Το άγχος είναι μια μορφή απιστίας

-Τό ἄγχος εἶναι μιά μορφή ἀπιστίας. Ἀγχώνομαι σημαίνει ὅτι προσπαθῶ νά τά κάνω ὅλα μόνος μου. Δέν χρειάζομαι βοήθεια ἀπό τόν Θεό. Αὐτός ὁ στόχος πού μέ ἀγχώνει εἶναι ἕνα εἴδωλο. Δέν εἶναι τά πάντα γιά μένα ὁ Θεός καί προσπαθῶ νά αὐτονομηθῶ, νά γίνω ἐγώ αὐτός πού δίνει τίς ἐντολές. Μπορῶ νά τό διαχειριστῶ χωρίς τόν Θεό. Κάπως ἔτσι τό σκέφτηκε καί ἡ γιαγιά, ἡ Εὔα.

-Μήν προσεγγίζεις τά πράγματα βασισμένος στίς δικές σου δυνάμεις μόνο. Μήν ἐλπίζεις «ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3). Κάνε προσευχή, ἐπικαλέσου τόν Θεό. Εἶναι μία πράξη ταπείνωσης. Ὅταν ζητᾶς σέ κάτι βοήθεια, παραδέχεσαι ὅτι μόνος σου δέν μπορεῖς νά τό ἐπιτύχεις. Εἶναι σάν νά λές: «Κύριε, ἄν ἐσύ δέν τό κάνεις τότε δέν γίνεται, ἐγώ δέν μπορῶ». Αὐτή ἡ προσευχή ἔχει ταπείνωση καί εἰσακούεται. Εἶναι δαιμονικό νά πιστεύεις ὅτι μπορεῖς νά τά ἐλέγξεις ὅλα. Στό βάθος αὐτό εἶναι ἀνασφάλεια. Προσκάλεσε τόν Χριστό στήν ζωή σου. «Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν». Ἔλα καί στῆσε τήν σκηνή σου μέσα μου. Ὁ Θεός τό ἔχει πεῖ: Θέλω νά «ἐνοικήσω ἐν ὑμῖν καί ἐμπεριπατήσω» (Β΄ Κοριν. 8, 16). Καί νά πάρω τήν καρδία σου τήν λίθινη (πέτρινη) καί νά τήν κάνω σάρκινη (τρυφερή, νά αἰσθάνεται) (Ἰεζ. 11, 19).

Ἔτσι εἶναι ὁ Θεός: εἶναι ταπεινός, τρυφερός, ἀγαπᾶ, νοιάζεται. Ἐσύ δέν μπορεῖς νά σώσεις τόν κόσμο. Ὁ Χριστός ὅμως μπορεῖ. Κανείς δέν μπορεῖ νά σοῦ πεῖ «σ’ ἀγαπῶ» ὅπως αὐτός.

 

Αρχιμ. Δωροθέου

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ, ΙΕΡΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ», ΑΥΡΑ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