ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Το έργο αυτό το έχω ξαναδεί,
το έχω ζήσει κι εγώ πολλά χρόνια.

Όλη αυτή η πορεία προς το Πάσχα
να με αφήνει αδιάφορο,
κάπου μέσα στην καρδιά μου
ακόμα και να με ενοχλεί.
Να παρακαλώ από μέσα μου
να περάσει να ησυχάσουμε.

Τι να νιώσω,τι να βιώσω
αφού δεν περιμένω τίποτα,
αφού δεν προετοιμάζομαι
γι'αυτό το υπέρτατο γεγονος
ολόκληρου του ανθρώπινου γένους;

Λίγα βαμμένα κόκκινα αυγά,
αρνίσια σούβλα,τσουρέκια,
στολισμένες λαμπάδες,
τραπέζια οικογενειακά
και λίγα λεπτά στην Εκκλησιά
απλά δεν με γεμίζουν,
δεν μου λένε κάτι.

Αυτά μέχρι πριν από λίγα χρόνια.
Σήμερα σιγά σιγά καταλαβαίνω
πως αν δεν περιμένεις,
αν δεν προσμένεις,
αν δεν πεινά και δεν διψά
το κορμί και η ψυχή σου
την Ανάσταση
δεν μπορείς να χαρείς.

Μόνο που η Ανάσταση
έρχεται πάντα μέσα από το δρόμο
της Σταύρωσης.
Της νηστείας,της συγχώρεσης,
της προσευχής,της ησυχίας,
των καρφιών και της προδοσίας.

Να το θυμάσαι...

Αλέξης Αλεξάνδρου 15/3/19

ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Κακά τα ψέματα...
Στη χαρά,την ευμάρεια,
την ασυννέφιαστη ζωή της άνεσης
και της τρυφής,
σπάνια να ποθήσουμε το Θεό,
απίθανο ν'αναζητήσουμε ουρανό.

Εγκλωβισμένοι σε μια εικονική αυτάρκεια,
αδυνατούμε να αισθανθούμε
κάτι πέρα από τα βλεπόμενα.

Έρχεται όμως αναπόφευκτα και η ώρα
της συντριβής των ψευδαισθήσεων.
Η ώρα της αδυναμίας,
του επώδυνου σταυρού,
της εντός μας σκοτεινής φυλακής,
της αιμορροούσας πληγής,
της βουβής κραυγής.

Έρχεται η στιγμή της ανείπωτης αρρώστιας
που όζει θάνατο,
η απρόσμενη προδοσία
και η ασήκωτη απουσία.

Και τότε εκεί που δεν το περιμένεις
ένα θαύμα μυστικά επιτελείται.
Ο πόνος γίνεται σπόρος.
Της πίστης και της ελπίδας,
της αυγής και της Ανάστασης.

Κάπου εκεί στο σκοτεινό,
παγωμένο άδη μας,
στην ανεπάρκεια της δικής μας ανάσας,
στις ανήλιαγες ημέρες των δακρύων
και το ναυάγιο των ονείρων μας,
ένας σταυρωμένος Θεός
περιμένει από χρόνια να μας αναστήσει.

Όπως πολύ σοφά αναφέρει
ο γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης:
"Ο πόνος είναι το ψάρεμα του Θεού"

Τα δίχτυα είναι οι ωδίνες,
οι δοκιμασίες, που από αγάπη επιτρέπει
για να μας φέρει κοντά Του.
Ο πόνος μετατρέπεται τελικά σε δρόμο
για τον παράδεισο.

Αλέξης Αλεξάνδρου 4/4/19