Καλή Χρονιά!

Στη νέα χρονιά που σε λίγο έρχεται...

Να βρίσκεις στιγμές να γελάς, ν' αντικρίζεις το γαλάζιο τ' ουρανού, ν' ακούς τα πουλιά που κελαηδούν παραδείσιους σκοπούς. Να ζεσταίνεις τα κόκκαλα σου κάτω από τις ακτίνες του ήλιου, να μυρίζεις το χώμα μετά τη βροχή.

Να βρίσκεις στιγμές να λες λόγια αγάπης τρυφερά, ν' αγκαλιάζεις τους ανθρώπους σου τώρα που τους έχεις πριν να είναι αργά.

Να βρίσκεις στιγμές ν' ανοίγεις ένα παράθυρο στον ουρανό. Με την ευλογημένη σιωπή, την καρποφόρα περισυλλογή, τη μυστική εντός σου προσευχή.

Μόνο τότε ο χρόνος αποκτά ουσία, νόημα, αξία. Όταν η ψυχή λυτρωτικά επιστρέφει μετανοιωμένη στην πατρική αγκαλιά κι ο Θεός ψιθυρίζει αναστάσιμα τραγούδια στην καρδιά σου.

Καλή Χρονιά, εν Χριστώ!

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 31/12/22

Πρώτα να ειρηνεύσω την καρδιά μου και μετά τους άλλους

Επειδή έχει γραφεί, «μακάριοι είναι οι ειρηνοποιοί» (Ματθ. 5,9), άραγε είναι καλό να φροντίζομε για την ειρήνη όλων;

Είναι καλύτερο το να ειρηνοποιεί κάνεις την καρδιά του. Και αυτό αρμόζει στον καθένα, και μακάριος είναι εκείνος που κάνει αυτό. Το να ειρηνοποιεί όμως εκείνους που μάχονται δεν είναι του καθενός, αλλά εκείνων που μπορούν να παρέλθουν αυτό χωρίς βλάβη. Ο ασθενής οφείλει να χαίρεται με την ειρήνη όλων, να μη επιχειρεί όμως να μεσιτεύει για την ειρήνη του καθενός, παρά μόνο των αγαπητών του κατά Θεόν, και αυτό να το κάνει, όταν δεν υπάρχει γι’ αυτόν ζημία ψυχής.

 

(Βαρσανουφίου Έργα, ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Γ, σελ.283)

 

Πηγή: https://www.sostis.gr/blog/item/2109-prwta-na-eirhneysw-tin-kardia

Το μόνο αληθινό ταξίδι

Υπάρχει μόνο ένα είδος ταξιδιού  το οποίο είναι δυνατό,  στον εσωτερικό μας κόσμο. Ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο δεν μαθαίνουμε πολλά. Δεν πιστεύω πως το ταξίδι τελειώνει πάντα με την επιστροφή. Ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να επιστρέψει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, εφόσον στο μεταξύ έχει αλλάξει. Εννοείται  δε, πως δεν μπορεί να γλιτώσει από τον εαυτό του,  από εκείνο που φέρουμε μέσα μας, το οποίο είναι το πνευματικό μας ενδιαίτημα, όπως η χελώνα κουβαλάει το καβούκι της. Το ταξίδι ανά τον κόσμο είναι μόνο ένα συμβολικό ταξίδι. Όπου και  αν βρεθείς, συνεχίζεις να αναζητάς την ψυχή σου.

 

Αντρέϊ Ταρκόφσκι (✞ 29 Δεκεμβρίου 1986)

 

Φωτογραφία, ο μεγάλος Αντρέϊ Ταρκόφσκι στα γυρίσματα της ταινίας του “Στάλκερ” (1979)

Προσωπική ευθύνη και προθυμία για θυσία

Είναι φανερό ότι η υλική πρόοδος του ανθρώπου δεν συμβάδισε με την πνευματική του εξέλιξη. Φτάσαμε σ’ ένα σημείο όπου δεν μπορούμε πια να τιθασεύσουμε τα υλικά μας επιτεύγματα και να τα χρησιμοποιήσουμε για το καλό μας.

Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό που απειλεί να εξολοθρεύσει την ανθρωπότητα. Απέναντι σε καταστροφή τέτοια κλίμακας το μόνο που πρέπει να τεθεί, κατά τη γνώμη του, είναι η προσωπική ευθύνη του ατόμου και η προθυμία του για θυσία, χωρίς την οποία παύει να λογίζεται ως πνευματικό ον.

 

Αντρέϊ Ταρκόφσκι (✞ 29 Δεκεμβρίου 1986), Εξαίρετος Ρώσος σκηνοθέτης

 

* Φωτογραφία από την ταινία του Ταρκόφσκι ''Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν'' (1962)

Ἁγιασμένες μέρες

               

Ψυχὴ καὶ σῶμα γιορτάζουν μαζί, εὐφραίνουνται μὲ τὴ θεία εὐφροσύνη, ποὺ δὲν τὴν ἀπογεύεται ὅποιος βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό. Ἐνῶ ἡ καρδιὰ τοῦ χριστιανοῦ, αὐτὲς τὶς ἁγιασμένες μέρες, εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὴν εὐωδία τῆς ὑμνωδίας, γεμάτη ἀπὸ μία γλυκύτατη πνευματικὴ φωτοχυσία, ποὺ σκεπάζει ὅλη τὴν κτίση, τὰ βουνά, τὴ θάλασσα, τὸν κάθε βράχο, τὸ κάθε δέντρο, τὴν κάθε πέτρα, τὸ κάθε πλάσμα. 

Ὅλα εἶναι ἁγιασμένα, ὅλα γιορτάζουνε, ὅλα ψέλνουνε, ὅλα εὐφραίνονται, ὅλη ἡ φύση εἶναι «ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ». Κανεὶς δὲν νοιώθει στὴν καρδιὰ του τέτοια χαρά, παρὰ μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ ποὺ ζεῖ τὶς μέρες τῆς ζωῆς του μαζὶ μὲ τὸν Θεό, γιατί κανένας ἄλλος ἀπὸ τὸν Θεὸ δὲν μπορεῖ νὰ δώσει τέτοια χαρά, τέτοια εἰρήνη, κατὰ τὸν λόγο ποὺ εἶπε ὁ Κύριος στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο: «Τὴ δική μου τὴν εἰρήνη σᾶς δίνω, δὲν σᾶς δίνω ἐγὼ τὴν εἰρήνη ποὺ δίνει ὁ κόσμος».

Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ κ’ ἡ εἰρήνη εἶναι ἀλλιώτικη ἀπὸ τὴ χαρὰ κι ἀπὸ τὴν εἰρήνη τούτου τοῦ κόσμου. Γιὰ τοῦτο ὁ ἄνθρωπος ποὺ χαίρεται νὰ πηγαίνει στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ πιεῖ ἀπ’ αὐτὴ τὴν ἀθάνατη βρύση τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς καὶ τῆς εἰρήνης, λέγει μαζὶ μὲ τὸν Δαβίδ:

«Ἐξαπόστειλον, Κύριε, τὸ φῶς σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου· αὐτὰ μὲ ὡδήγησαν καὶ ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καὶ εἰς τὰ σκηνώματά σου· καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὸν Θεὸν τὸν εὐφραίνοντα τὴν νεότητά μου».

Ἂς γιορτάσουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ, ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ὠδαῖς πνευματικαῖς», καὶ τότε καὶ τ’ ἄλλα «προστεθήσεται ἡμῖν», θὰ μᾶς δοθοῦνε, ἤγουν ἡ χαρὰ τοῦ σπιτιοῦ, τῆς οἰκογένειας, τῆς φύσης, τῆς συναναστροφῆς, τῆς ἁγνῆς διασκέδασης, γιατί ὅλα θὰ τὰ γλυκαίνει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, καὶ θὰ τὰ ζεσταίνει ἡ θέρμη Ἐκείνου ποὺ εἶναι ὁ ζωοδότης.

 

Φώτης Κόντογλου

Ο Χριστός ήρθε στην γη για να μας υψώσει στους ουρανούς

Από ποιες βαθιές πληγές, από ποιες θανάσιμες πληγές, από ποια δηλητηριώδη πνοή της αμαρτίας ήρθε να μας σώσει ο Ουράνιος Ιατρός, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός; Ποιος μπορεί να το κατανοήσει αυτό; Κανείς. Μόνο εν μέρει, από την δική μας πείρα, μερικοί από εμάς κατανοούν τα βάθη της αβύσσου, στην οποία πέσαμε δια της αμαρτίας, όλη την αδυναμία μας για την διάπραξη του αγαθού και όλη την δύναμη και την άβυσσο του κακού ή της αμαρτίας η οποία εμφωλεύει στις καρδιές μας. Αλλά και η κατανόηση του βάθους της πτώσης μας γίνεται με τη χάρη του Θεού, η οποία φωτίζει τις σκοτισμένες καρδιές μας. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να το κατανοήσει αυτό με τη φυσική του ικανότητα και γι’ αυτό δεν μπορεί να αισθανθεί την ανάγκη της διόρθωσης και να έχει δύναμη για μια τέτοια διόρθωση και ανακαίνιση.

Ο Χριστός ήρθε στην γη για να μας υψώσει στους ουρανούς. Θέλουμε να πραγματοποιηθεί ο σκοπός για τον οποίο ο Σωτήρας ήρθε στην γη; Σκεπτόμαστε τα επουράνια; Επιθυμούμε σφοδρά την Βασιλεία των Ουρανών; Ας θέτουμε στον εαυτό μας αυτές τις ερωτήσεις συχνά. Εκτιμούμε και κατανοούμε αρκούντως την διδασκαλία και το κήρυγμα του Σωτήρα μας, τα πάθη και τον θάνατό Του; Ή μήπως, άραγε, καταστρέφουμε το όλο οικοδόμημα το οποίο ανήγειρε ο Ίδιος ο Κύριος προσκολλώμενοι στα γήινα και όχι στα επουράνια;

 

Από το βιβλίο: Αγίου Ιωάννου πρωθιέρεως της Κρονστάνδης, Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ

 

Πηγή: https://www.koinoniaorthodoxias.org/martiria-kai-didaxi/i-ensarkosi-tou-aioniou-logou

Κατέβηκε ο Θεός στη γη

              

Κατέβηκε ο Θεός στη γη κι ο άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ο Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον ουρανό. Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός και πήρε σάρκα. Κρατιέται σε παρθενική αγκαλιά και στα χέρια Του κρατάει την οικουμένη.

 

Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου

Σήμερα γεννιέται Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει αἰώνια

Μυστήριο παράξενο καὶ παράδοξο ἀντικρύζω. Βοσκῶν φωνὲς φτάνουν στ’ αὐτιά μου. Δὲν παίζουν σήμερα μὲ τὶς φλογέρες τοὺς κάποιον τυχαῖο σκοπό. Τὰ χείλη τοὺς ψάλλουν ὕμνο οὐράνιο.

Οἱ ἄγγελοι ὑμνολογοῦν, οἱ ἀρχάγγελοι ἀνυμνοῦν, ψάλλουν τὰ Χερουβεὶμ καὶ δοξολογοῦν τὰ Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν ὅλοι, βλέποντας τὸ Θεὸ στὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο στοὺς οὐρανούς.

Σήμερα ἡ Βηθλεὲμ μιμήθηκε τὸν οὐρανό: Ἀντὶ γι’ ἀστέρια, δέχτηκε τοὺς ἀγγέλους· ἀντὶ γιὰ ἥλιο, δέχτηκε τὸν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Καὶ μὴ ζητᾶς νὰ μάθεις τὸ πῶς. Γιατί ὅπου θέλει ὁ Θεός, ἀνατρέπονται οἱ φυσικοὶ νόμοι.

Ἐκεῖνος λοιπὸν τὸ θέλησε. Καὶ τὸ ἔκανε. Κατέβηκε στὴ γῆ κι ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο. Ὅλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι’ αὐτὸν τὸ σκοπό.

Σήμερα γεννιέται Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει αἰώνια, καὶ γίνεται αὐτὸ ποὺ ποτὲ δὲν ὑπῆρξε. Εἶναι Θεὸς καὶ γίνεται ἄνθρωπος! Γίνεται ἄνθρωπος καὶ πάλι Θεὸς μένει!

 

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ιδού η παρθένος τέξεται υιόν

Διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ᾿Εμμανουήλ  (Ησαΐας 7,14)

Δια τούτο θα δώση ο ίδιος ο Κυριος εις σας σημείον, θαύμα μέγα και καταπληκτικόν. Ιδού, η παρθένος θα συλλάβη υπερφυσικώς και θα γεννήση υιόν και το όνομα του υιού της αυτού θα είναι Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός μαζή μας.

Προφητεία 7 αιώνες πριν τη Σάρκωση του Λόγου. Ο προφήτης έζησε από 766-686 π.Χ

Ένα Χελιδόνι τα Χριστούγεννα

Ένας παλαιός λαϊκός μύθος διηγείται, πως τα χελιδόνια στις παμπάλαιες εποχές δεν ήξεραν να αποδημούν στα πιο ζεστά μέρη πριν το χειμώνα. Και όταν έπεφτε το χιόνι και έσφυζε η παγωνιά, αυτά υπέφεραν σκληρά και πέθαιναν.

Βλέποντας αυτό κάποιος ελεήμων άνθρωπος τα λυπήθηκε πολύ, και άρχισε να προσπαθεί με ό,τι ήξερε και όπως μπορούσε να κατευθύνει τα χελιδόνια προς το νότο πριν το χειμώνα, στις πιο ζεστές χώρες.

Έδινε σημάδια, τα οποία τα χελιδόνια δεν καταλάβαιναν, τα δελέαζε με την τροφή προς το νότο, αλλά μάταια· τα φόβιζε και τα έδιωχνε, αλλά τίποτα.

Τίποτα δεν κατάφερε. Τότε αυτός προσευχήθηκε στο Θεό να τον μεταμορφώσει σε χελιδόνι.

