Η ανάπαυση της ψυχής

Όσο και ν΄ αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά σ’ αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο δεν θα την βρης. Την ειρήνη και την παρηγοριά μπορεί να τη δώση στην ψυχή μόνον ο Κύριος, με τη χάρι Του. Όπως ο ίδιος είπε: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14. 27).

 

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ, Πνευματικό αλφάβητο

Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνετε;

Έπεσε πολύς πειρασμός.

Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος, που ούτε όλοι οι πυροσβέστες αν μαζευθούν, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, αναγκάζονται οι άνθρωποι να στραφούν στον Θεό και να Τον παρακαλέσουν να ρίξη μια βροχή γερή, για να σβήση. Έτσι και για την πνευματική πυρκαγιά που άναψε ο διάβολος, μόνον προσευχή χρειάζεται, για να βοηθήση ο Θεός.

Όλος ο κόσμος πάει να γίνη μια περίπτωση. Γενικό ξεχαρβάλωμα! Δεν είναι να πης: “Σ’ ένα σπίτι χάλασε λίγο το παράθυρο ή κάτι άλλο, ας το διορθώσω”. Όλο το σπίτι είναι ξεχαρβαλωμένο. Έχει γίνει χαλασμένο χωριό. Δεν ελέγχεται πια η κατάσταση. μόνον από πάνω, ό,τι κάνει ο Θεός. Τώρα είναι να δουλεύη ο Θεός με το κατσαβίδι, με χάδια, με σκαμπίλια, να το διορθώση. Μια πληγή έχει ο κόσμος που κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά. Πάει να ωριμάσει το κακό, όπως τότε στην Ιεριχώ που ήταν για απολύμανση.

 

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο. Λόγοι Α΄

Πηγή:  iconandlight

Δεν μπορεί κάποιος να αγαπά χωρίς να πάσχει

Η μεγαλύτερη οδύνη είναι ν’ αγαπά μέχρι τέλους. Ο Χριστός αγάπησε τόσο πολύ, ώστε παραδόθηκε σε φρικτό θάνατο. Οι Άγιοι το ίδιο. Ο παράδεισος και η κόλαση έχουν πάντοτε αυτό το τίμημα. Η προσευχή για τον κόσμο είναι καρπός εξαιρετικά βαθιάς και οξείας οδύνης.

 

Αρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ, ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Το άγχος είναι μια μορφή απιστίας

-Τό ἄγχος εἶναι μιά μορφή ἀπιστίας. Ἀγχώνομαι σημαίνει ὅτι προσπαθῶ νά τά κάνω ὅλα μόνος μου. Δέν χρειάζομαι βοήθεια ἀπό τόν Θεό. Αὐτός ὁ στόχος πού μέ ἀγχώνει εἶναι ἕνα εἴδωλο. Δέν εἶναι τά πάντα γιά μένα ὁ Θεός καί προσπαθῶ νά αὐτονομηθῶ, νά γίνω ἐγώ αὐτός πού δίνει τίς ἐντολές. Μπορῶ νά τό διαχειριστῶ χωρίς τόν Θεό. Κάπως ἔτσι τό σκέφτηκε καί ἡ γιαγιά, ἡ Εὔα.

-Μήν προσεγγίζεις τά πράγματα βασισμένος στίς δικές σου δυνάμεις μόνο. Μήν ἐλπίζεις «ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3). Κάνε προσευχή, ἐπικαλέσου τόν Θεό. Εἶναι μία πράξη ταπείνωσης. Ὅταν ζητᾶς σέ κάτι βοήθεια, παραδέχεσαι ὅτι μόνος σου δέν μπορεῖς νά τό ἐπιτύχεις. Εἶναι σάν νά λές: «Κύριε, ἄν ἐσύ δέν τό κάνεις τότε δέν γίνεται, ἐγώ δέν μπορῶ». Αὐτή ἡ προσευχή ἔχει ταπείνωση καί εἰσακούεται. Εἶναι δαιμονικό νά πιστεύεις ὅτι μπορεῖς νά τά ἐλέγξεις ὅλα. Στό βάθος αὐτό εἶναι ἀνασφάλεια. Προσκάλεσε τόν Χριστό στήν ζωή σου. «Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν». Ἔλα καί στῆσε τήν σκηνή σου μέσα μου. Ὁ Θεός τό ἔχει πεῖ: Θέλω νά «ἐνοικήσω ἐν ὑμῖν καί ἐμπεριπατήσω» (Β΄ Κοριν. 8, 16). Καί νά πάρω τήν καρδία σου τήν λίθινη (πέτρινη) καί νά τήν κάνω σάρκινη (τρυφερή, νά αἰσθάνεται) (Ἰεζ. 11, 19).

Ἔτσι εἶναι ὁ Θεός: εἶναι ταπεινός, τρυφερός, ἀγαπᾶ, νοιάζεται. Ἐσύ δέν μπορεῖς νά σώσεις τόν κόσμο. Ὁ Χριστός ὅμως μπορεῖ. Κανείς δέν μπορεῖ νά σοῦ πεῖ «σ’ ἀγαπῶ» ὅπως αὐτός.

 

Αρχιμ. Δωροθέου

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ, ΙΕΡΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ», ΑΥΡΑ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ

 

Η ζωή είναι σαν ένα τραίνο

 

 Βρέθηκε κάποιος, χωρίς να το καταλάβει, να κοιμάται μέσα σ' ένα τραίνο, που έτρεχε ιλιγγιωδώς! Ξύπνησε, ήπιε τον καφέ του, κάπνισε το τσιγάρο του, έπαιξε "χαρτιά" με τον συνεπιβάτη του, και το έριξε ξανά στον ύπνο. Δεν ρώτησε (!) "πού πάει το τραίνο!".

Η ζωή είναι σαν αυτό το τραίνο επιβάτες του είμαστε όλοι εμείς.

Τι να μας κάνουν τα πλούτη, οι γνώσεις, τα πτυχία, τα διπλώματα ή η υψηλή μας θέση στην κοινωνία, όταν δεν ξέρουμε προς τα πού πηγαίνουμε;!

 

Από το βιβλίο ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ, ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

 

Συγχωρώ... Κάνω χώρο στην καρδιά μου

Εμείς δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε με δική μας δύναμη για τον πόνο που ζήσαμε.

 

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

--------------------------------------------

 

Η ουλή απ' την πρόσφατη πληγή θα είναι πάντα εκεί για να μας θυμίζει την προδοσία και την απουσία. Τα ψέματα, τα καρφιά και την συκοφαντία.

 

Η ψυχή πάντα θα θυμάται και θα αντιδρά στον πόνο, στις υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, στις παγωμένες αγκαλιές και στις νυκτερινές μοναχικές κραυγές.

 

Η συγχώρεση είναι πολύ δύσκολη εώς αδύνατη για τον άνθρωπο. Πάντα αιωρείται αυτό το "γιατί", η ματαιότητα, ο φόβος πως ποτέ δεν θα είμαστε όπως πριν.

 

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με...

 

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς και ελέησε και όλους όσους μας έχουν πονέσει.

Συγχωρώ... Κάνω χώρο στην καρδιά μου.

 

Άνοιγμα στο φως.

Το παράθυρο του παραδείσου είναι και πάλι ανοικτό και το απέραντο γαλάζιο τ' ουρανού, χαρίζει μια νέα ελπίδα, μια καινούργια προσδοκία, ένα χαμόγελο ηλιόλουστο μετά την καταιγίδα.

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν

O Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12). Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.

 

26^η Σεπτεμβρίου - † Ἡ μετάστασις τοῦ ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ θεολόγου.

 

Πηγή: https://www.saint.gr

Αυτογνωσία

Σε τίποτε δεν ωφελεί να ερευνήσει κανείς όλον τον κόσμο, αν δεν έχει ερευνήσει τόν δικό του κόσμο, τον εαυτό του και όταν ο άνθρωπος «αναγνωρίζει» ταπεινά τον εαυτό του, αναγνωρίζεται και από τους ανθρώπους.

 

Άγιος  Παΐσιος

 

Όποιος αγνοεί τον εαυτό του, αγνοεί και τον Θεό· όποιος δε αγνοεί τον Θεό, αγνοεί την αλήθεια, και ζει βίον αβίωτον, είναι γεμάτος θλίψεις και πίκρες, και πάντοτε αμαρτάνει προς τον Θεό.

 

Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως

Πνευματική υγεία

-Γέροντα, ποιά είναι η πνευματική υγεία;

- Υγεία πνευματική ίσον αγνοί λογισμοί, φωτισμένος νούς και εξαγνισμένη καρδιά που φιλοξενεί συνέχεια τον Χριστό και την Παναγία. Η πολλή προσοχή με την παρακολούθηση του εαυτού μας και την προσευχή βοηθούν πολύ θετικά να αποκτήσουμε την υγεία της ψυχής. Η προσευχή είναι απαραίτητη για τον εξαγνισμό της ψυχής και η σύνεση για την διατήρηση της καλής πνευματικής καταστάσεως.

Η ζωή βέβαια δεν είναι κατασκήνωση· έχει χαρές, έχει όμως και λύπες. Πριν από την Ανάσταση προηγείται η Σταύρωση. Τα χτυπήματα των δοκιμασιών είναι απαραίτητα για την σωτηρία της ψυχής μας, γιατί αυτά λαμπικάρουν την ψυχή. Όπως συμβαίνει και με τα ρούχα· όσο τα τρίβουμε, όταν τα πλένουμε, τόσο καλύτερα καθαρίζουν. Το ίδιο και με το χταπόδι· όσο το χτυπάμε, τόσο περισσότερο καθαρίζει και μαλακώνει. Και το ψάρι φαίνεται ωραίο, όταν πλέη στην θάλασσα και είναι ζωντανό, ακόμη και όταν είναι στην αγορά με τα λέπια και τα εντόσθιά του, αλλά γίνεται χρήσιμο, μόνον όταν καθαρισθή – ασχημήνη εξωτερικά – και μετά ψηθή. Έτσι και ο άνθρωπος, όταν αποβάλη καθετί κοσμικό, ενώ εξωτερικά φαίνεται ότι χάνει την ζωή, την κοσμική ζωντάνια – τα λέπια –, αδειάζει ό,τι άχρηστο έχει μέσα του, «ψήνεται», και τότε γίνεται χρήσιμος.

 

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση»

 

Ο μη πνευματικός άνθρωπος αρνείται μόνο εκείνο το οποίο αγνοεί

Ότι βλέπει, ότι βιώνει ο πνευματικός άνθρωπος, η όλη του εμπειρία μπορεί να φανεί μωρία, καρπός ψυχοποαθολογικής καταστάσεως στον μη πνευματικό άνθρωπο. Στερημένος από την πείρα της πραγματικότητας του πνευματικού κόσμου, αρνείται μόνο εκείνο το οποίο αγνοεί.”Δυνάμει” κάθε άνθρωπος έχει κληθεί στην πληρότητα της πνευματικής ζωής, αλλά η διαρκής στροφή του θελήματος προς τον υλικό κόσμο, προς τις σαρκικές και ψυχικές απολαύσεις, οδηγεί στην άμβλυνση και την ατροφία της πνευματικής αντιλήψεως.

Στην καθημερινή ζωή θα μπορούσαμε να το προμοιάσουμε με κάποιον που έχει ραδιόφωνο και πιάνει τα κύματα που γεμίζουν την ατμόσφαιρα, ενώ αυτός που δεν έχει ούτε καν υποπτεύεται την παρουσία τους.

 

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης - Εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Όποιος αγαπάει τον Κύριο, σκέφτεται πάντα Εκείνον

Η θύμηση του Θεού γεννάει την προσευχή. Αν δεν θυμάσαι τον Κύριο, τότε και δεν θα προσεύχεσαι και χωρίς την προσευχή, δεν θα παραμείνει η ψυχή στην αγάπη του Θεού, γιατί η χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται με την προσευχή. 

Η προσευχή προφυλάσσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, γιατί ο νους, όταν προσεύχεσαι, είναι απασχολημένος με το Θεό και στέκεται με ταπεινό πνεύμα ενώπιον του Κυρίου, τον Οποίο γνωρίζει η ψυχή του προσευχομένου.

 

Αγίου Σιλουάνου του Αθωνίτη - Εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

 

 

Είσαι η ελπίδα μου

Δεν χρειάζεται να με καλέσης, Θεέ μου. Το καταφύγιο ποτέ δεν μας καλεί. Όταν σε χρειασθώ, μόλις σε χρειασθώ, εσύ είσαι παρών. Αμέσως τρέχω σ΄εσένα, το καταφύγιο μου. Είσαι η ελπίδα μου. Είσαι αυτός ο οποίος με βγάζεις από κάθε κίνδυνο, από κάθε σάλο. Προτού καν σκεφθώ ότι κινδυνεύω , έχω διασωθή.

