ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Κακά τα ψέματα...
Στη χαρά,την ευμάρεια,
την ασυννέφιαστη ζωή της άνεσης
και της τρυφής,
σπάνια να ποθήσουμε το Θεό,
απίθανο ν'αναζητήσουμε ουρανό.

Εγκλωβισμένοι σε μια εικονική αυτάρκεια,
αδυνατούμε να αισθανθούμε
κάτι πέρα από τα βλεπόμενα.

Έρχεται όμως αναπόφευκτα και η ώρα
της συντριβής των ψευδαισθήσεων.
Η ώρα της αδυναμίας,
του επώδυνου σταυρού,
της εντός μας σκοτεινής φυλακής,
της αιμορροούσας πληγής,
της βουβής κραυγής.

Έρχεται η στιγμή της ανείπωτης αρρώστιας
που όζει θάνατο,
η απρόσμενη προδοσία
και η ασήκωτη απουσία.

Και τότε εκεί που δεν το περιμένεις
ένα θαύμα μυστικά επιτελείται.
Ο πόνος γίνεται σπόρος.
Της πίστης και της ελπίδας,
της αυγής και της Ανάστασης.

Κάπου εκεί στο σκοτεινό,
παγωμένο άδη μας,
στην ανεπάρκεια της δικής μας ανάσας,
στις ανήλιαγες ημέρες των δακρύων
και το ναυάγιο των ονείρων μας,
ένας σταυρωμένος Θεός
περιμένει από χρόνια να μας αναστήσει.

Όπως πολύ σοφά αναφέρει
ο γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης:
"Ο πόνος είναι το ψάρεμα του Θεού"

Τα δίχτυα είναι οι ωδίνες,
οι δοκιμασίες, που από αγάπη επιτρέπει
για να μας φέρει κοντά Του.
Ο πόνος μετατρέπεται τελικά σε δρόμο
για τον παράδεισο.

Αλέξης Αλεξάνδρου 4/4/19