Σε αυτή τη
διάσταση ζωής που βρισκόμαστε η ύπαρξη είναι συνυφασμένη με τις μεταπτώσεις,τον
πόνο,τα δάκρυα,την τρεπτότητα,την αδυναμία,την οδύνη και το θάνατο.
Ο κόσμος αυτός
είναι γέννημα της πτώσης και της φθοράς.Το ουράνιο,προσγειώθηκε ανώμαλα στο
επίγειο και η θεοκοινωνία μετατράπηκε σε απώλεια κι αορασία του Θεού μετά την
καταστροφική αυτονόμηση των ανθρώπων.Αυτός ο κόσμος λοιπόν απέχει απ'την
τελειότητα.Ο κάθε άνθρωπος έχει να παλέψει σ'ένα πλαίσιο αποδόμησης υπερβαίνοντας
τον εαυτό του,για να συναντήσει πρώτα τον αδερφό του κι ακολούθως το Θεό του.
Ας είμαστε λοιπόν
ειλικρινείς.Ας μην υποκρινόμαστε τους τέλειους,τους φτασμένους,αυτούς που εχουν
ήδη αγγίξει την κορυφή,ούτε να φανταζόμαστε και να περιμένουμε από τους άλλους
να φέρονται τέλεια,χωρίς κανένα ψεγάδι.Δεν είμαστε άγγελοι,άνθρωποι είμαστε.Με
τα πάθη,τα λάθη,τις αδυναμίες και τις ελλείψεις μας.
Στον αγώνα
είμαστε,σε μια πορεία εφ'όρου ζωής.Όσοι επιθυμούν την κάθαρση,την αγιότητα,την
ένωση με το Θεό γνωρίζουν πως απ'την καθημερινότητα θα μεταβούν στην
αιωνιότητα.Καθε μέρα και μια μάχη πνευματική,που άλλοτε κερδίζεις κι άλλοτε
χάνεις.Καποτε πέφτεις και ματώνεις,αλλά πάλι σηκώνεσαι και πεισμώνεις.
Είναι αυτός ο
δρόμος δύσκολος μα συγχρόνως κι ευφρόσυνος που σε πάει μέχρι το τέλος,για να
ξαναρχίσεις πάλι απ'την αρχή,σε μια άλλη διάσταση ζωής.Εκεί που δεν υπάρχει πια
τέλος παρά μόνο χαρά,φως,ψαλμωδίες και Χριστός.
Αλέξης Αλεξάνδρου 22/5/19
