνια πολλά μου εύχεσαι.
Μα τι να τα κάνω χωρίς Χριστό.
Τι να τα κάνω,
αφού θα φύγω
κι όλα θα τελιώσουν.

Όχι μόνο "Χρόνια πολλά".
Αλλά και "Χριστός ετέχθη."
Και σου απαντώ:
"Αληθως ετέχθη".

Ναι ο Χριστός σαρκώθηκε.
Ο Χριστός σταυρώθηκε
για να μας αναστήσει.
Να μας δώσει ζωή αιώνια κοντά Του.

Γι'αυτό σου λέω...
Τι να τα κάνω τα χρόνια τα πολλά...
Προτιμώ την αιωνιότητα
που ξεκινά από εδώ.
Μόλις συνδεθείς
με την αγάπη,
την ειρήνη,
το φως και τη χαρά Του.

Καλά Χριστούγεννα...
στις καρδιές μας!

Αλεξης Αλέξανδρου 11/12/17

ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΕΟΙ

Αν δεν αραίωσες τις φιλίες σου, 

αν δεν σε εγκατέλειψαν οι φίλοι σου, 

αν δεν άρχισαν οι άλλοι

να σε ειρωνεύονται 

τότε να ξέρεις ότι δεν έκανες βήμα
στον Χριστιανισμό. 

Γιατί ο Χριστός γεννάται
στην καρδιά εκείνου του ανθρώπου,
όπου έχουν πεθάνει όλοι
οι άλλοι θεοί μέσα του
(ο θεός της μόδας,
ο θεός της σαρκός,
ο θεός του εγωισμού). 

Ο Θεός έχει αξιοπρέπεια
και σε αφήνει να κάνεις τη ζωή σου,
αν νομίζεις ότι η παρουσία Του
μέσα σου είναι αποπνικτική. 

Μόνο αν Του ζητήσεις να έρθει,
με όλη σου την καρδιά,
αποβάλλοντας πρώτα τα σκουπίδια
που έχεις μέσα σου,
θα έρθει μέσα στην καρδιά σου..."

+ Δ. Παναγόπουλος.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Χριστούγεννα ψυχή μου, ακούς;
Κι όλα μέλλει ν΄αλλάξουν,
η ιστορία ολόκληρη, ο κόσμος όλος.

Μα ο μέσα μου κόσμος;
Εκεί, μέρα τη μέρα, σκέψη τη σκέψη,
χτίζω ένα-ένα τα παράθυρα μου.
Τα παράθυρα της ψυχής μου
στερούνται το φως.
Τη θέα.

Και το χαμόγελο αρχίζει
έτσι να σβήνει.
Γιατί, χωρίς φως, πως ν΄ανθίσει;

Θέλω αυτά τα Χριστούγεννα
να γκρεμίσω τα τείχη που έχτισα.
Να αφήσω το φως
της αθώας Αγάπης Του
να σεργιανίσει μέσα μου.
Να πάρω την ψυχή μου
έναν περίπατο.

Να νιώσω πως ο δίπλα μου
είναι γέφυρα για τον παράδεισο,
όχι καράβι ενοχών
και σκληρής κατάκρισης.

Έρχονται Χριστούγεννα.
Χριστούγεννα, ψυχή μου ακούς;

Σεβάχ ο Θαλασσινός
aoratigonia.blogspot.com

ΝΑ ΕΡΧΕΣΑΙ...

Θα έρθεις και φέτος
ταπεινά,αθόρυβα,αγαπητικά.

Λίγοι σε περιμένουν.
Οι πιο πολλοί νομίζουν
πως είσαι απλά ένα παραμυθάκι.
Δεν σε δέχονται.
Όπως τότε δεν σε δέχτηκαν.
Ολόκληρος Θεός και κανείς
δεν ανοιξε το σπιτικό του
για να έρθεις στον κόσμο.

Μόνο οι απλοί ποιμένες,
οι αθώοι,οι ανεπιτηδευτοι,
οι αγαθοί σε αγκάλιασαν.

Εμείς οι βολεμένοι,
οι καθωσπρεπει,οι έξυπνοι
του κόσμου δεν σε ξέρουμε.

ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΕΙΠΝΟ

Καλεσμένοι στο μεγάλο δείπνο.
Εσύ,εγώ,όλοι μας.

Δείπνο βασιλικό,επουρανιο,αιώνιο.
Μας προσκαλεί ο Βασιλέας
των όλων,
ο προυπαρχων Θεός.

Κάθε Κυριακή μας περιμένει
σε μια πρόγευση αυτού του δείπνου.

Μα ολοι προβάλουμε δικαιολογίες.
Εγώ έχω παιδιά και δεν μπορώ,
εσύ έχεις δουλειές,
ο άλλος θέλει να κοιμηθεί,
να ξεκουραστεί.

Μερικοί προτιμούν άλλα πραγματα.
Ποδηλασία,κυνήγι,εκδρομές.
Άλλοι πάλι επιστρέφουν σπίτι
απ' το ξενύχτι την ώρα
που χτυπά η καμπάνα.

Δεν ξέρουμε τι χάνουμε,
δεν ξέρουμε τι απορρίπτουμε!

Αυτά μου λές τόσο καιρο,φίλε.
Ούτε εσύ ήξερες...
Μέχρι που είπες να δοκιμάσεις,
κάτι σαν πείραμα.
Τόσα και τόσα δοκίμασες.
Να κερδίσω έχω,
να χάσω όχι,σκέφτηκες.

Από τότε μου λές
πως αλλαξες.
Πως τα βλέπεις όλα αλλιώς
πως η ηρεμία ήρθε στο σπιτικό σου,
στις σκέψεις και τις πράξεις σου.
Πως τα προβλήματα δεν έλειψαν,
ίσως και να αυξηθηκαν,
μα τα αντιμετωπίζεις,
με ελπίδα,υπομονή,πραότητα.

Όλα είναι σχέδιο του Θεού,
μου λες και σε θαυμάζω.
Θαυμάζω την πίστη σου,
την εμπιστοσύνη σου,
την αγάπη σου γι' Αυτόν.
Δεν καταλαβαίνω και πολλά
μα το πρόσωπο σου
μου δίνει τις απαντήσεις.
Φωτεινό,ήρεμο,χαρούμενο.

Χριστούγεννα σε λίγες μέρες...
και σκέφτομαι να δοκιμάσω κι εγώ.
Να γνωρίσω τον Χριστό,
αυτόν τον Άγνωστο.
Θέλω να γεννηθεί στην καρδιά μου,
θέλω να Τον αγαπήσω,
θέλω να νιώσω όπως εσύ φίλε.

Καλεσμένος και εγώ στο δείπνο.
Και εσύ αγαπημένε μου αδερφέ.
Όλοι μας.

Χριστός γεννάται σήμερον...
Ο Χριστός μας καλεί κόντά Του.
Ας ακολουθήσουμε τα βήματα Του…

Αλέξης Αλεξάνδρου 11/12/16

ΟΙ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Αγάπα άνθρωπε, τον πατέρα
και την μητέρα που σε γέννησαν,
τον σύζυγο σου αν είσαι γυναίκα,
την γυναίκασου αν είσαι άντρας,
τα παιδιά σου αν είσαι γονιός.

Αγάπα το δάσκαλο,
που σου μαθαίνει γράμματα,
τον ιερέα, που σε βάπτισε.
Αγάπα τους πάντες και τα πάντα
και τον εχθρό σου ακόμα.
Δεν είπα τίποτα. 

Μια φορά αγαπάς το παιδί σου,
τη γυναίκα σου, τον πατέρα σου,
την πατρίδα σου;
χίλιες, εκατομμύρια φορές να αγαπάς
– ποιον; Το Χριστό, που είναι
το άλφα καιτο ωμέγα, που είναι το παν. 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΣ ΚΑΝΕΝΑΝ

Υπάρχεις, Θεέ μου;
Και αν υπάρχεις που είσαι;
χάνονται άνθρωποι εδώ,
άλλοι σε αναζητούν
και άλλοι σε απαρνιούνται
άλλοι νομίζουν ότι Σε βρήκαν
μέσα από αυταπάτες...
ένα Σου βλέμμα και όλα παίρνουν ζωή
ένας Σου ψίθυρος και όλα κινούνται...

Χριστούγεννα και όλοι
Σε έχουν ξεχάσει...
τους θάμπωσαν τα φώτα
και τα στολίδια...
το αστέρι σου το κάνανε
φωτεινή επιγραφή
και τη φάτνη Σου εμπορικό κέντρο…

υπάρχεις Θεέ μου ...
και είσαι στις καρδιές των παιδιών
γιατί μόνο εκείνα
μπορούν να νιώσουν Χριστούγεννα
υπάρχεις Θεέ μου ...
και είσαι στις καρδιές των φτωχών,
γιατί μόνο εκείνοι
εκτιμούν τα δώρα Σου

υπάρχεις Θεέ μου ...
και είσαι στις καρδιές των αδύναμων
γιατί για εκείνους είσαι μεγαλοδύναμος
και τέλος υπάρχεις Θεέ μου...
γιατί δεν ξεχνάς κανέναν
ακόμη και αυτούς
που σε έχουν ξεχάσει"

Κατερίνας Τσιλιλή
Μέρες διττές

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΛΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...

Μα αυτή τη φορά μη μείνεις
στα τυπικά, τα εξωτερικά.
Μην αρκεστείς στα δώρα,
τους κόκκινους Άη Βασίληδες,
τα ψώνια,τα φαγητά και τα ποτά.

Το δέντρο σου το στόλισες,
την ψυχή σου όμως την στόλισες;

Όλα αυτά που σε βαραίνουν
ήρθε η στιγμή
να τα πετάξεις μακριά.
Τα πάθη και τα λάθη που γεννούν,
τύψεις,ενοχές και θλίψεις.

Φέτος τα Χριστούγεννα
ας είναι αληθινα.
Κάνε την κάρδια σου φάτνη,
ταπεινή φωλιά,
να έρθει μέσα εκεί
να γεννηθεί το φώς,
ο μικρός Ιησούς Χριστός.

Ας είναι φέτος μια καινούρια αρχή,
ξαλάφρωμα με εξομολόγηση ψυχής.
Ένα δάκρυ κι ένα πετραχήλι,
να χαμογελάσουν πάλι
τα ματωμένα χείλη.

Φέτος δεν θα σου ευχηθώ
χρόνια πολλά,
το μόνο που προσεύχομαι
να'ναι τα χρόνια μας αληθινά.

Ας κάνουμε λοιπόν αυτό το δώρο
στον εαυτό μας.
Να νιώσουμε επιτέλους
πραγματικά Χριστούγεννα.

Αλέξης Αλεξάνδρου 26/11/18

ΥΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

– Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι

χαίρονται με τα κοσμικά πράγματα;

– Δεν σκέφτονται την αιωνιότητα
οι σημερινοί άνθρωποι.
Η φιλαυτία τους κάνει να ξεχνούν
ότι θα χαθούν τα πάντα.
Δεν έχουν συλλάβει
το βαθύτερο νόημα της ζωής.
Δεν νιώσανε άλλες, ουράνιες χαρές.
Δεν σκιρτά η καρδιά τους
για κάτι ανώτερο.

Δίνεις λ.χ. σε κάποιον ένα κολοκύθι.
«Τι ωραίο κολοκύθι!». λέει.
Του δίνεις ανανά, «Ο ανανάς έχει λέπια»,
σού λέει και τον πετάει,
γιατί δεν έφαγε ποτέ.

Ή πές σε έναν τυφλοπόντικα:
«Τί ωραίος είναι ο ήλιος!»,
αυτός πάλι θα χωθή μέσα στο χώμα.
Όσοι αναπαύονται
μέσα στον υλικό κόσμο,
μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια
που δεν θορυβούν μέσα στο αυγό,
για να σπάσουν το τσόφλι
και να βγουν έξω, να χαρούν τον ήλιο
– το ουράνιο πέταγμα
στην παραδεισένια ζωή –,
αλλά παραμένουν ακίνητα
και πεθαίνουν μέσα
στο τσόφλι του αυγού.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’