Οι σκέψεις και οι λέξεις μας έχουν μεγάλη δύναμη στον περιβάλλοντα κόσμο

Οι σκέψεις και οι λέξεις μας έχουν μεγάλη δύναμη στον περιβάλλοντα κόσμο, στα ζώα, στη βλάστηση. Προσευχήσου με δάκρυα για όλους τους αρρώστους, τους αδύναμους, τους αμαρτωλούς, για αυτούς που δεν έχουν κανέναν να προσευχηθεί. Για τα λουλούδια, για τις πέτρες, για φυτά. Μην προσβάλεις τα πουλιά, άστα να ζήσουν. Ζήτα από τον Θεό να κρατήσει τον αέρα καθαρό στον πλανήτη να καθαρίσει το νερό, και να προσεύχεσαι στον Σωτήρα του κόσμου, "Ιησού, γιε του Θεού, λυπήσου τον αμαρτωλό".

 

Νικολάι Guryanov

 

Πηγή: http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/05/blog-post_592.html#more

Εξέταζε καλά εκείνα, που έρχονται στην καρδιά σου

Εξέταζε καλά εκείνα, που έρχονται στην καρδιά σου για να πεις, πριν να περάσουν στη γλώσσα και θα βρεις πολλά, που είναι καλύτερα να μην βγουν από το στόμα σου.

 

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Σήμερα η ζωή μας είναι δίχως χάρη Θεού

Η κατάρα του αιώνα μας έγκειται στο ότι ξεχάσαμε ότι η χάρη του Θεού είναι αγία και αγνή και δεν μπορεί να ενωθεί με την αμαρτία. Γι΄αυτό, παρά τις επισκέψεις στους ναούς και τους αγίους τόπους, παρά τις κατ΄ιδίαν προσευχές και την ανάγνωση πνευματικών βιβλίων, η καρδιά μας μένει άδεια, και είναι σαν να αντλούμε νερό με τρυπημένο αγγείο. Η καρδιά που έχει δοθεί στα πάθη και στις αμαρτίες δεν μπορεί ούτε να αποκτήσει ούτε να κρατήσει τη χάρη. Μια τέτοια καρδιά μοιάζει με το παρατημένο κήπο χωρίς περίφραξη ή με παρατημένο σπίτι, χωρίς παράθυρα και πόρτες, όπου μπαίνει όποιος θέλει. Καρδιά με πάθη εναντιώνεται στα λόγια της προσευχής, τα απωθεί από τον εαυτό της και η προσευχή χάνει τη ζωτικότητά της και τη δύναμή της. Γίνεται επιφανειακή και νεκρή. Ο άνθρωπος δεν παίρνει πνευματική παρηγοριά από μια τέτοια προσευχή και, γι΄αυτό, περιμένει με ανυπομονησία να τελειώσει.

Η αληθινή προσευχή δεν είναι δυνατή χωρίς τη χάρη, και η χάρη χωρίς την αγνότητα της καρδιάς. Ο Κύριος είπε: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». Γι΄αυτό, ο άνθρωπος που δε φροντίζει την αγνότητα της καρδιάς, που δεν πολεμά τις αμαρτίες και τα πάθη, αποδεικνύεται πνευματικά τυφλός. Και ας έχει κοσμικά ταλέντα και ψυχικές αξίες, και ας ασχολείται με φιλανθρωπία, ας βγάζει εύγλωττα κηρύγματα, ακόμα και ας γράφει επιστημονικές απολογίες για την υπεράσπιση του χριστιανισμού. Ένας αγράμματος απλός άνθρωπος που διατηρεί την καθαρότητα της καρδιάς είναι πιο σοφός από ένα θεολόγο που δεν έχει νικήσει τα πάθη του.

Την εποχή μας μπορούμε να την ονομάσουμε εποχή δίχως τη χάρη, και αυτό όχι με την έννοια ότι η Εκκλησία στέρεψε από χάρη, αλλά επειδή η καρδιά του ανθρώπου, που είναι δηλητηριασμένη από την αμαρτία, χάνει την ικανότητα να προσλαμβάνει και να διατηρεί τη χάρη. Οι παλαιοί χριστιανοί ξεχώριζαν από τους σημερινούς, πρώτα από όλα, επειδή βρίσκονταν μέσα στη χάρη, ζούσαν και ανέπνεαν τη χάρη, ένιωθαν απτά τις ενέργειές της, την βίωναν, σαν να ψηλάφιζαν τη χάρη με την καρδιά τους και σαν να άκουγαν τα ανείπωτα άηχα ρήματά της. Για αυτούς η χάρη δεν ήταν μόνο ελπίδα των μελλοντικών αγαθών στην Ουράνια Βασιλεία, αλλά και η χαρά που γέμισε την επίγεια ζωή τους, παρά τις θλίψεις και τους διωγμούς. 

 

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρέλιν)

 

Πηγή: https://gr.pravoslavie.ru/144211.html

Μην κρίνεις κανέναν

 

Πῆγε κάποτε ὁ ἀββᾶς  Ἰσαὰκ ὁ Θηβαῖος σε κάποιο κοινόβιο καὶ εἶδε ἕναν ἀδελφὸ νὰ σφάλλει καὶ τὸν κατέκρινε.Ὅταν ἐπέστρεψε στὴν ἔρημο, ἦλθε ἄγγελος Κυρίου καὶ στάθηκε μπροστὰ στὴν πόρτα τοῦ κελιοῦ του καὶ τοῦ εἶπε:

«Δὲν σοῦ ἐπιτρέπω νὰ μπεῖς».

Κι ἐκεῖνος παρακαλοῦσε κι ἔλεγε: «Τί συμβαίνει;»

Ἀποκρίθηκε ὁ ἄγγελος καὶ τοῦ εἶπε:«Ὁ Θεὸς μὲ ἔστειλε λέγοντας: Πές του, ποῦ προστάζεις νὰ βάλω τὸν ἀδελφὸ ποὺ ἔσφαλε καὶ τὸν καταδίκασες».

Εὐθὺς μετανόησε ὁ ἀββᾶς καὶ εἶπε:«Ἁμάρτησα, συγχώρεσέ με».

Καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε: «Σήκω, σὲ συγχώρεσε ὁ Θεός. Καὶ στὸ ἑξῆς νὰ προσέχεις νὰ μὴν κρίνεις κανέναν, προτοῦ τὸν κρίνει ὁ Θεός».

 

Από το Γεροντικό

 

Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε, αλλά κρυφά μετανόησε· και αυτόν που εγώ κατέκρινα ως ανήθικο, ο Θεός τον θεώρησε αγνό, επειδή με τη μετάνοιά του Τον εξιλέωσε ολότελα.

 

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Άγιος Μωυσής ο Αιθίοψ

Ο όσιος Μωυσής ήταν αγορασμένος δούλος κάποιου πλούσιου κτηματία. Είχε χαρακτήρα σκληρό και δύστροπο και καθημερινά δημιουργούσε πολλά προβλήματα, ώσπου το αφεντικό του αγανάκτησε και τον πέταξε στον δρόμο. Ο Μωυσής βρήκε καταφύγιο σε μια ληστοσυμμορία και με την τεράστια σωματική του δύναμη δεν άργησε να επιβληθεί και να γίνει ο αρχηγός της.

Κάποτε, κυνηγημένος από τα όργανα της εξουσίας, για τα πολλά του εγκλήματα, πήγε να κρυφτεί βαθειά στην έρημο όπου ζούσαν οι πιο ονομαστοί ασκητές. Η συναναστροφή του με τους αγίους τον έκανε σιγά – σιγά να ημερεύσει. Τον επισκίασε η Χάρη του Θεού, γιατί η μετάνοια είναι ώρα Χάριτος, μαλάκωσε η καρδιά του, μετανόησε πραγματικά και ζήτησε την λύτρωση. Η αλλαγή του ήταν ριζική και σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε στα μέτρα των μεγάλων Πατέρων της ερήμου. Μετά το βάπτισμα αξιώθηκε να λάβει και την Χάρη της Ιεροσύνης.

Σε ηλικία 75 ετών έφυγε από την πρόσκαιρη αυτή ζωή με τρόπο βίαιο και μαρτυρικό. Ειδωλολάτρες ληστές εισέβαλαν στο σπήλαιο που ασκήτευε και τον σκότωσαν με μαχαίρια. Και στο σημείο αυτό επαληθεύθηκε, για άλλη μια φορά, ο λόγος του Χριστού προς τον Απόστολο Πέτρο: «πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται» (Ματθ. κστ, 52).

 

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Οσίου στις 28 Αυγούστου

 

Πηγή: https://www.taxiarhes-moschato.gr/2019/08/%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%b2%ce%b2%ce%ac%cf%82-%ce%bc%cf%89%cf%85%cf%83%ce%ae%cf%82-%ce%bf-%ce%b1%ce%b9%ce%b8%ce%af%ce%bf%cf%88.html

Ο Θεός να μας δίνη υπομονή

Όταν ο Θεός θελήσει να βοηθήσει μία ψυχή βασανισμένη, δεν την απαλλάσσει από τις θλίψεις, αλλά της χαρίζει υπομονή.

Όλοι οι Άγιοι στην θλίψη εδοκιμάσθηκαν και όχι στην χαρά. Και ο Χριστός στους μακαρισμούς την θλίψη εμακάρισε και όχι την χαρά.

Να ευχώμεθα ο Θεός να μας δίνη υπομονή και όχι να μας πάρει τα βάσανα, γιατί αυτά μας πηγαίνουν στον Παράδεισο.

 

Άγιος  Εφραίμ Κατουνακιώτης

 

Να ευχαριστάς τον παντογνώστη Θεό και να τον παρακαλείς να σου δώσει δύναμη να υπομένεις. Έτσι δεν θα γίνει αρχή για να δημιουργηθούν σκάνδαλα. Άμα μπει το πείσμα και οι παρεξηγήσεις, ειρήνη μη γυρεύεις.

 

Γέροντας Παναής της Λύσης

Λίγη παράταση ακόμη

 

Μπερδεμένοι, χαμένοι, απελπισμένοι, φοβισμένοι. Για το σήμερα και για το ζοφερό αύριο που φαίνεται πως μας περιμένει.

Ζωή χωρίς πυξίδα και προορισμό. Αυτή είναι δυστυχώς η ζωή μας σήμερα. Κι ενώ τα σημεία των καιρών βοούν κι ενώ οι σάλπιγγες προειδοποιητικά ηχούν, ούτε βλέπουμε, ούτε ακούμε. Συνεχίζουμε όπως και όσο μπορούμε να βαδίζουμε πληγωμένοι στα τυφλά, δίποδα κουφάρια στο πηχτό σκοτάδι της απώλειας και της ψευτιάς.

Η μόνη ελπίδα, το τελευταίο αποκούμπι για ένα κόσμο που παραπαίει πνευματικά είναι εκείνες οι καθαρές ψυχές, οι απονήρευτες, οι απλές γιαγιάδες του χωριού, οι αγαθοί, ταπεινοί παπάδες με τα τριμμένα ράσα, οι άνθρωποι των μυστικών δακρύων και των νυχτερινών προσευχών.

"Παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσί σε" (Ψαλμός 35,11). Κύριε, κάμε λίγο ακόμα έλεος. Υπόμεινε Πανάγαθε λόγω της άπειρης αγάπης Σου, τα άσωτα παιδιά Σου. Μέχρι να επιστρέψουμε. Μέχρι αληθινά να Σε γνωρίσουμε. Μέχρι η καρδιά μας να πλημμυρίσει χαρά κι ελπίδα απ' το αέναο Σου φως. Μέχρι ο φόβος να σκορπίσει κι ο θάνατος σαν σκιά να σβήσει μπροστά στη δική Σου Ανάσταση.

Παράτεινον τὸ ἔλεός σου Κύριε...

Λίγη παράταση ακόμη...

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Σημεία των καιρών

 

Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ τι θα γίνει στα έσχατα χρόνια.

«Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησιές;»

Και ο Γέροντας απάντησε:

«Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε αν ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε "αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς". Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά. Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές».

Είπε τότε ο αδελφός: «Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;»

Και ο Γέροντας απάντησε:

«Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών».

 

Το Μέγα Γεροντικόν Τόμος Α’ Εκδ. Ι. Ησυχαστήριο "Το Γενέσιον της Θεοτόκου"

 

Τα έσχατα χρόνια οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων.

 

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

(+24 Αυγούστου 1779)

Αυτή είναι η πραγματική προσευχή

Κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη με τον θάνατο και άρνηση του θανάτου. Και κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη για τη ζωή και κατοχύρωση της ζωής.

Ποια είναι η πραγματική προσευχή; Εκείνη που σε κάνει πιο δυνατό από τον θάνατο, με την οποία φέρνεις τη νίκη επάνω στον φόβο και την ανατριχίλα του θανάτου.

Όταν σηκώνεσαι από την προσευχή και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς τον ίδιο φόβο από τον θάνατο όπως και πριν, τότε να ξέρεις πως η προσευχή σου δεν ήταν πραγματική.

Ενώ όταν σηκώνεσαι από την προσευχή και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς την αδιαφορία για τον θάνατο, τότε να ξέρεις ότι η προσευχή σου ήταν πραγματική. Πριν από την σταύρωση του, ο Χριστός είχε ήδη νικήσει τον θάνατο. Τούτο έγινε στην προσευχή στον κήπο της Γεθσημανή.

Η προσευχή της Γεθσημανή είναι το μοναδικό υπόδειγμα της τέλειας μαχητικής και νικηφόρας προσευχής, που Εκείνος το έχει δείξει στην ανθρωπότητα και μας το άφησε ως ενέχυρο.

 

Από το βιβλίο Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

"Η γενναιότητα της καρδιάς αποκτάται από την πολλή πίστη στο Θεό και η πίστη από την ταπεινή καρδιά."

 

Αγ. Ισαάκ ο Σύρος

 

Πηγή:https://orthodoxesnouthesies.blogspot.com/search/label/%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7#rhta

Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής

"Θαρρείς πως ο αγέρας, τα βουνά, oι θάλασσες της Ελλάδας, τα χωριά oι πολιτείες, γεμίσαvε ευωδία πνευματική απ’ αυτό «το χρυσούν θυμιατήριον», απ’ αυτή «την μανναδόχον στάμνον που έχει μέσα «μύρον το ακένωτον».

Οι γυναίκες μας είναι στολισμένες με τόνομά της, τα βουνά μας, οι κάμποι, τα νησιά, τ’ ακροθαλάσσια είναι αγιασμένα από τα ξωκκλήσια της, τα καράβια μας έχουν γραμμένο απάνωστη μάσκα και στην πρύμη το γλυκύτατο τόνομά της. Αληθινά στην Ελλάδα μας «επί Σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτισις», «Για Σένα, χαίρεται όλη η πλάση. Σήμερα που κοιμήθηκες, θαρείς πως η χαρά γίνηκε πιο μεγάλη, η θλίψη άλλαξε σε αγαλλίαση, η ελπίδα ζωήρεψε αντί να αποσκιάσει και πλημμύρησε τις καρδιές μας.

Σήμερα τ’ αγέρι φυσά γλυκύτερα στα κουρασμένα πρόσωπά μας, τα δέντρα σαν να γενήκανε πιο χλωρά, τ’ αυγουστιάτικο κύμα σαν να αρμενίζει πιο δροσερό μέσα στο πέλαγο και αφρίζει φουσκωμένο από χαρά μεγάλη, το κάθε τι πανήγυρίζει κι’ αγάλλεται.. Ω! Τι θάνατος λοιπόν είναι αυτός, που γέμισε την οικουμένη και τις καρδιές μας με τη χαρά της αθανασίας! Και καλώτατα ψέλνει ο υμνωδός σήμερα: «Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών». Αληθινά λέγει και σ’ ένα άλλο τροπάρι: «Τη αθανάτω σου κοιμήσει, Θεοτόκε, μήτερ της ζωής…».

 

Ο Φώτης Κόντογλου για την Κοίμηση της Θεοτόκου

Των θλιβωμενων η χαρά

 

Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε, Γεθσημανῆ τῷ χωρίῳ, κηδεύσατέ μου τὸ σῶμα, καὶ σύ, Υἱὲ καὶ Θεέ μου, παράλαβέ μου τὸ πνεῦμα.

Ὁ γλυκασμὸς τῶν Ἀγγέλων, τῶν θλιβομένων ἡ χαρά, χριστιανῶν ἡ προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, ἀντιλαβοῦ μου καὶ ῥῦσαι, τῶν αἰωνίων βασάνων.

Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ἐλέγξῃ τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει.

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ Βασιλέως, ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν Δεσπότην;

 

Εξαποστειλάρια Κοιμήσεως Θεοτόκου

Με την υπομονή σώζεται η οικογένεια

Γέροντα, πῶς μπορεῖς νὰ ἀντιμετωπίσεις τὸν ἄλλον, ὅταν εἶναι νευριασμένος;

– Μὲ τὴν ὑπομονή!

– Καὶ ἂν δὲν ἔχεις;

– Νὰ πᾶς νὰ ἀγοράσεις! Πουλᾶνε στὰ σοῦπερ-μάρκετ!… Κοίταξε, ὅταν ὁ ἄλλος εἶναι μπουρινιασμένος, ό,τι καὶ νὰ τοῦ πεῖς, δὲν γίνεται τίποτε. Καλύτερα ἐκείνη τὴν στιγμὴ νὰ σιωπήσεις καὶ νὰ λὲς τὴν εὐχή. Μὲ τὴν εὐχὴ θὰ καλμάρει ὁ ἄλλος, θὰ ἠρεμήσει καὶ θὰ μπορέσεις μετὰ νὰ συνεννοηθεῖς μαζί του. Βλέπεις, καὶ οἱ ψαράδες δὲν πᾶνε νὰ ψαρέψουν, ἂν δὲν ἔχει μπουνάτσα· κάνουν ὑπομονή, ὥσπου νὰ καλωσυνέψει ὁ καιρός.

– Ποῦ ὀφείλεται, Γέροντα, ἡ ἀνυπομονησία τῶν ἀνθρώπων;

– Στὴν πολλή… ἐσωτερική τους εἰρήνη! Ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων τὴν κρέμασε στὴν ὑπομονή. «Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, σωθήσεται», λέει τὸ Εὐαγγέλιο. Γι’ αὐτὸ δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, γιὰ νὰ ἀσκηθοῦν στὴν ὑπομονὴ οἱ ἄνθρωποι.

Ἡ ὑπομονὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Γιὰ νὰ ὑπομείνεις τὸν ἄλλον, πρέπει νὰ τὸν πονέσεις. Καὶ βλέπω πὼς μὲ τὴν ὑπομονὴ σώζεται ἡ οἰκογένεια.

 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

 

Κάθε κόμπος, ουράνιο φως

 

Όταν τα προβλήματα απειλητικά σαν ψηλά κύματα σε κυκλώσουν, όταν οι θλίψεις και ο πόνος επίμονα ζητούν το σώμα να σκοτώσουν, δεν είναι η ώρα για να κάτσεις να σκεφτείς. Ανθρώπινα να σχεδιάσεις, να αναλύσεις, να βρεις τρόπους και εργαλεία, απαντήσεις στις αδυσώπητες ερωτήσεις, λύσεις εύκολες, ανεξοδες κι αδάκρυτες. Όχι, δεν είναι η ώρα για πολλές συζητήσεις, ατέλειωτες αντιπαραθέσεις, μεμψιμοιρίες,  και πικρίες, κλάματα και απελπισίες.

Αυτή την ώρα του ματωμένου Γολγοθά είναι που επιβάλλεται να γονατίσεις. Αχτίδα φωτός κι ελπίδα να αντλήσεις από τον Σταυρό. Το δάκρυ μύρο ευωδιαστό, μυστική προσευχή στον Ιησού Χριστό.

- Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.

Πίστη, υπομονή, δύναμη κι αντοχή σου χαρίζει.

-Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.

Πάλι και πάλι. Κάθε κόμπος, ουράνιο φως που ζεσταίνει την καρδιά σου.

-Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.

Ελέησε τον κάθε πονεμένο, τον αναγκεμένο, της απωλείας τον χαροκαμένο, τον χρόνια άρρωστο, τον πλανεμενο, τον από τον κόσμο πικραμένο, τον του βίου δυσκολεμενο, τον υιό τον άσωτο και τον χαμένο, τον όπου γης εσταυρωμένο.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς...

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Η Παναγία

Μέσα στη λάμψη του ασύγκριτου φωτός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατά τις αυγουστιάτικες αυτές μέρες, όταν ο φυσικός κόσμος φθάνει στο αποκορύφωμα της ομορφιάς του και γίνεται ύμνος δοξολογίας και ελπίδας και σύμβολο ενός άλλου κόσμου, ακούγονται τα λόγια της εορτής «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν, ως γαρ ζωής Μητέρα προς την ζωήν μετέστησεν ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον».

Ο θάνατος δεν είναι πλέον θάνατος. Ο θάνατος ακτινοβολεί αιωνιότητα και αθανασία. Ο θάνατος δεν είναι πλέον ρήξη αλλά ένωση. Δεν είναι λύπη, αλλά χαρά. Δεν είναι ήττα, αλλά νίκη. Είναι η αυγή της μυστικής και αιώνιας ημέρας.

+π.Αλεξάνδρου Σμέμαν

 

Πηγή: https://orthodoxhporeiakaizwh.blogspot.com/2022/08/blog-post_20.html

Μόνο ένα πράγμα μας χρειάζεται

 

Γιατί μερικοί άνθρωποι περιφέρονται τόσο άσκοπα και κάνουν τόσο αδιάφορα πράγματα; Επειδή δεν είναι βέβαιοι για το σκοπό της ζωής τους, για τον προορισμό τού επίγειου ταξιδιού τους.

Γιατί μερικοί άνθρωποι υπερ­φορτώνονται με άσκοπες υποχρεώσεις, προβαίνουν σε υπερβολικές ενέργειες, σε σημείο που να μην μπορούν να κινούνται ελεύθερα κάτω από τέτοιο βάρος υποχρεώσεων; Επειδή δε γνωρίζουν το ένα πράγμα, «ού εστι χρεία». Μόνο ένα πράγμα μας  χρειάζεται: η Βασιλεία του Θεού.

Ο θαυματουργός Χριστός προσπάθησε να στρέψει τα μάτια και την προσοχή όλων των ανθρώπων προς αυτόν τον προορισμό. Όποιος σκέφτεται έτσι, έχει ένα μόνο στόχο: τον Θεό. Ένα αίσθημα: την αγάπη. Μία νοσταλγία: να πλησιάσει τον Θεό.

Μακάριος είναι εκείνος που έφτασε σ’ αυτό το μέτρο. Ο άνθρωπος αυτός έχει γίνει σαν το φακό που συγκεντρώνει τις ακτίνες του ήλιου για να δημιουργήσει φωτιά.  Τα λόγια που είπε ο Χριστός στη Μάρθα, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλάενός δε εστι χρεία» (Λούκ. ι´ 41, 42), ήταν στην πραγματικότητα ένας έλεγχος, μία προειδοποίηση στον κόσμο ολόκληρο.

Κι αυτό το ένα που έχουμε πραγματική ανάγκη, είναι η Βασιλεία του Θεού (βλ. Ματθ. ϛ´ 33). Για όλα όσα είπε και έκανε ο Κύριος, είχε στον νού του τον στόχο αυτό. Εκεί είχε συγκεντρωθεί όλη η φλόγα, που φωτίζει τους ταξιδιώτες εκείνους που περιφέρονται γύρω από τις χαράδρες και τους ανεμοστρόβιλους της πρόσκαιρης αυτής ζωής...

 

απόσπασμα απὸ το βιβλίο Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Ομιλίες Δ´ – Κυριακοδρόμιο», εκδ. Πέτρου Μπότση, 2012

 

Πλησιάζει κανείς ή απομακρύνεται από το Θεό όχι με τα φυσικά του προσόντα, αλλά με όσα κάνει με την προαίρεσή του. Και η προαίρεση είναι ιδίωμα μόνο των λογικών όντων. Αυτά λοιπόν μονάχα από όλα τα άλλα απομακρύνονται ή πλησιάζουν το Θεό· πλησιάζουν με την αρετή ή απομακρύνονται με την κακία.

 

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

φώτο: Neboisha Jankovich

Παρηγοριά μέσα στον πόνο

Δέν αμαρτάνουμε, όταν ζητάμε από το Θεό νά μάς θεραπεύσει. Κάθε φορά που το ζητάμε, όμως, ας προσθέτουμε και τη φράση: “άν είναι θέλημά Σου, Κύριε!”. Όταν υποτασσόμαστε ολοκληρωτικά στό θείο θέλημα και δεχόμαστε το καθετί ως θεία ευεργεσία, τότε και η ψυχή μας παραμένει ειρηνική και ο Θεός γίνεται πιό ελεητικός απέναντί μας. Έτσι μας χαρίζει είτε την υγεία είτε, τουλάχιστον, παρηγοριά και παράκληση μέσα στον πόνο.

 

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

 

Δεν ήρθε ο Χριστός στη γη για να αναστήσει όλους όσοι απέθνησκαν ούτε για να χορτάσει όλους τους πεινασμένους ή να θεραπεύσει όλους τους αρρώστους.

Ήρθε για να σώσει όλους χωρίς εξαίρεση. Και η σωτηρία πολλές φορές γίνεται μέσα από την ασθένεια και τον πόνο, μέσα από την πείνα, μέσα από την οποιαδήποτε δυστυχία· μέσα και από τον θάνατο.

 

π.Συμεών Κραγιόπουλος

Μεταμόρφωση

Η όλη ζωή του χριστιανού, ο δρόμος και η πορεία του είναι πάντα σταυροαναστάσιμη. Υπάρχουν σημεία σε αυτή την οδό ολοφώτεινα,στιγμές απέραντης ευλογίας,ανεκλάλητης χαράς και ουράνιας γαλήνης.

Ερχονται όμως αναπόφευκτα και καιροί που πληγώνουν,μέρες συννεφιασμένες, νύχτες βουβές και ματωμένες, συκοφαντίες, αίσθηση μοναξιάς και ανεπαίσχυντης προδοσίας από δήθεν φίλους. Θα έρθει απρόσμενα η επώδυνη αρρώστια, η εγκατάλειψη, ένας χωρισμός, ένας αποχωρισμός, ο χλευασμός του κόσμου, ο ονειδισμός της πλειοψηφίας του όχλου. Είπε κάποτε σοφά ένας μοναχός:"Μην θέλεις να ακολουθείς τον Ιησού μονάχα όταν πηγαίνει στο όρος Θαβώρ αλλά να Τον ακολουθείς και όταν πηγαίνει στο όρος του Γολγοθά".

Η αληθινή μορφή μεταμόρφωσης είναι εκείνη η εσωτερική αλλοίωση και βεβαιότητα του να αντικρίζεις θαρρετά τον πόνο και να τον μεταπλάθεις σε παράδεισο, να κουβαλάς τον σταυρό και να προσμένεις την Ανάσταση. Γιατί μονο τότε μπορείς να βλέπεις καθαρά αυτό που κοιτάς. Όταν ο Χριστός γίνει όλος ένα φως μέσα στην καρδιά σου.

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Η απάντηση είναι στη δημιουργική ησυχία

Όλο και περισσότερο πείθομαι πως τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν επιτυγχάνεται και δεν λύνεται μέσα από συζητήσεις, επιχειρηματολογίες, διαμάχες- ο παραλογισμός της εποχής μας. Αυτό που μπορεί να πείσει ή να μεταστρέψει τους άλλους αναπτύσσεται στη μόνωση, στη δημιουργική ησυχία, και ποτέ στη φλυαρία.

 

π. Αλέξανδρος Σμέμαν, από το βιβλίο "Ημερολόγιο"

 

Πολλοὶ ποὺ μονάζουν στὰ βουνά, πράττοντας σὰν τοὺς κοσμικούς, δὲν σώζονται. Δύναται κάποιος νὰ εἶναι μέσα σὲ πολλοὺς καὶ νὰ μονάζει, καὶ ἄλλος νὰ εἶναι μόνος του καὶ νὰ φέρεται σὰν νὰ εἶναι ἀνάμεσά σε πολλούς.

 

Αγία Συγκλητική