Αν κρίναμε τους εαυτούς μας, δε θα μας έκρινε ο Κύριος

Να μην παραδέχεσαι τους λογισμούς που σπέρνει μέσα σου ο εχθρός, από υποψίες, εναντίον του πλησίον. Είναι ψεύτικοι και ολέθριοι και τελείως απατηλοί. Γνώριζε ότι με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν οι δαίμονες να σπρώξουν σε βάραθρο καταστροφής τις ψυχές εκείνων που προκόβουν στις αρετές. Γιατί με άλλον τρόπο δεν μπορούν οι δαίμονες να ρίξουν κανένα αγωνιστή στο βυθό της κατακρίσεως και της έμπρακτης αμαρτίας, παρά αν τον πείσουν να δεχτεί πονηρές υποψίες από την εξωτερική διαγωγή και τις διαθέσεις του πλησίον. Με τον τρόπο αυτό κάνουν τον άνθρωπο υπόδικο και υπεύθυνο αμαρτίας, ώστε να καταδικαστεί μαζί με τον κόσμο, σύμφωνα με τον ιερό λόγο: «Αν κρίναμε τους εαυτούς μας, δε θα μας έκρινε ο Κύριος. Όταν όμως μας κρίνει ο Κύριος, μας παιδαγωγεί, ώστε να μην καταδικαστούμε μαζί με τον κόσμο».

 

Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος, Φιλοκαλία Τόμος Δ΄

Εκείνον που έχει σκοπό ανώτερο από τον κόσμο…

Εκείνον που έχει σκοπό ανώτερο από τον κόσμο, ο κόσμος δεν μπορεί να τον βλάψει.

Εκείνον που σπεύδει σε σπίτι πλατύτερο από τον χώρο, ο χώρος δεν μπορεί να τον κρατήσει.

Εκείνον που έχει αγάπη πολυτιμότερη από τα δημιουργήματα του χρόνου, ο χρόνος ούτε να τον καθηλώσει μπορεί ούτε να τον ισοπεδώσει.

Μέσα από τα βραχώδη όρη και τις θύελλες, η Αγάπη καθοδηγεί τους αγαπημένους της και τους έλκει κοντά της.

Μάρτυρες της μεγάλης αγάπης, να προσεύχεσθε στον Θεό για εμάς…

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Προσευχές στην λίμνη»

Μη λυπάσαι και μην πικραίνεσαι, ο Χριστός είναι εδώ…

Να γνωρίζεις ότι πολλές φορές θα αισθανθείς τον εαυτό σου να ενοχλείται και να λείπει από μέσα του αυτή η αγία ειρήνη και γλυκιά μοναξιά και αγαπητή ελευθερία, και μερικές φορές μπορεί να σηκωθεί από τις κινήσεις της καρδιάς σου μία σκόνη, που θα σε ενοχλήσει στην πορεία που πρόκειται να εκτελέσεις.

Και αυτό σου το παραχωρεί ο Θεός για μεγαλύτερο καλό σου. Θυμήσου ότι αυτός είναι ο πόλεμος από τον οποίον οι άγιοι έλαβαν τα στεφάνια των μεγάλων μισθών. Σε όλα εκείνα που σε συγχίζουν πρέπει να πεις: «Κύριέ μου, βλέπεις εδώ τον δούλο σου, ας γίνει σε μένα το θέλημά σου. Γνωρίζω και το ομολογώ ότι η αλήθεια των λόγων σου παραμένει πάντοτε σταθερή και οι υποσχέσεις σου είναι αψευδείς και σ’ αυτές ελπίζω. Εγώ παραμένω μόνον για σένα». Ευτυχισμένη, βέβαια, είναι η ψυχή εκείνη που προσφέρεται με τον τρόπο αυτό στον Κύριό της, κάθε φορά που ενοχληθεί ή συγχισθεί. Και αν παραμείνει ο πόλεμος αυτός και δεν μπορέσεις έτσι γρήγορα, όπως θέλεις να ενώσεις το θέλημά σου με το θέλημα του Θεού, μην δειλιάσεις γι’ αυτό ούτε να λυπηθείς.

Αλλά συνέχισε να προσφέρεις τον εαυτό σου και να προσκυνάς και θα νικήσεις. Ρίξε μία ματιά και στον κήπο που ήταν ο Χριστός σου και που τον αποστρεφόταν η ανθρωπότητα λέγοντας: «Πατέρα, αν είναι δυνατό, ας παρέλθει το ποτήριο αυτό από εμένα». Αλλά αμέσως διέταξε να βάλει την ψυχή του σε μοναξιά και με ένα θέλημα απλό και ελεύθερο έλεγε με πολύ βαθειά ταπείνωση: «αλλά όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως Εσύ» (Ματθ. 26,39).

Όταν βρίσκεσαι σε κάποια δυσκολία, μην υποχωρήσεις καθόλου, αν δεν υψώσεις πρώτα τα μάτια σου στο Χριστό, πάνω στο σταυρό, και θα δεις τυπωμένο εκεί με μεγάλα γράμματα ότι κι εσύ πρόκειται να οδηγηθείς στην θλίψη εκείνη και τον τύπο αυτόν αντέγραψέ τον με τα έργα στον εαυτό σου, και όταν καμμιά φορά ενοχληθείς από την αγάπη του εαυτού σου, μην δειλιάσεις, ούτε να χωρισθείς από το σταυρό, αλλά τρέξε σε προσευχή και δείξε υπομονή στην ταπείνωση, μέχρις ότου νικήσεις την θέλησή σου και θελήσεις να γίνει σε σένα το θέλημα του Θεού.

Και αφού αναχωρήσεις από την προσευχή, συγκεντρώνοντας μόνον τον καρπόν αυτόν, να σταθείς χαρούμενος. Αλλά αν δεν έφθασε σ’ αυτό η ψυχή σου, ακόμη παραμένει νηστική και χωρίς την τροφή της. Αγωνίζου ώστε να μην κατοικήσει στην ψυχή σου κανένα άλλο πράγμα, ούτε για λίγο χρονικό διάστημα, παρά μόνον ο Θεός.

Μη λυπάσαι και μην πικραίνεσαι για κανένα πράγμα, ούτε να παρατηρείς τις πονηριές και τα κακά παραδείγματα των άλλων, αλλά ας είσαι σαν ένα μικρό παιδί, που δεν υποφέρει από καμμία από τις πικρίες αυτές, αλλά τα ξεπερνά όλα χωρίς καμμία βλάβη.

 

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Πηγή:romioitispolis.gr

Μέσα στην έρημο του κόσμου

Όποιος χριστιανός είναι ειλικρινής, δεν θα δυσκολευτεί να ομολογήσει ότι είναι έντονη η ερημιά και η μοναξιά που βιώνει ο σημερινός χριστιανός μέσα στην πολυάριθμη έρημο της σύγχρονης ανταγωνιστικής κοινωνίας. Και αυτό συμβαίνει, διότι έφυγε από το θεμέλιό του, που είναι το να έχει κοινωνία με τον Θεό εν Πνεύματι Αγίω. Ξέχασε την καταγωγή του, αρνήθηκε τον προορισμό του -"ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν"- και αντί να ζει ως "πάροικος και παρεπίδημος", ως αληθινός ερημίτης μέσα στον κόσμο, κάνοντας χρήση και όχι κατάχρηση του κόσμου, ζήτησε προσβάσεις προς τον κόσμο. Προτιμώντας την εύκολη λύση της ικανοποιήσεως του εγώ, θεοποίησε τον εαυτό του.

 

Από το βιβλίο π. Συμεών Κραγιόπουλου

«ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ;»

Αυτός ο πολιτισμός προσπαθεί να αδειάσει την ψυχή μας

Αυτός ο πολιτισμός, αφού μας αφαίρεσε τα ρούχα μας, χώρισε τις οικογένειές μας, πήρε το φαγητό από το στόμα μας, τώρα προσπαθεί να αδειάσει την ψυχή.

