ΟΤΑΝ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Αφορμές για απογοήτευση

πάντα θα υπάρχουν.

Το ζητούμενο είναι

να τις αντιμετωπίζουμε σωστά.

Είναι γενναιότητα ψυχής να δέχεσαι

τις αφορμές της απογοήτευσης

σαν υλικό αγιασμού.

Είναι δείγμα αγωνιστικότητας

να παλεύεις σκληρά μέσα σου,

για να ‘σαι πάντα έτοιμος

να δικαιολογείς, να κατανοείς,

να ανέχεσαι, να παραβλέπεις,

να υπομένεις…

Είναι ακόμα αφάνταστα υπέροχο

κι ωραίο να προσεύχεσαι για κείνους

που σε απογοητεύουν.

Να προσεύχεσαι, όχι για σένα,

αλλά για κείνους.

Όχι για να σταματήσουν εκείνοι

να σε απογοητεύουν,

αλλά για να πάψεις εσύ

να απογοητεύεσαι

και να τους αποφεύγεις…

ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ...

Μέρα και νύχτα.

Χειμώνα και καλοκαίρι.

Στα καλά και στα άσχημα.

Να προσεύχεσαι όχι μόνο

στη δυσκολία,στην αρρώστια,

στο πόνο και την οδύνη

αλλα και στη χαρά,την ευλογία,

στις χαρούμενες στιγμές.

ΠΟΤΕ ΠΙΑΝΕΙ Η ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ;

Η φανουρόπιτα είναι μια πράξη

αγάπης και εμπιστοσύνης

προς τον Άγιο Φανούριο.

Δηλαδή απευθυνόμαστε

σε κάποιον ολοζώντανο

με πολλές δυνατότητες

και του ζητάμε να μεσολαβήσει

για κάτι που επιθυμούμε,

σαν να είναι ένας πολύ καλός φίλος.

Η επιθυμία της καρδιάς μας βέβαια

είναι ήδη γνωστή

στον καρδιογνώστη Θεό.

Εκείνος θα την εξετάσει κι ανάλογα

με το πόσο καθαρή,

ειλικρινής και δίκαιη είναι

θα δώσει και την τελική έγκριση.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Αγάπη να έχετε αδελφοί μου,

αγγελική αγάπη.

Μη σας ελκύουν τα γήινα,

όλα είναι φθαρτά,όλα είναι μάταια.

Τα μάτια της ψυχής σας,

να στρέφονται στα ουράνια,

όπου θα ζήσουμε αιώνια.

Η ζωή τούτη είναι περαστική,

είναι όνειρο,

η άλλη όμως είναι ατελείωτη,

αθάνατη και αληθινή.

Τον γλυκύτατο Χριστό αν αγαπήσετε,

που είναι η ελπίδα όλης της γης,

θα περνά η ζωή σας

ήσυχα και ειρηνικά.

Ω, και να γευθείτε

τα μεγαλεία του Θεού,

μπροστά στα οποία ωχριούν,

όλα τα θέλγητρα

του κόσμου τούτου.

Γέροντας Σάββας Σταυροβουνιώτης

Από το βιβλίο

του Κώστα Παπαγεωργίου

Ο Όσιος Γέροντας Σάββας

ο Σταυροβουνιώτης

ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ

3η ομιλία με τον αγαπημένο
Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο

Απολαύστε την!

ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΚΑΙ...ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ

Σήμερα ὁ κόσμος γέμισε

ἀσφάλειες-ἀνασφάλειες, ἀλλά,

γιὰ νὰ εἶναι ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν Χριστό,

νιώθει τὴν μεγαλύτερη ἀνασφάλεια.

Σὲ καμμιά ἐποχή δὲν ὑπῆρχε ἡ ἀνασφάλεια

ποὺ ἔχουν οἱ σημερινοί ἄνθρωποι.

Καὶ ἐπειδή δὲν τούς βοηθοῦν

οἱ ἀνθρώπινες ἀσφάλειες,

τρέχουν τώρα νὰ μποῦν

στὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας,

γιὰ νὰ νιώσουν πνευματική ἀσφάλεια,

γιατί βλέπουν

ὅτι τὸ κοσμικό καράβι βούλιαξε.

ΜΑΓΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η απιστία, δεν είναι μαγκιά…

Η αμαρτία, δεν είναι μαγκιά…

Να υπάρχεις απλά

για τις επιθυμίες σου,

δεν είναι μαγκιά…

Το να μιλάς χωρίς να πράττεις,

δεν είναι μαγκιά…

Το να ζεις στο καβούκι

του «εγώ» σου,

δεν είναι μαγκιά…

Η ΑΛΛΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ

Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής,

όταν ο Γέροντας είδε από μακρυά

έναν κλέφτη, που παραβίαζε

την πόρτα του κελιού του.

Ήταν ο ίδιος που τον είχε

κλέψει και πέρυσι.

Μέριασε ο Γέροντας,

και κρύφτηκε στην μάντρα,

ώσπου ο κλέφτης

να τελειώσει το έργο του.