 

Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, «Αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω»

Η γη που διψά για βροχή

Σημάδι της ψυχής που αδιαφορεί είναι το να μην ακούει με ευχαρίστηση τις Άγιες Γραφές, ενώ η ψυχή που αγρυπνεί δέχεται τους θείους λόγους, όπως η γη που διψά για βροχή.

 

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

Υποθέσεις...

Πολλές φορές χάνεσαι.

Σε υποθέσεις, σε παιχνίδια του μυαλού.

 

Σενάρια άπειρα.

Η φαντασία σου οργιάζει και σε ταλαιπωρεί.

 

Γιατί μου έκανε αυτό,

πως μου μίλησε,

πως με κοίταξε...

 

Σίγουρα με κοροϊδεύει, με πρόδωσε,

δεν με αγαπά...

 

Ολόκληρη ταινία παίζει στο μυαλό σου και σε βασανίζει.

Αυτομαστιγώνεσαι.

Υποφέρεις από υποθέσεις...

Σενάρια της φαντασίας σου.

 

Η θλίψη σε καταλαμβάνει.

Μαζοχισμός.

Κι εσύ να βουλιάζεις...

Μην το κάνεις αυτό.

Ν'αγαπάς τον εαυτό σου.

Να τον προσέχεις.

Να τον φροντίζεις.

 

Μην τον ποτίζεις φαρμάκι χωρίς λόγο.

Με φαντασίες του μυαλού.

 

Ο μεγαλύτερος εχθρός σου είναι μέσα σου.

Εσύ και οι λογισμοί σου.

 

Χριστέ μου σώσε με...

Μόνο Εσύ μπορείς.

Έλα να διώξεις

τα σύννεφα της θλίψης.

 

Έλα και γίνε ξανά ο ήλιος μου.

 

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με...

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 21/9/17

Οι σπόροι του θείου λόγου βλαστάνουν μόνο στις γόνιμες καρδιές

Πρέπει να σπάσεις το καρύδι, για να βρείς και να γευθείς την ψίχα του, τη νόστιμη και θρεπτική. Ο Κύριος δεν αποκαλύπτει τα μυστήριά Του σε όλους και δέν πετάει τα μαργαριτάρια στούς χοίρους. Γι' αυτό και στο λαό μιλούσε για τη βασιλεία Του με παραβολές. Όσοι είχαν τις πνευματικές προϋποθέσεις, τις κατανοούσαν και φωτίζονταν από την αλήθεια.

Οι σπόροι, που πέφτουν στη γόνιμη γή, θαρρείς πώς σαπίζουν και χάνονται. Όμως, με τη δύναμη πού έχει βάλει μέσα τους ο Θεός, βλαστάνουν και αυξάνονται και δίνουν καρπό πολύ. Έτσι γίνεται και μέ τούς σπόρους του θείου λόγου. Σπέρνονται σ' όλων των ανθρώπων τις καρδιές, βλαστάνουν όμως μόνο στις γόνιμες.

 

Οσίου Θεοφάνη του Εγκλείστου, «Χειραγωγία στην Πνευματική Ζωή»

Δεν γίνεται να ΄σαι πάντα ευτυχισμένος και αμέριμνος

Είναι αδύνατο να περάσει η ζωή σου ολόκληρη χωρίς ν΄ αντιμετωπίσεις πειρασμούς και θλίψεις. Δε γίνεται να ΄σαι πάντα ευτυχισμένος και αμέριμνος. Να ξέρεις πως όταν σε επισκέπτονται θλίψεις και στεναχώριες ο Θεός σε νοιάζεται, προσπαθεί μέσα από τις δυσκολίες αυτές να σε διδάξει, να σε κάνει σοφότερο στην πνευματική γνώση. Χωρίς θλίψεις δεν ταπεινωνόμαστε, δεν αποκτούμε πνευματική γνώση.

Να ΄σαι σίγουρος πως αν ο Θεός δεν το επιτρέψει, καμιά θλίψη δεν μπορεί να μας αγγίξει. Αν και πολλές φορές νομίζουμε πως αιτία των θλίψεων είναι οι άνθρωποι, εκείνοι λειτουργούν μόνο σαν όργανα που χρησιμοποιεί ο Θεός για τη σωτηρία μας.

 

Στάρετς Μακαρίου, Μικρή Ρωσική Κίμακα- Εκδόσεις Πέτρου Μπότση

 

Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη, γιατί όταν ο άνθρωπος τοποθετηθεί σωστά, πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήσει την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.

 

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

Στά χρόνια του εσχάτου αιώνος…(Οσίου Ιωάννη του Χοζεβίτη)

Στά χρόνια του εσχάτου αιώνος θά παύσουν οί πνευματικοί ποιμένες νά φροντίζουν γιά τό ποίμνιο άκολουθώντας τό κοσμικό ρεύμα.

Τήν σκολιά όδό θά βαδίζουν,αφήνοντας τόν πατερικό δρόμο καί δέν θά ψάλλουν στά πρόβατα μέ τήν ποιμενική φλογέρα.

Θά καύσουν μέ τήν «πρόοδο» τήν πνευματική μάνδρα κι ό καπνός θά προξενεί τήν αίρεση του παπικού δόγματος.

Τότε ό κόσμος μέ τήν επιστήμη θά κάνη πολλές έφευρέσεις καί δέν θά ύπάρχη σ’αύτήν ή πίστις,ούτε ό φόβος τοϋ Θεοϋ.

Ό απλοϊκός λαός άπό τόν φόβο τών αιωνίων βασάνων θά φυλάγει μέ άκρίβεια τις θείες εντολές.

Άλλά ζώντας στήν άναρχία χωρίς πνευματικούς όδηγούς θά μισηθούν άπό τήν εξουσία καί πολλοί θά φυλακισθούν.

Μέ θερμό ζήλο θά έπιδίδωνται στά καλά καί ταπεινά έργα θεωρούμενοι άπό τόν κόσμο ότι έχασαν τά μυαλά των.

Ή άνθρώπινη σοφία είδωλα θά λατρεύσει κοσμικά καί ό άσύδοτος κόσμος θά τά χρησιμοποιήσει ως μέσα σωτηρίας.

Θά κουρεύουν γένεια καί μαλλιά καί τά ένδύματά των θά κοντύνουν κι όλους στ’άλήθεια τούς νόμους σύμφωνα μέ τήν μόδα θά θεσπίσουν.

Δέν θά ύπάρχει ντροπή στούς νέους ούτε στά άδέλφια μεταξύ των άγάπη,ένώ ή μόδα θά παρασύρει όλους τούς άκολάστους ανθρώπους.

Τότε ό Θεός μέ άηδία θ’ άντικρύσει τούς θνητούς καί πολλούς θά στερήσει τής ζωής,όπως κάποτε μέ τούς Σοδομίτας.

Τότε ή γή δέν θά καρποφορεί καί οί δουλειές θά λιγοστέψουν διότι πολλοί θά πιστεύουν στόν σατανά ως σύντροφο τής έλεύθερης ζωής τους!

Τότε θά βράζει ό κόσμος σάν ένα καζάνι στήν φωτιά καιόμενος άπό τήν τυφλή οργή και ειρήνη σ'αυτόν δέν θα υπάρχει.

Οί μεγάλοι καί φοβεροί πόλεμοι θά’ναι πυκνοί σάν κρίκοι αλυσίδας άλλά ό τρομερώτερος άπ’όλους θά είναι ό τών έπτά κρατών στό Βυζάντιο!

Οί πολιτισμένοι λαοί, όταν πολύ θά προοδεύσουν,σάν πεινασμένα θηρία μεταξύ των θά σπαράζωνται.

Θά φτιάξουν αύτά τά πετούμενα μέ τήν ούρά των σάν τού σκορπιού καί μεγάλη σύγχυσις θά γίνη,όπως στόν πύργο τής Βαβέλ.

Τότε θά κατασκευασθούν φοβεροί δράκοντες άπό μέταλλο σκορπίζοντας τόν όλεθρο άπό τό στόμιο των καί καπνό μέ θανατηφόρο δηλητήριο.

Ζωντανοί μόνο τό ένα τρίτο άπ’όλο τόν κόσμο θά γλυτώσουν ένώ οί άλλοι μέ θάνατο στόν έσχατο πόλεμο θά τελειωθούν!

«Αγγελος έξ ούρανού»

θά έλθη κράζοντας μέ δυνατή φωνή νά σταματήση τό μακελειό τών δυνάμεων στήν Κωνσταντινούπολη

Έκεί οί άγγελοι θά δώσουν τόν θρόνο τού Βυζαντίου σ’έναν άγιο καί ειρηνικά όλοι θά ύπακούουν μή έχοντας πόλεμο στήν γή.

Τότε ή Όρθοδοξία σ’όλο τόν κόσμο θά άκτινοβολήσει,θά άφανισθεί ή κακία καί μεγάλη αγάπη θά ύπάρχει!

 

Από το βιβλίο: «Ό Βίος καί τά ποιήματα του Όσίου Ιωάννου τον Χοζεβίτου 1913-1960» 

Μετάφρασις: Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης, 1984

Πηγή:proskynitis.blogspot.com

Το τέλος του υλικού και πνευματικού κόσμου

Μας απασχολεί το τέλος του υλικού κοσμου. Αλλά υπάρχει και το τέλος του πνευματικού κόσμου και αυτό είναι πολύ πιο σοβαρό. Αυτή η φροντίδα για το σώμα έφερε τον κόσμο σε μια πνευματική κρίση, απ΄όπου δύσκολα ξεφεύγεις. Επειδή κανείς δεν φροντίζει για τη σωτηρία της ψυχής του.

Η κρίση αυτή δημιουργήθηκε για ν΄ασχολειται ο άνθρωπος με τα υλικά. Ασχολείται μ΄ένα εντελώς δευτερεύον πρόβλημα. Αλλά για να ξεφύγει από εκεί πρέπι και εμείς να του απλώσουμε το χέρι. Να αγαπιόμαστε και να αλληλοβοηθιόμαστε, να προσευχόμαστε μαζί, ο ένας για τον άλλον και να είμαστε συνοδοιπόροι προς τη Βασιλεία του Θεού.

 

Γέρων Ιουστίνος Πίρβου, Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης

Δεν υπάρχει δικαιολογημένος θυμός εις βάρος του διπλανού μας

Όταν προσεύχεσαι όπως πρέπει, θα συναντήσεις τέτοια πράγματα, που να σου φαίνεται πως μ’ όλο σου το δίκαιο πρέπει να εξοργιστείς. Δεν υπάρχει όμως δικαιολογημένος θυμός εις βάρος του διπλανού μας. Γιατί αν καλοεξετάσεις, θα βρείς πως είναι δυνατό και δίχως θυμό να τακτοποιηθεί μια χαρά το ζήτημα. Κάνε λοιπόν ό,τι  περνάει από το χέρι σου για να μην ξεσπάσεις σε θυμό.

 

Άγιος Νείλος ο Ασκητής- Περί προσευχής, Φιλοκαλία Τόμος Α΄

Ο θυμός και πως να τον μεταχειριστείς

Γράφεις για το θυμό στην καρδιά του ανόητου. Ο θυμός από μόνος του, είναι φυσικός. Όπως τα νεύρα στο σώμα. Είναι και αυτός νεύρο ψυχής. Και οφείλει να τον μεταχειρίζεται ο καθένας εναντίον των δαιμόνων, ανθρώπων αιρετικών, και σε όσους τον εμποδίζουν από το δρόμο του Θεού.

Εάν δε θυμώνεις κατά των ομοψύχων αδελφών ή γίνεσαι έκτος εαυτού, χαλάς τα έργα των χεριών σου, γνώριζε ότι πάσχεις από κενοδοξία και κάνεις παράχρηση του νεύρου της ψυχής. Απαλλάσσεσαι δε με την αγάπη προς όλους και την αληθινή ταπεινώση.

Γι’ αυτό, όταν σου έλθει θυμός κλείσε το στόμα δυνατά και μη μιλήσεις σ’ αυτόν που σε βρίζει ή σε ατιμάζει ή σε ελέγχει ή με πολλούς τρόπους και χωρίς λόγο σε πειράζει.

Και αυτός σαν το φίδι θα στρίψει μέσα στην καρδιά, θα ανέβει μέχρι το λαιμό, και αφού δεν θα του δώσεις διέξοδο θα πνιγεί και θα σκάσει. Και, όταν αυτό επαναληφθεί λίγες φορές, θα λιγοστέψει και θα πάψει τελείως.

Επειδή ο άνθρωπος είναι πλασμένος λογικός και ήμερος, διορθώνεται ασυγκρίτως καλύτερα με την αγάπη και τον ήμερο τρόπο, παρά με το θυμό και τη αγριότητα.

Αυτό το βρήκα και εγώ μετά από πολλή και μεγάλη δοκιμασία. Με το καλό και με την αγάπη μπορείς να κάνεις πολλούς να ημερέψουν, Και αν κανείς είναι καλοπροαίρετος, τον κάνεις γρήγορα να συμμορφωθεί, να γίνει Άγγελος του Θεού.

Λοιπόν αυτό λέω σε σένα και σε όλους. Ποτέ με θυμό μη ζητάτε να διορθώνεσθε, διότι πειρασμός τον πειρασμό δεν βγάζει· αλλά με ταπείνωση και αγάπη ειλικρινή.

Όταν βλέπεις ότι υπάρχει θυμός, άφησε προς στιγμήν την διόρθωση.

Και όταν δεις ότι πέρασε ο θυμός και ήλθε ειρήνη και λειτουργεί χωρίς πάθος η διάκριση, τότε λες τα ωφέλιμα.

Ποτέ δεν είδα εγώ να γίνει διόρθωση με θυμό, αλλά πάντοτε με αγάπη. Τότε και ο νουθετούμενος θυσιάζεται. Λοιπόν έτσι να κάνετε. Πάρε παράδειγμα από τον ίδιο τον εαυτό σου. Πότε ημερεύεις; Με τις ύβρεις, ή με την αγάπη;

Και δεν θαυμάζεις τον λόγο που λέγει εκείνος ο Άγιος στο Γεροντικό «ότι ο θυμώδης και οργίλος άνθρωπος, και νεκρόν ακόμη εάν αναστήσει, δεν είναι δεκτός στη Βασιλεία του Θεού»!

Λες ότι σέβεσαι τους λόγους μου. Δοκίμασε λοιπόν εάν αληθεύει αυτό, να κάνεις αυτά που σου γράφω.

 

Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού

«Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας», εκδ, Ι.Μ. Φιλοθέου, Άγ. Όρος

Μέσα από τους πειρασμούς βρίσκεις ότι αξίζει

Μην απαρνιέσαι τις θλίψεις, γιατί μέσα απ΄ αυτές φτάνεις στην επίγνωση της αλήθειας, και μη φοβάσαι τους πειρασμούς, γιατί μέσα απ΄ αυτούς βρίσκεις ότι αξίζει.

 

Λόγοι Ασκητικοί, Αγίου Ισαάκ του Σύρου

Κανείς ποτέ δεν πρέπει ν΄απελπίζεται

Ένας στρατιώτης ρώτησε τον αββά Μιώς, αν άραγε ο Θεός δέχεται τη μετάνοια του αμαρτωλού.

Και ο αββάς, αφού τον δίδαξε με πολλούς λόγους, είπε:

- Πες μου, αγαπητέ. Αν σχιστεί το χιτώνιό σου, το πετάς;

- Όχι, απάντησε εκείνος. Το ράβω και το χρησιμοποιώ πάλι.

- Αν λοιπόν εσύ λυπάσαι το ρούχο σου, του είπε τότε ο γέροντας, δεν θα λυπηθεί ο Θεός το δικό του πλάσμα;

Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα:

- Έκανα αμαρτία μεγάλη, και θέλω να μείνω σε μετάνοια τρία χρόνια.

- Πολύ είναι, του λέει ο γέροντας.

Ρώτησαν τότε κάποιοι, πού βρίσκονταν εκεί:

- Φτάνουν σαράντα μέρες;

- Πολύ είναι, είπε πάλι ο αββάς. Εγώ νομίζω πώς, αν ένας άνθρωπος μετανοήσει μ΄ όλη του την καρδιά και δεν συνεχίσει ν΄ αμαρτάνει πια, ακόμα και σε τρεις μέρες τον δέχεται ο Θεός.

 

Από το Γεροντικό

Οι δικοί μας σταυροί είναι σταυρουδάκια

Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.

 – Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς;  

Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη. Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.

Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστή, αλλά για να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό – γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό. Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρώμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ». Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό. Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξη από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώση και τόκο.

 

Άγιος Παΐσιος- “Περί Σταυρού”

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου, μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Η δύναμη της προσευχής

Κάποιος άνθρωπος θέλησε να κάνει κακό, αλλά από συνήθεια προσευχήθηκε προηγουμένως. Και κατ΄οικονομία Θεού εμποδίστηκε και ύστερα πολύ ευχαρίστησε τον Θεό.

 

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής

 

Η προσευχή δεν είναι παρά η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον ορατό και αόρατο κόσμο.

 

Άγιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