Η τεχνολογική πρόοδος, ως τεχνολογία, δεν έχει τίποτα κακό· αλλά η λανθασμένη χρήση της προκαλεί μεγάλη ζημιά.

Η μεγαλύτερη ζημιά είναι ότι απομακρύνει τον Θεό από τον κόσμο, από την κοινωνία.

Τι ανάγκη έχει πια τον Θεό ο σύγχρονος άνθρωπος, αν έχει στη διάθεσή του την τεχνολογία;

Αυτή η τεχνολογία δίνει στον άνθρωπο τέτοια αυτοπεποίθηση, ώστε νομίζει ότι αυτός είναι “το άλφα και το ωμέγα”, ότι μπορεί να επικοινωνεί και με το φεγγάρι και με τον ήλιο, δεν έχει ανάγκη πια τον Θεό.

Πάνω από τον “άνθρωπο της τεχνολογίας” δεν υπάρχει τίποτα!

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Ιουστίνου Πίρβου «Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης. Βίος, Διδαχές και Θαύματα»

Η πηγή της χαράς

Ὁ Χριστός θέλει κι εὐχαριστεῖται νά σκορπάει τή χαρά, νά πλουτίζει τούς πιστούς Του μέ χαρά. Εὔχομαι «ἴνα ἡ χαρά ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη». Αὐτή εἶναι ἡ θρησκεία μας. Ἐκεῖ πρέπει νά πᾶμε. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Παράδεισος, παιδιά μου. Τί εἶναι Παράδεισος; Ὁ Χριστός εἶναι.

Ἀπό ‘δῶ ἀρχίζει ὁ Παράδεισος. Εἶναι ἀκριβῶς τό ἴδιο. Ὅσοι ἐδῶ στή γῆ ζοῦν τόν Χριστό, ζοῦν τόν Παράδεισο. Ἔτσι εἶναι, πού σᾶς τό λέγω. Εἶναι σωστό, ἀληθινό αὐτό, πιστέψτε με! Ἔργο μας εἶναι νὰ προσπαθοῦμε νά βροῦμε ἕναν τρόπο νά μποῦμε μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι νά κάνει κανείς τά τυπικά. Ἡ οὐσία εἶναι νά εἴμαστε μαζί μέ τόν Χριστό.

Νά ξυπνήσει ἡ ψυχή καί ν’ ἀγαπήσει τόν Χριστό, νά γίνει ἁγία. Νά ἐπιδοθεῖ στό θεῖο ἔρωτα. Ἔτσι θά μᾶς ἀγαπήσει κι Ἐκεῖνος. Θά εἶναι τότε ἡ χαρά ἀναφαίρετη. Αὐτό θέλει πιό πολύ ὁ Χριστός, νά μᾶς γεμίζει ἀπό χαρά, διότι εἶναι ἡ πηγή τῆς χαρᾶς.

 

Ἅγιος Πορφύριος

Πώς μάς δοκιμάζει ο Κύριος

Ο Κύριος καμιά φορά δοκιμάζει την ειλικρίνεια της αφοσιώσεώς μας σ' Εκείνον, στερώντας μας τις ψυχικές παρηγορίες, που συνοδεύουν τον πνευματικό μας αγώνα. Και όταν δεί ότι, παρά τη στέρηση αυτή, συνεχίζουμε νά Τόν διακονούμε εγκάρδια, χωρίς να λυπόμαστε τον εαυτό μας, μας δίνει πολλαπλάσιες παρηγορίες.

Οι άγιοι γέροντες συμβουλεύουν να μην επιζητούμε ποτέ τέτοιες δωρεές του Θεού ούτε, όταν έρχονται, να τίς θεωρούμε ως επιβράβευση των αγώνων μας. Ας τις αφήνουμε στη βουλή Eκείνου. Και όταν μας τις δίνει, άς τις δεχόμαστε με ταπείνωση. Όταν πάλι μας τις στερεί, ας κάνουμε υπομονή.

 

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή»