Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής,
όταν ο Γέροντας είδε από μακρυά
έναν κλέφτη, που παραβίαζε
την πόρτα του κελιού του.
Ήταν ο ίδιος που τον είχε
κλέψει και πέρυσι.
Μέριασε ο Γέροντας,
και κρύφτηκε στην μάντρα,
ώσπου ο κλέφτης
να τελειώσει το έργο του.
Όταν τα διηγήθηκε
στον υποτακτικό του,
εκείνος οργισμένος τον ρώτησε:
-Γιατί γέροντα δεν με φώναζες
να τον πιάσουμε;
Ο ίδιος μας έκλεψε και πέρσι
και μένει αμετανόητος!
«Πού ξέρεις παιδί μου;
του απάντησε ο Γέροντας,
ίσως φέτος μετανοήσει».
-«Κι αν το ξανακάνει;..»
Ξέσπασε ο υποταχτικός.
«Ε, τότε πρέπει παιδί μου να τρέξω…
για να του ανοίξω
και να του τα δώσω εγώ,
για να μην ξανακλέψει
και κολάσει για τρίτη φορά
την ψυχή του».
Έσκυψε ο υποταχτικός
του φίλησε το χέρι,
κι
έφυγε πνιγμένος στα δάκρυα.
Από το Γεροντικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου