Η απέραντη, ανεξιχνίαστη αγάπη του Θεού

Προσωπικά κατάλαβα αυτό που θα πω και γι’ αυτό το λέω και το ξαναλέω: όσο καλός κι αν είσαι, όση καλή διάθεση κι αν έχεις, όσο κι αν πιστεύεις, όσο κι αν πρόθυμα ταπεινώνεσαι και μετανοείς, δεν θα γίνει στην ψυχή σου εκείνο το καλό που θα γίνει, όταν ακριβώς θα έρθει ο άλλος – καθώς θα αφήσει ο Θεός, καθώς θα επιτρέψει ο Θεός – και με όσο χειρότερο τρόπο μπορεί, θα σε αδικήσει, με όσο χειρότερο τρόπο μπορεί, θα σε παραθεωρήσει, θα σε αγνοήσει, θα σε πονέσει.

 

Σε τέτοιες περιπτώσεις βέβαια εσύ παθαίνεις ό,τι παθαίνεις μέσα σου. Όταν όμως, ό,τι σου συμβεί, συντελέσει, ώστε εσύ να μην αφεθείς ούτε να βουλιάξεις εκεί ούτε να κλαις τη μοίρα σου ούτε να μαυρίσει η ψυχή σου, αλλά να πεις: «Να ‘ναι ευλογημένο, Θεέ μου», τότε ανοίγουν τα μάτια της ψυχής. Όσο κι αν ήθελες πρώτα να ανοίξουν, δεν θα άνοιγαν όπως ανοίγουν τώρα ανοίγουν όμως, επειδή είσαι πιστός, επειδή πιστεύεις στον Χριστό. Δεν είναι αυτό καθ’ εαυτό το πάθημα μόνο του που ανοίγει τα μάτια, αλλά αυτό σε βοηθάει πράγματι να ταπεινωθείς και να δεις τον εγωισμό σου, πράγματι να μετανοήσεις, πράγματι να δεις την αγάπη του Θεού, τη συγκατάβαση του Θεού.

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Πηγή

Δεν υπάρχει παρελθόν που να μην προετοιμάζει ένα μέλλον

Ο ήλιος δύει για να ανατείλει ξανά. Τα αστέρια σβήνουν το πρωί από τα μάτια του θεατή στη γη, και αναφαίνονται την εσπέρα. Οι εποχές τελειώνουν και αρχίζουν.

Ήχοι νεκροί αντηχούν πάλι στη ηχώ. Ποτάμια ενταφιάζονται στην θάλασσα και ξαναβγαίνουν στις πηγές. Το σύμπαν της επίγειας βλαστήσεως πεθαίνει το φθινόπωρο και αναβιώνει την άνοιξη.

Ο σπόρος πεθαίνει στη γη, και έτσι έρχεται στην ύπαρξή το βότανο και το δέντρο. Το σκουλήκι που έρπει , πεθαίνει και εγείρεται η φτερωτή πεταλούδα. Η ζωή του πουλιού είναι θαμμένη στο άψυχο αυγό και αναδύεται πάλι από αυτό.

Δεν υπάρχει παρελθόν που να μην προετοιμάζει ένα μέλλον. Δεν υπάρχει τέλος που να μην οδηγεί σε μία αρχή.

Κάθε ανθρώπινη ζωή όταν κατεβαίνει στον δικό της ιδιαίτερο τάφο αφήνει εκεί μόνο το προηγούμενο σωματικό της περίβλημα που αποσυντίθεται, και η ίδια εγείρεται στο απέραντο και αόρατο βασίλειο της ζωής.

Θέλεις λοιπόν να μάθεις ποιά είναι η αρχή και το σπέρμα της ουρανίας γεννήσεως;

Ο Λόγος και το Πνεύμα και η Εξουσία του Αναστάντος Χριστού, ο οποίος είναι και η Ανάσταση και η ζωή μας.

Λάβε αυτόν τον Ουράνιο σπόρο της αιωνίου ζωής μέσω της πίστεως, φύτεψε τον στην καρδιά σου με αγάπη, βάθυνε τον με την ταπείνωση, ζέστανέ τον με την προσευχή και τους θείους διαλογισμούς, θρέψε τον και πότισε τον με τα δάκρυα της μετανοίας, και δυνάμωσέ τον με τις ενάρετες πράξεις.

Εάν έτσι ζήσεις και έτσι πεθάνεις, και εσύ επίσης, αφήνοντας στον τάφο τα γήινα, φθαρτά σου ενδύματα, θα λάβεις νέα στον ουρανό, λευκασμένα στο αίμα του Αρνίου, και την ημέρα του γάμου Του θα δοθεί και σε εσένα “ινα περιβάλησαι βύσσινον λαμπρόν καθαρον. Το γαρ Βύσσινον τα δικαιώματα των Αγίων εστί. (Αποκ. 19,8 ).

 

Άγιος Φιλάρετος Μόσχας

Γίνε εσύ η αλλαγή

Ας γίνει η κάθε ευχή,ένα δάκρυ.

Κάθε δάκρυ κι ένα πολύτιμο διαμάντι

που λαμπυρίζει στον ουρανό.

 

Οι ψυχές αλλοιώνονται μόνο με την αγάπη και τα δάκρυα.

Την σιωπή και την προσευχή.

Οι ζωές αλλάζουν όχι με τα λόγια,

αλλά με το παραδειγμα.

Το σιωπηλό, το ταπεινό που αγγίζει ευαίσθητες χορδές.

Που μαλακώνει ακόμα και τις πιο σκληρές καρδιές.

 

Θες έναν άλλο κόσμο;

Γίνε εσύ η αλλαγή που επιθυμείς.

Άναψε τη σπίθα εντός σου και κράτησε την  αναμμένη.

Την φλόγα της αγάπης Του,προστάτευσε την,

μη τυχόν και σβήσει.

 

Μη μιλάς.

Μόνο να χαμογελάς και να προσεύχεσαι.

 

Και να το ξέρεις πως...αυτή η λάμψη των ματιών σου,

πάντα θα προδίδει τον Χριστό μέσα σου!

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 3/1/18

Κιθάρα λοιπόν, αγαπητέ, φαντάσου την καρδιά

Αν θέλεις να μάθεις την αλήθεια, πάρε σαν παράδειγμα και μιμήσου τον κιθαριστή· γέρνει λίγο προς τα κάτω το κεφάλι του και στήνοντας την ακοή του στο τραγούδι χτυπά με το πλήκτρο τις χορδές. και μόλις χτυπήσει μαζί τις χορδές με τέχνη, η κιθάρα αναδίδει τη μελωδία, και ο κιθαριστής από τη γλυκύτητα της μελωδίας σκιρτά. 

Ας σου γίνει, φιλόπονε εργάτη του αμπελώνα, το παράδειγμα διαφωτιστικό και μην απιστείς. Όταν, όπως ο κιθαριστής, προσέχεις πολύ εκεί, στο βάθος δηλαδή της καρδιάς, θα βρεις εύκολα αυτό που ζητάς. Γιατί η ψυχή που κυριεύθηκε πέρα ως πέρα από το θείο έρωτα, δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Όπως λέει και ο θείος Δαβίδ: «Κόλλησε η ψυχή μου σ’ Εσένα και σ’ ακολουθεί» (Ψαλμ. 62, 9).

Κιθάρα λοιπόν, αγαπητέ, φαντάσου την καρδιά· χορδές τις αισθήσεις· πλήκτρο είναι η διάνοια, η οποία με το λογικό χτυπά με γνώση το πλήκτρο που είναι η μνήμη του Θεού, και από αυτήν έρχεται στην ψυχή μία ανέκφραστη ηδονή και καθρεφτίζονται θείες λάμψεις στον καθαρό νου.

 

Όσιος Κάλλιστος Αγγελικούδης – Φιλοκαλία Τόμος Ε΄

Η αλήθεια βρίσκεται στην πίστη μας

Μην κοιτάς που απλώθηκε παντού η αμφισβήτηση. Στην πίστη μας υπάρχει η αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, όπως αποδεικνύουν τα πράγματα. Μετά την Ανάληψη του Χριστού, οι μαθητές Του «έκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος διά των επακολουθούντων σημείων» (Μάρκ. 16:20). Αλλά και στη συνέχεια, μέχρι σήμερα, το κήρυγμα ενισχύεται και η αλήθεια της πίστεως επιβεβαιώνεται με την αισθητή παρουσία της δυνάμεως του Θεού ανάμεσα στους πιστούς, μέσα στην αγία Εκκλησία μας, παρουσία που φανερώνεται μέ τά σημεία και τα θαύματα. Έτσι πραγματοποιείται η επαγγελία του Κυρίου: «Ιδού εγώ μεθ' υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. 28:20). Καί «εί ο Θεός υπέρ ημών, τίς καθ' ημών;» (Ρωμ. 8:31). Από τα πανάρχαια χρόνια, άλλωστε, είχε υποσχεθεί ρητά: «Ενοικήσω εν αυτοίς και έμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοι έσονταί μοι λαός» (Β' Κορ. 6:16: πρβλ. Λευϊτ. 26:12). "Ε, αυτό δεν βλέπουμε να συμβαίνει και στις μέρες μας; Πόσες σχετικές αποδείξεις έχουν καταγραφεί στη μνήμη μας! Δόξα τω Θεώ! Δόξα τω Θεώ! Δόξα τω Θεώ!