Όταν τα διηγήθηκε

στον υποτακτικό του,

εκείνος οργισμένος τον ρώτησε:

-Γιατί γέροντα δεν με φώναζες

να τον πιάσουμε;

Ο ίδιος μας έκλεψε και πέρσι

και μένει αμετανόητος!

«Πού ξέρεις παιδί μου;

του απάντησε ο Γέροντας,

ίσως φέτος μετανοήσει».

ΔΙΝΟΥΜΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Στη ζωή δίνουμε εξετάσεις

.

Αν νικήσαμε τα πάθη μας,

αν αγαπήσαμε την αγάπη,

αν μισήσαμε την κακία,

αν γνωρίσαμε τον εαυτό μας,

αν συναντήσαμε τον Θεό.

Τότε έχουμε βρει τον σκοπό,

τον στόχο, το νόημα της ζωής!

Έχουμε κερδίσει τις εξετάσεις.

Αισθανόμεθα μύρο Αιωνιότητος.

Δεν φοβόμαστε τον θάνατο.

Δεν μας κουράζει η ζωή.

Μετανοούμε.

Ελπίζουμε.

Χαιρόμαστε!

+Γέροντας Μωϋσής Αγιορείτης

ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ὑπάρχουνε οἰκογένειες ποὺ ντρέπουνται

γιὰ κάποιον ἀπὸ τοὺς δικούς τους

ποὺ εἶναι εὐλαβής, καὶ θυμᾶται κανένας

 τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶπε

πὼς ἦρθε στὸν κόσμο νὰ βάλη φωτιά,

καὶ νὰ χωρίση τὰ παιδιὰ ἀπὸ τοὺς γονιοὺς

κι᾿ ἀδελφὸ ἀπ᾿ ἀδελφό,

καὶ πὼς ὅποιος θἄχη σὲ ντροπή του

πὼς πιστεύει σ᾿ Ἐκεῖνον καὶ στὰ λόγια του,

θὰ τὸν ἔχη κι᾿ ὁ Χριστὸς σὲ ντροπὴ

σὰν θὰ ξανἄρθη μὲ θεϊκὴ δόξα

τριγυρισμένος ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους.

ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ…

-Όλες τις εντολές τις τηρώ.

Τι άλλο να κάνω για να κερδίσω

την Βασιλεία των Ουρανών,

ρωτά το Χριστό

ο νέος της σημερινής παραβολής

Κι ο Χριστός μας

του απαντά ευθαρσώς,

πούλα όλα τα υπάρχοντά σου

κι ακολούθα με.

Ο νέος τότε φεύγει περίλυπος

γιατί είχε κτήματα πολλά.

ΑΣΕ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ...

Όταν αναρωτιέσαι και σε πιάνει τρέλα 

για το τι θα πει ο κόσμος

μην ξεχνάς ότι ο  κόσμος είσαι εσύ .

Ότι κάποια στιγμή αυτός που έλεγε

ότι “Δεν αντέχω τι θα πει ο κόσμος”

κάποιες φορές το έλεγε

και για σένα.

Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Συνεχίζουμε την ενότητα των ομιλιών.

2^η στη σειρά σήμερα.

Η σχέση μας με τον Θεό,

Από τον π.Σπυρίδων Βασιλάκο.

Εξαιρετική, ακούστε και δείτε την!

ΘΕΜΑ ΚΑΡΔΙΑΣ

Ο π. Σεραφείμ με δίδαξε

ότι η ορθόδοξη πίστη μας

δεν είναι “κάτι” το ακαδημαϊκό.

Αυτό ίσως φανεί περίεργο να ειπωθεί

επειδή έχουμε τα δεδομένα

των ογκωδών βιβλίων των αγίων Πατέρων

και των ιερών ακολουθιών της Εκκλησίας,

 και επίσης των βίων των Αγίων –

υπάρχουν τόσα πολλά.

Φυσικά, υπάρχει ένα ακαδημαϊκό επίπεδο

σ’ όλο αυτό το σύνολο,

αλλά δεν είναι αυτή η ουσία.

 Ο π. Σεραφείμ μου έγραψε μια φορά:

“Μην αφήσετε ποτέ κανένα να πάρει

όλα τα βιβλία μακριά από σας.

Αλλά μην μπερδέψετε

την ανάγνωση των βιβλίων

με το πραγματικό νόημα,

το οποίο είναι

η βίωση της Ορθοδοξίας“…

Η Ορθοδοξία, μου είπε,

δεν είναι τόσο πολύ θέμα του νου.

Είναι ένα βίωμα,

και είναι της καρδιάς.

Από το βιβλίο

«π. Σεραφείμ Ρόουζ,

Η ζωή και τα έργα του»

ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Το πινέλο που στα χέρια σου

απαλά γλιστρά.

Η μουσική που μυστικά ξυπνά.

Το συναισθηματα

που γίνονται λέξεις.

Ο πόνος που μπορείς ν'αντέξεις.

Η εκκωφαντική  σιωπή

που αθέατα μιλά στην καρδιά.

Η νυχτερινή προσευχή

που μοιάζει

σαν της ψυχής την αγκαλιά.

Η δύσκολη  απαντηση

που πρέπει να δώσεις.

Το σκίρτημα που έχεις

καιρό να νιώσεις.

Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Σήμερα γιορτάζουμε

την ένδοξη Κοίμηση της Παναγίας.

Σ' αμέτρητες εκκλησίες

και μοναστήρια χτυπούνε

οι καμπάνες και ψέλνουνε

οι ψαλτάδες.

Τα πιο πολλά είναι

στης Παναγίας τ' όνομα,

 και πανηγυρίζουνε σήμερα

την Κοίμηση της Θεοτόκου.

Μα αυτή δεν είναι γιορτή θανάτου,

είναι γιορτή χαράς και θρίαμβος,

γιατί αυτή που κοιμήθηκε

είναι η Μητέρα της Ζωής,

όπως λέγει εκείνο

το θεσπέσιο δοξαστικό

πού λένε σήμερα στη Λειτουργία:

«Τη αθανάτω σου κοιμήσει

Θεοτόκε μήτηρ της ζωής,

νεφέλαι τους αποστόλους αιθέριους

διήρπαζον και κοσμικώς διεσπαρμένους,

ομοχώρους παρέστησαν τω

αχράντω σου σώματι,

ο και κηδεύσαντες σεπτώς,

την φωνήν του Γαβριήλ

μελωδούντες ανεβόων.

Χαίρε, κεχαριτωμένη παρθένε,

μήτερ ανύμφευτε,

ο Κύριος μετά σου.

Μεθ' ων, ως Υιός σου και θεόν ημών

ικέτευε σωθήναι τας ψυχάς ημών».

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Μια όμορφη ιστορία
από το Άγιον Όρος λέει…

«Κάθε φορά που νύχτωνε
στον Παράδεισο,
ο Άγιος Πέτρος, έκλεινε τα θυρόφυλλα
και μετρούσε στα τεφτέρια του
πόσοι είχανε μπει στον Παράδεισο.

Ύστερα έβαζε τα ονόματά τους
πλάι σε εκείνους που ήδη
ήταν μέσα από καιρό
και έβρισκε τον αριθμό.

Το άλλο πρωί μετρούσε πάλι
τους παραδεισένιους ανθρώπους
και πήγαινε να ανοίξει την πόρτα.

Μα για καιρό έβλεπε
τούτο το παράδοξο:
Ενώ αποβραδίς είχε μετρήσει
πως αυτοί που είχαν μπει
στον Παράδεισο ήταν δέκα,
την άλλη μέρα μετρούσε
άλλους 3 παραπάνω.

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Κάποτε ο π. Κλεόπας Ηλιέ,

όταν ακόμη ήταν απλός μοναχός,

πήγε με το τρένο από το Πασκάνι

προς το Μπακάου (στή Ρουμανία)...

Στο βαγόνι ήταν μόνος.

Στην επόμενη στάση ανέβηκε

 μια ομάδα αξιωματικών του στρατού.

Διηγείται ο γέροντας:

 Εγώ έβλεπα την προσευχή μου.

Ένας από αυτούς έλεγε ειρωνικά

πως θα πάει καλά το τρένο…

Εγώ δεν είπα τίποτε.

Κοίταζα το Κύριε ελέησόν με.

Ένας άλλος είπε:

– Καλύτερα να μας πεί το παραμύθι του

για τον Θεό, ότι ένας γέρος

δημιούργησε τον ουρανό και τη γη,

τα αστέρια και όλο το σύμπαν…

Εγώ δεν είπα τίποτα και συνέχισα

την προσευχή μου.

Τελικά ένας από αυτούς

έρχεται μπροστά μου και μου λέει:

– Πάτερ, με συγχωρείτε, από πού είστε;

 – Από τη μονή Συχάστρια, του είπα.

– Τι είστε, ιερέας, καθηγητής, ηγούμενος;

 – Όχι, είμαι ένας απλός μοναχός.

ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ

Μέσα στην ευτυχία μας, 
στην καθημερινότητά μας

ξεχνούμε τον Θεό.

 Όταν όλα μας πάνε καλά

ξεχνούμε τις ευεργεσίες Του.

Ακόμα και αυτήν την ευτυχία που έχουμε,

ξεχνούμε ότι σ’Αυτόν την οφείλουμε.

Τον θυμόμαστε ίσως

σε κάποιες δύσκολες στιγμές.

Τότε ίσως γονατίσουμε.

Πολλές φορές όμως γονατίζουμε

και πάλι για να Τον κατηγορήσουμε.

Τον κατηγορούμε ότι μας ξέχασε,

ότι δεν ενδιαφέρεται για μας.

Τον θυμόμαστε για να Τον κατακρίνουμε.

Τί φοβερό!

Και αφού Τον κατηγορήσουμε

συνεχίζουμε την προσευχή μας,

όχι για Τον γνωρίσουμε,

όχι για να συναναστραφούμε μαζί Του,

όχι για να καταλάβουμε,

όχι για να φωτιστούμε,

αλλά μόνο για να πάρουμε

αυτό το «κάτι» απ’ Αυτόν.