Και ο Θεός έκανε κατά τη θέλησή του, και τον μεταμόρφωσε σε χελιδόνι, το οποίο μπορούσε να σκέφτεται και να αισθάνεται όπως και ο άνθρωπος.

Τότε ο άνθρωπος-χελιδόνι εύκολα συνεννοήθηκε με τα υπόλοιπα χελιδόνια, και πριν το χειμώνα τα οδήγησε σε πιο ζεστούς τόπους.

Και από τότε όλα τα χελιδόνια συνήθισαν να αποδημούν.

Βέβαια, αυτό είναι μόνο μια ποιητική ιστορία. Όμως, θα σε βοηθήσει, ώστε τουλάχιστον μέχρι κάποιου σημείου να καταλάβεις, πώς η αιώνια Σοφία, γεννημένη από την αιώνια Αγάπη εμφανίστηκε σαν άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους, ώστε τους ανθρώπους, παγωμένους από τις γήινες πίκρες, να οδηγήσει σε καινούργιο δρόμο, στη ζεστή χώρα, στο Βασίλειο του Θεού «όπου δεν υπάρχει πόνος, ούτε λύπη, ούτε αναστεναγμοί».

Ενώ και στο μικρό ανθρώπινο σώμα ο μεγάλος Κύριός μας ήταν και παρέμεινε η Ουσία, ο Ίδιος, ο Αιώνιος. Πάντα τέτοιος όπως είναι από πάντα στο άπειρο του πνευματικού βασιλείου Του και της ανείπωτης δόξας Του»

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς - Από το βιβλίο "Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται", εκδόσεις Εν πλω

Χριστούγεννα Θεού

Δὲν ξέρω ἐσεῖς πῶς ἑτοιμάζεστε γιὰ τὰ Χριστούγεννα. Ἂν ἑτοιμάζεστε μόνο ὑλικῶς, μὲ ὅλο τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν σας δηλ. ἀνεξομολόγητοι, κάνετε πολὺ λάθος.

Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ προετοιμάζεται γιὰ τὰ Χριστούγεννα καὶ πνευματικῶς, νὰ ἐξομολογεῖται δηλ. καὶ νὰ βρίσκεται ἐν μετανοία… Διότι ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο, νὰ «μαζέψει» τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ καταργήσει τὸν θάνατο, ποὺ προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία.

Ἐὰν λοιπὸν θέλουμε, τὰ φετινὰ Χριστούγεννα νὰ εἶναι Χριστούγεννα Θεοῦ, φροντίστε νὰ ἐξομολογηθεῖτε τὶς ἁμαρτίες σας, εἰρηνεύσετε μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους.

Ἀγαπῆστε – συγχωρέστε τοὺς ἀνθρώπους, πεῖτε τὴν »καλημέρα» τοῦ Θεοῦ, γράψτε, τηλεφωνεῖστε καὶ μετὰ πάτε στὴν Βηθλεέμ, γιὰ νὰ ἀκούσετε τὸ »ἐπὶ γὴς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» ἀπὸ τοῦτο τὸν κόσμο γιὰ τὸν ἄλλον.

 

Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας †

Ψάχνεις τα Χριστούγεννα; Ψάξε την καρδιά σου

Έχασα το νόημα. Χρόνια τώρα το ψάχνω.

 

Και έρχεσαι εσύ και μου λές:

“Μην ψαχνεις τα Χριστουγεννα σε χιονια,σε στολίδια.Μην τα ψάχνεις σε δώρα και χοντρούς Αη-Βασίληδες.Σε στολισμένα δέντρα,σε τσάντες φορτωμένες δώρα,σε κόκκινα σκουφάκια.Σε τραγούδια,πανηγύρια, τραπέζια γεμάτα φαγητά.

 

Μην ψαχνεις τα Χριστουγεννα γύρω σου.Δεν θα τα βρεις πουθενά.Γι’ αυτό η μελαγχολία σου.

Γι’ αυτό χάνεται η χαρά οταν τα φωτα σβήσουν.Όταν περάσουν οι γιορτές.

 

Τα Χριστούγεννα είναι μέσα σου.Στην καρδιά σου.Το δέντρο σου το στόλισες,την καρδιά σου την στόλισες;Την καθάρισες;Την ετοιμασες να δεχτεί τον Χριστό;

 

Ένιωσες το μήνυμα της γέννησης Του;

Το άγγελμα της σωτηρίας μας;

Την ελπίδα,την χαρά,την ενσαρκωση του Λόγου;

 

Γι’ αυτό σου λέω.

Μην ψάχνεις τα Χριστούγεννα μέσα στον κόσμο.Ψάξε τον Χριστό.Ψάξε την καρδιά σου.”

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη!

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 12/16