Σ' όσους, πάλι, έχουν πλανηθεί, ο Κύριος, με τα στόματα των κηρύκων Του, ακατάπαυστα φωνάζει: “Γιατί παρασύρεστε από τον άνεμο κάθε ψεύτικης διδασκαλίας; Η Εκκλησία μου είναι ο στύλος και το θεμέλιο της αλήθειας. Σας δείχνω τόν μοναδικό δρόμο της σωτηρίας. Ελάτε στην Εκκλησία, όπου φανερώνεται η δύναμή μου, και θα γλυτώσετε από την καταστροφή, όπου σας οδηγούν οι κούφιες σοφιστείες σας”.

 

Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή»

Εσύ ζεις;

Όταν έχω άγχος είναι επειδή ζω στο μέλλον.

Όταν έχω κατάθλιψη είναι επειδή ζω στο παρελθόν.

 

Μανώλης Δουκίδης

 

 ...και κάπου εδώ γεννάται το ερώτημα:

 τελικά ζεις ποτέ; ή αλλιώς - πότε ζεις;

 

palirroiasunaisthimaton.blogspot.com

Άγιος Κυπριανός και η Αγία Ιουστίνη

 Ημερομηνία Εορτής: 02/10/2024

Ἀλγεῖ Σατανᾶς, τὸν πάλαι φίλον βλέπων,

Ξίφει φιλοῦντα συνθανεῖν Ἰουστίνῃ.

Τμήθη δευτερίῃ σὺν Ἰουστίνῃ Κυπριανός.

 

Ο Άγιος Κυπριανός ήταν πλούσιος, ευγενής, φιλόσοφος από την Καρχηδόνα της Λιβύης. Έζησε στα χρόνια του Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.) και εξασκούσε τη μαγική τέχνη στην Αντιόχεια.

Κάποτε ένας ειδωλολάτρης ονόματι Αγλαΐδας ερωτεύτηκε μια Χριστιανή παρθένο που ονομαζόταν Ιούστα. Η κοπέλα δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά του κι εκείνος κατέφυγε στο διάσημο μάγο Κυπριανό. Όλα όμως τα μαγικά τεχνάσματα του Κυπριανού αποδείχθηκαν ανώφελα μπροστά στην σταθερή άρνηση της Χριστιανής κόρης. Παραδεχόμενος την χρεωκοπία της τέχνης του, έκαψε τα μαγικά του βιβλία ενώπιον του Επισκόπου Ανθίμου, ζητώντας να βαπτισθεί και να γίνει ιερεύς.

Πράγματι, ανήλθε όλες τις ιερατικές βαθμίδες και τέλος εξελέγη Επίσκοπος Καρχηδόνος. Μαζί του παρέλαβε και την Ιούστα, την οποία χειροτόνησε διακόνισσα μετονομάζοντάς την Ιουστίνα. Έδειξε αποστολικό ζήλο και γι αυτό το διέβαλαν στον Δέκιο. Εξορίσθηκε στην Αντιόχεια, όπου και φυλακίσθηκε και αργότερα στη Νικομηδεία, όπου ο Κλαύδιος τον αποκεφάλισε μαζί με την Ιουστίνη.

Τα λείψανά τους τα παρέλαβαν ευλαβείς Χριστιανοί και τα μετέφεραν στην Ρώμη, όπου και τα έθαψαν στον επισημότερο λόφο της πόλεως.

 

Σημείωση: Ο Μιχαήλ Ι. Γαλανός, στο έργο του «Οι Βίοι των Αγίων» έχει διαφοροποιημένο τον βίο του Άγιου Κυπριανού, και θεωρεί ιστορικές ανακρίβειες όλα τα περί μαγείας, που αναφέρονται για το πρόσωπο του συγκεκριμένου Άγιου.

 

Πηγή