Χριστούγεννα ψυχή μου, ακούς;
Κι όλα μέλλει ν΄αλλάξουν,
η ιστορία ολόκληρη, ο κόσμος όλος.
Κι όλα μέλλει ν΄αλλάξουν,
η ιστορία ολόκληρη, ο κόσμος όλος.
Μα ο μέσα μου κόσμος;
Εκεί, μέρα τη μέρα, σκέψη τη σκέψη,
χτίζω ένα-ένα τα παράθυρα μου.
Τα παράθυρα της ψυχής μου
στερούνται το φως.
Τη θέα.
Εκεί, μέρα τη μέρα, σκέψη τη σκέψη,
χτίζω ένα-ένα τα παράθυρα μου.
Τα παράθυρα της ψυχής μου
στερούνται το φως.
Τη θέα.
Και το χαμόγελο αρχίζει
έτσι να σβήνει.
Γιατί, χωρίς φως, πως ν΄ανθίσει;
έτσι να σβήνει.
Γιατί, χωρίς φως, πως ν΄ανθίσει;
Θέλω αυτά τα Χριστούγεννα
να γκρεμίσω τα τείχη που έχτισα.
Να αφήσω το φως
της αθώας Αγάπης Του
να σεργιανίσει μέσα μου.
Να πάρω την ψυχή μου
έναν περίπατο.
να γκρεμίσω τα τείχη που έχτισα.
Να αφήσω το φως
της αθώας Αγάπης Του
να σεργιανίσει μέσα μου.
Να πάρω την ψυχή μου
έναν περίπατο.
Να νιώσω πως ο δίπλα μου
είναι γέφυρα για τον παράδεισο,
όχι καράβι ενοχών
και σκληρής κατάκρισης.
είναι γέφυρα για τον παράδεισο,
όχι καράβι ενοχών
και σκληρής κατάκρισης.
Έρχονται Χριστούγεννα.
Χριστούγεννα, ψυχή μου ακούς;
Χριστούγεννα, ψυχή μου ακούς;
Σεβάχ ο Θαλασσινός
aoratigonia.blogspot.com
aoratigonia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου