ΤΡΟΧΟΣ

Δεν είναι όλες οι μέρες οι ίδιες.Κάποτε έχει ήλιο και κάποτε βροχή. Μερικες φορές όλα κυλούν χαρούμενα κι ευλογημενα,αρμονικά και όμορφα.Άλλοτε παλι σαν να έχουν όλα στραβώσει και θες να ουρλιάξεις για να ξορκίσεις το κακό.


Συμβουλεύει ο Ράϊνερ Ρίλκε:"Άφηνε τα όλα να συμβούν και το όμορφο και το φριχτό.Απλως προχωρά παρακατω,γιατί κανένα συναίσθημα δεν είναι για πάντα."


Αυτή είναι η ζωή.Μια διαρκής εναλλαγή καταστάσεων,χρωμάτων,διαθέσεων, συναισθημάτων.Το μυστικό είναι να μη κολλάς μα να προχωράς.Όλα οδηγουν κάπου,όλα οδηγουν σε Κάποιον.Και τα λάθη και τα σωστά,και οι πίκρες και οι χαρές,και τα δάκρυα και οι προσευχές.


Φίλε να προχωράς,γίνε ρυακι να κυλάς.Και θα δεις πως θα έρθει η στιγμή που θα βρεθεις στον ωκεανό της αγάπης Του.

Αλέξης Αλεξάνδρου 27/8/19

ΠΝΟΗ ΑΥΡΑΣ ΛΕΠΤΗΣ

Ὁ προφήτης Ἠλίας πικραμένος ἀπό τό κῦμα τῆς ἁμαρτίας, ἀπό τήν ἐξάπλωση τῆς εἰδωλολατρίας, ἀπό τήν προδοσία τῶν ἀρχόντων πού ἐγκατέλειψαν τόν Θεό καί ὁδηγοῦσαν τόν λαό στήν εἰδωλολατρία, ἀπό τήν σήψη καί τήν κοινωνική διαφθορά, πικραμένος καί διωγμένος ἔφυγε μέσα στήν σπηλιά. Καί ζώντας αὐτό τό παράπονο καί μέ τήν ὀργή στήν καρδιά γιά τά ὅσα συνέβαιναν, συνομίλησε μέ τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος τοῦ εἶπε:

– Βγές ἀπό τήν σπηλιά σου καί ἀνέβα πάνω στήν κορυφή.
Καί ἀνέβηκε πάνω στήν κορυφή τοῦ ὄρους καί ἐκεῖ φύσηξε βοριᾶς δυνατός, σίφουνας, πού ἀποσποῦσε ἀκόμη καί κομμάτια ἀπό τά βράχια. Καί ρώτησε: «Σύ εἶσαι ὁ Θεός;». Καί πῆρε τήν ἀπάντηση: «Ὄχι». Καί ἔγινε σεισμός καί ἔτρεμε ἡ γῆ καί ρώτησε:
– Σύ εἶσαι, Θεέ μου;
Καί πῆρε ἀπάντηση ἀρνητική. Καί τότε, ἀφοῦ ἡσύχασε καί ἠρέμησε ἡ γῆ, ἁπλώθηκε μιά αὔρα, μιά γαλήνη, μιά ὀμορφιά καί ρώτησε:
– Θεέ μου, Σύ περνᾶς;

Μέσα ἀπό τήν αὔρα ἄκουσε τήν φωνή τοῦ Θεοῦ. Μέσα ἀπό τήν γαλήνη καί τήν εἰρήνη τῆς ἀτμόσφαιρας ἐκείνης πέρασε ὁ Θεός!
Δέν εἶναι ὁ Θεός στίς ταραγμένες καρδιές, δέν εἶναι στίς θύελλες καί στίς καταιγίδες.

Ὁ Θεός βρίσκεται στίς πρᾶες, ταπεινές, καθαρές, εἰρηνικές, χαρούμενες καρδιές. Ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Θεός. Ἐκεῖ πού ἡ θύελλα, ἡ ὀργή, τό μῖσος, ἡ κακία καί ἡ ἁμαρτία θρονιάζουν, ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνύπαρκτη.

Πηγή: Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Πληγές τῆς ψυχῆς,
ἔκδ. Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀδελφότητος Ἁγίας Λυδίας.

ΚΑΘΕ ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Είμαι άνθρωπος. Μάτια, καρδιά, χέρια, πόδια. Σώμα. Είμαι φτιαγμένος από πηλό. Έχω αισθήματα. Γελάω, κλαίω, χαίρομαι, λυπούμαι. Αναπνέω και σε κάθε μου ανάσα γεμίζω αέρα ζωογόνο. Ταυτόχρονα, με κάθε αναπνοή μου, ακούω την καρδιά μου ρυθμικά να χτυπά. 


Νιώθω ότι άμα γίνει κάτι και σταματήσει αυτό το ρυθμικό της τραγούδι, τελειώνει και το σώμα μου. Πρέπει να την προσέχω, να την προσέχω όσο περνάει απ' το χέρι μου. Γιατί τι είμαι; Σκόνη στον άνεμο; Ούτε καν ένα μικρό πετραδάκι στο άπειρο του σύμπαντος και το ατέλειωτο του χρόνου... 

Είμαι κάτι παραπάνω από απλός πηλός. Μπορώ να αναστηθώ. Γιατί; Γιατί είμαι πλασμένος καθ' ομοίωση Εκείνου που με έπλασε. Του Θεού μου. Αυτόματα, από ένα ασήμαντο πετραδάκι, νιώθω στολίδι, πολύτιμο πετράδι! Ό,τι γεννιέται απ' τον άνθρωπο, είναι ανθρώπινο ενώ ό,τι γεννιέται απ' το Πνεύμα, είναι πνευματικό (Ιω.3,6). Η Αγάπη Του μου δίνει φτερά: την ελπίδα πως τίποτα δεν τελειώνει σαν σταματά το ρυθμικό τικ-τακ της καρδιάς. 


Έχω ψυχή. Και αυτή είναι αθάνατη. Κι όταν είμαι στα δύσκολά μου, στις "μαύρες μου", στα πάθη μου δεμένος, μπορώ με τη δύναμή Του, να τα ξεπλύνω, να τα πετάξω από πάνω μου και να ξαναβρεθώ αμέσως στο Φως Του. Μπορώ να ξαναγεννηθώ. Κάθε μέρα, νέα μέρα. Κάθε μου ανάσα πια, ο κόσμος όλος. Κάθε δάκρυ, μια ελπίδα. Κάθε ήμαρτον και μια Ανάσταση.

Πηγή:http://aoratigonia.blogspot.gr

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

 Η όλη ζωή του χριστιανού,ο δρόμος και η πορεία του είναι πάντα σταυροαναστάσιμη.Υπάρχουν σημεία σε αυτή την οδό ολοφώτεινα,στιγμές απέραντης ευλογίας,ανεκλάλητης χαράς και ουράνιας γαλήνης.


Ερχονται όμως αναπόφευκτα και καιροί που πληγώνουν,μέρες συννεφιασμένες,νύχτες βουβές και ματωμένες, συκοφαντίες,αίσθηση μοναξιάς και ανεπαίσχυντης προδοσίας από δήθεν φίλους.Θα έρθει απρόσμενα η επώδυνη αρρώστια,η εγκατάλειψη,ένας χωρισμός,ένας αποχωρισμός,ο χλευασμός του κόσμου,ο ονειδισμός της πλειοψηφίας του όχλου.


Είπε κάποτε σοφά ένας μοναχός:"Μην θέλεις να ακολουθείς τον Ιησού μονάχα όταν πηγαίνει στο όρος Θαβώρ αλλά να Τον ακολουθείς και όταν πηγαίνει στο όρος του Γολγοθά".


Η αληθινή μορφή μεταμόρφωσης είναι εκείνη η εσωτερική αλλοίωση και βεβαιότητα του  να αντικρίζεις θαρρετά τον πόνο και να τον μεταπλάθεις σε παράδεισο,να κουβαλάς τον σταυρό και να προσμένεις την Ανάσταση.Γιατί μονο τότε μπορείς να βλέπεις καθαρά αυτό που κοιτάς.Όταν ο Χριστός γίνει όλος ένα φως μέσα στην καρδιά σου.

Αλέξης Αλεξάνδρου 5/8/19