ΑΠ' ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Σήμερα είχα την ευλογία να συναντηθώ μ'έναν αγωνιστή.

Μ'έναν άνθρωπο που ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι του
δεν έχασε την πίστη πως θα ξημερώσει κάποτε και γι'αυτόν.

Σήμερα συναντήθηκα μ'ένα παλληκάρι που παλεύει

με τους δικούς του δαίμονες,με την εξάρτηση των ναρκωτικών.
Και δόξα τω Θεώ τον είδα πάλι,να πατά στη γη γερά,
να χαμογελά και να βλέπει μπροστά.Η ζωή τώρα γι'αυτόν ξεκινά.

Μέσα απ'την κουβέντα μας κατάλαβα πως μόνο όταν έχεις πιάσει πάτο,

όταν έχεις χαθεί σε σκοτεινούς δρόμους που οδηγούν στη πιο βαθιά κόλαση
μπορείς να απλώσεις με ελπίδα το χέρι για να πιαστείς
από κάπου,από κάποιον,για να σε βγάλει στο φως.

Είναι τότε που βρίσκει εφαρμογή στην πράξη αυτό που ο ίδιος ο Χριστός είπε

στην καρδιά του Αγίου Σιλουανού,τις ώρες της δικής του κατάδυσης στην άβυσσο:
"Κράτα του νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι".

Αυτό το παιδί δεν απελπίστηκε.

Πάλεψε κι ακόμα αγωνίζεται σκληρά  να διώξει το σκοτάδι
και ν'ατενίσει με όνειρα την κάθε νέα μέρα που ανατέλλει.
Η μετάνοια του,η μεταστροφή του,η αλλαγή του,εντυπωσιακή.
Από τη γη στον ουρανό,απ' την κόλαση στον παραδεισο.

Απόδειξη το χαμόγελο και η  ματιά που έχει καθαρίσει μετά από χρόνια πολλά.

Σήμερα κατάλαβα ξανά πως οι τελευταίοι,
οι τελειωμένοι με τα κριτήρια του κόσμου,

έρχονται με φόρα από το πιο πυκνό σκοτάδι και μας ξεπερνούν
εμάς τους "καλούς",τους "ηθικούς",τους "τακτοποιημένους",
ατενίζοντας με πόθο το φως,τον λυτρωτή Χριστό.

Αύριο συμφωνήσαμε να συναντηθούμε πρωί πρωί εκεί που τα καντήλια σιγοκαίνε

μέσα στο σκοτάδι λίγο πριν χαράξεικαι οι ψαλμωδίες θυμίζουν

πανηγύρι επιστροφήςλίγο πριν τη σίγουρη καταστροφή.

Δόξα τω Θεώ!

Αλέξης Αλεξάνδρου 15/12/18