ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ

Ζητούνται μωροί δια Χριστόν,έσχατοι δια Χριστόν,να μιλήσουν για τον Χριστό με την ζωή τους,να διδάξουν τον Χριστό με το γνήσιο παράδειγμά τους,να μοιράσουν την αγάπη του Χριστού στον άϋπνο, άφιλο και άθεο άνθρωπο της εποχής μας...Ζητούνται Απόστολοι,να παρακαλέσουν τον απαράκλητο λαό του Θεού,να τον οδηγήσουν στην ανάσταση,και την αρχόμενη από αυτήν την γη Βασιλεία των Ουρανών...Ζητούνται καρδιές καιόμενες για τον Χριστό,να χαίρονται με τους χαίροντες,να οδυνώνται με τους αμαρτάνοντες,να ασθενούν με τους ασθενείς...

Πήγη: trelogiannis.blogspot.com

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ

Ποιός είναι πλούσιος και ποίος είναι φτωχός, πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά, αλλά αυτός που δεν χρειάζεται πολλά...Ο πλούτος δεν είναι στα σπίτια μας, αλλά στίς καρδιές μας. Τίποτα δεν είναι δικό μου, αν είναι μόνο για μένα...

Γεροντας Γαβριηλ Κουτλουμουσιανος

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ

Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός.

Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό. Τα λουλούδια, για παράδειγμα, έχουν τη χάρη τους, μας διδάσκουν με το άρωμά τους, με το μεγαλείο τους. Μας μιλούν για την αγάπη του Θεού. Σκορπούν το άρωμα τους, την ομορφιά τους σε αμαρτωλούς και δικαίους.

Για να γίνει κανείς Χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο χριστιανός, έστω και μόνο όταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση. Την αγάπη ποιητικές καρδιές την ενστερνίζονται, τη βάζουν μέσα στην καρδιά τους, την αγκαλιάζουν, τη νιώθουν βαθιά.Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε το πρωί, να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλαγος.

Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον.Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό.Όλα να τα χαίρεσθε.Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό.

Άγιος Πορφύριος

ΚΡΑΤΑΜΕ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΛΕΜΕ!

Κρατάμε αποστάσεις από τη μιζέρια,την κλάψα,την απαισιοδοξία και την απογοήτευση και από όλους όσους είναι φορείς τους.Κρατάμε αποστάσεις από ανθρώπους που αντί να μας αγκαλιασουν τη δύσκολη ώρα,μας δίνουν μια σπρωξιά για το γκρεμό.Από αυτούς που απειλούν να  κλέψουν την ειρήνη,την ησυχία και τη γαλήνη μας.Που σαν αρπαχτικά πουλιά,

ορμούν να μας αρπάξουν τη χαρά.Από ολους εκείνους που είναι τα γκρίζα σύννεφα στον γαλάζιο ουρανό μας.Κρατάμε αποστάσεις από ότι δεν βοηθά τη ψυχή μας,από ότι μας ταράζει,ότι μας μπερδεύει και απογοητεύει.

Κρατάμε αποστάσεις.Μα παράλληλα ολόψυχα ευχόμαστε και με πόνο προσευχόμαστε για αυτούς που μας παιδεύουν.Προσευχόμαστε για την πρόοδο  και την χαρά τους.Προσευχόμαστε γιατί αυτό θέλει κι ο Θεός.Αυτοί,οι δύσκολοι "άλλοι" δεν παύουν να είναι αδέρφια μας.

Κρατάμε αποστάσεις και προσευχόμαστε.Κι αν δεν μπορούμε τώρα να είμαστε μαζί, ο παράδεισος όλους μας καλεί.Κι εκεί το ξέρεις,δεν περισσεύει κανείς.

Αλέξης Αλεξάνδρου 26/6/20

ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΚΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ

Φεύγεις,δραπετεύεις μακριά Του,

χάνεσαι σε ηδονές

να καλύψεις τα κενά σου.

Πας κόντρα σε όλα αυτά που σου κηρύξανε,

αλητεύεις και φεύγεις.

Λες δεν υπάρχουν

ζωντανά παραδείγματα σήμερα

παρά μόνο "τω καιρω εκείνω".

Παλεύεις, χάνεσαι σε αδιέξοδα

που ματώνουν το κορμί και τη ψυχή.

Ψάχνεις για φως σε τόπους

υγρούς κι ανήλιαγους,

πληγώνεις και πληγώνεσαι,

με πόνο κι αγωνία ζητάς,

απεγνωσμένα την αλήθεια αναζητάς.

Ένα ταξίδι μακριά

και ταυτόχρονα τόσο κοντά,

από τον νου στην καρδιά.

Μια αποκάλυψη,ένα ξαλάφρωμα ψυχής,

η συγχώρεση,τα δάκρυα,

το πετραχήλι που όλα τα λάθη σβήνει.

Η ομίχλη σκορπίζει,

ο Χριστός ειρήνη σου χαρίζει.

Ένας έρωτας θεϊκός γεννιέται,

κάτι αλλιώτικο,μοναδικό,

που δεν ξεχνιέται.

Τα χρόνια περνούν,ασπρίζεις,

ανθρώποι έρχονται και φεύγουν,

αλλάζεις εσύ,αλλάζουν κι άλλοι.

Χάνεσαι κατά καιρούς,

πότε Τον χάνεις,

πότε Τον βρίσκεις.

Ζεις εδώ,μα είσαι αλλού,

εκεί που τελείται η Θεία Λειτουργία

κι ακούγεται μες της νύχτας τη σιγή,

μια αγγελική ψαλμωδία.

Και πάλι πεφτεις,σηκώνεσαι,

απογοητεύεσαι,αμφιβάλεις,

ελπίζεις και ξανά πιστεύεις.

Ο δρόμος μακρύς,γεμάτος με εκπλήξεις.

Με φωτεινές παρουσίες

κι αναπάντεχες προδοσίες.

Ένα ανελέητο κυνηγητό,

απ' εδώ κι εμπρός ξέρεις καλά

πως παίζεις κρυφτό με τον Θεό.

Ένα ταξίδι ξεχωριστό, παράδοξα μοναχικό,

με εκλεκτούς συνεπιβάτες

όχι κάποιους βολεμένους,

μα αμαρτωλούς κι ερωτευμένους.

Αλέξης Αλεξάνδρου 23/5/20

*Φωτογραφία πέρσι στο Άγιο Όρος,Κατηφορίζοντας προς τη Νέα Σκήτη

ΟΙ ΔΥΟ ΛΙΜΝΕΣ

 Στην Παλαιστίνη υπάρχουν δύο λίμνες, η λίμνη της Γαλιλαίας και η Νεκρά Θάλασσα. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι δέχονται και οι δύο τα νερά του ποταμού Ιορδάνη. Αλλά η Γαλιλαία δέχεται τα νερά και τα αφήνει να φύγουν προς το Νότο. Η Νεκρά Θάλασσα δέχεται τα νερά του Ιορδάνη και τα κρατάει για τον εαυτό της. Στη Γαλιλαία υπάρχει υπέροχη ζωή μέσα στην λίμνη και γύρω από αυτήν. Στη Νεκρά δεν υπάρχει ίχνος ζωής. Η Νεκρά Θάλασσα δείχνει συμβολικά τι συμβαίνει όταν κάποιος κρατάει πράγματα για τον εαυτό του. Να δέχεσαι και να προσφέρεις. Αυτό είναι το μυστικό για να έχεις πληρότητα ζωής.

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος

ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

 Σερφάροντας στο κοινωνικα δικτυα αλλά και σε πρόσφατες φιλικές συζητήσεις παρατηρώ το εξής παράδοξο:Ανθρώποι που θεωρούν εαυτούς χριστιανούς,μοιάζουν περισσοτερο με άγριους πολεμιστές,σκληροπυρηνικούς οπαδούς μιας ακόμη θρησκείας.

Πόλεμος εναντίον των αντιχρίστων,των αιρετικών,των κοσμικών και των οικουμενιστών.Φόβος και τρόμος για τις προφητείες,τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο,τη Δευτέρα Παρουσία που έρχεται.Κρίσεις και κατακρίσεις πολιτικών,
λαϊκών και κληρικών.Χάραγμα, ύπουλες συνωμοσίες και επαίσχυντες προδοσίες.Γενικά μια αίσθηση φόβου και σκοταδιού,δηλαδή κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που κομίζει ο Χριστός.Δεν μπορούμε να μιλάμε,πρώτος εγώ,όταν κραυγάζουν μέσα μας χοντρά ατακτοποίητα πάθη.Ειναι σαν να διαφημίζω δίαιτες και εγώ να είμαι 150 κιλά.

Το ζήτημα αγαπημένε φίλε δεν είναι να πολεμήσεις το κακό,αλλά να γίνεις εσύ το φως.Το θέμα είναι να αποκτήσεις προσωπική σχέση με το Θεό μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας.Όλη η ουσία είναι να μεταμορφωθείς,μυστικά να λάμψεις μέσα από τα χαρίσματα που θα σου προσφέρει απλόχερα το Πνεύμα Άγιο .Η πνευματική ζωή δεν είναι ξεροί τύποι και κανόνες αλλά αγώνας εσωτερικός,καθημερινός που κοστίζει,αλλά αξίζει.Ζωή μετανοίας μα και ουράνιας χαράς.Πίστης μα και ελπίδας.Ζωή που έχει κόπο και πόνο αλλά και Ανάσταση.

Σταματά λοιπόν να είσαι κυνηγός του κακού, απλά γίνε εραστής του καλού.Γίνε εσύ το φως μέσα στο σκοτάδι των καιρών.

Αλέξης Αλεξάνδρου 22/6/20

ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Να αγαπάς σημαίνει να υποφέρεις και δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη αλλιώς.*

Αγαπάς όταν θυσιάζεσαι για να ζήσει ο άλλος.Αγαπάς όταν συγχωράς και όταν συμπονάς. Αγαπάς όταν το χέρι που απλώνεις είναι για να δώσεις και όχι για να πάρεις.Η αγάπη έχει μέσα της πόνο κι οδύνη μα έχει και Ανάσταση.Το μετρο της αγάπης έχει το σχήμα του σταυρού και εικόνα το πρόσωπο του Χριστού.Έκει θα βρεις την τέλεια αγάπη.

Αλέξης Αλεξάνδρου 18/6/20

* Η φράση στην αρχή είναι του Φίοντορ Ντοστογιεφσκι

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από τον Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν στις προσευχές τους με έναν τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος. Ο Θεός όμως συχνά απαντά στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και όχι μ’ αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν.

Αν ζητάνε, για παράδειγμα, να τους χαρίσει ο Θεός ταπείνωση, φαντάζονται ότι σιγά σιγά, μέρα με τη μέρα η ταπείνωση υπό την ευεργετική επίδραση του Θεού θα μεγαλώνει στις καρδιές τους. Ο Κύριος όμως συχνά το κάνει με έναν διαφορετικό τρόπο: τους στέλνει ένα απροσδόκητο σκληρό χτύπημα, το οποίο πληγώνει την υπερηφάνεια και τον εγωισμό τους και τους ταπεινώνει. Συχνά ο Θεός μάς στέλνει κάποια ασθένεια και εμείς παραπονιόμαστε και καθόλου δεν σκεφτόμαστε ότι τις περισσότερες φορές αυτή είναι μια μεγάλη ευεργεσία του Θεού, είναι ίσως η απάντηση του Θεού στις προσευχές μας, με τις οποίες τον παρακαλούμε να δυναμώσει την πίστη μας.

Άγιος Λουκάς, αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας

ΤΟ ΧΑΡΤΑΚΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Την πρώτη φορά που πήγα στο Άγιο Όρος, θυμάμαι ετοίμασα μια λίστα με ερωτήσεις που τότε με απασχολούσαν.Για τον Θεό,για τον πόνο,τις σχέσεις,την αγάπη,τον θάνατο.Θυμάμαι πως όταν την τέλειωσα ήμουν ικανοποιημένος,είχα την αίσθηση πως θα τους στρίμωχνα άγρια τους μοναχούς με αυτές.Όπως θα κατάλαβες ήμουν άσχετος,εντελώς ανυποψίαστος κι επιφανειακός ως προς το τι εστί Ορθοδοξία,μοναχισμός,Θεός.

Οι καυτές μέρες του Ιουλίου πέρασαν γρήγορα.Εκεί είχα την ευλογία να κάνω την πρώτη μου ουσιαστική εξομολόγηση.Τα πάντα πλέον γύρω μου και μέσα μου άρχισαν να αλλάζουν,να μεταμορφώνονται.Ένα μαύρο πέπλο που σκοτείνιαζε τη ψυχή μου,άρχισε σιγά σιγά να πέφτει,αποκαλύπτοντας μου μια άλλου είδους όραση των πραγμάτων.Όλα πια έμοιαζαν καινά,φωτεινα,θεϊκά.

Τελικά όταν επέστεψα στο σπίτι συνειδηποίησα με έκπληξη πως δεν ρώτησα τίποτα από αυτά που είχα γράψει σε αυτό το χαρτάκι!Τα είχα ξεχάσει εντελώς.Δεν χρειάστηκε άλλωστε.Η ζωή και η εμπειρία τα είχαν ξεπεράσει.

Αυτό ακριβώς κάνει ο Θεός όταν άδολα τον πλησιάσεις.Παραμερίζει τις σκέψεις,τους λογισμούς,σβήνει τις όποιες αμφιβολίες,γκρεμιζει τα τείχη του ορθολογισμού,συγχωρεί τις αμαρτίες και τα λάθη για να  σε συναντήσει.Εκεί στο βάθος της καρδιάς παύουν τελικά τα πάντα.Και οι δύσκολες ερωτήσεις  και οι έξυπνες απαντήσεις.Κάθε εμπόδιο,κάθε δισταγμός, κάθε ολιγοπιστία καίγονται λυτρωτικά μέσα στο πέλαγος της αγάπης και του ελέους Του.Και μένεις μόνος σου.Εσύ κι ο Θεός.

Αλέξης Αλεξάνδρου 2/6/20

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΓΙΟΤΗΤΑ

Ο πανιερώτατος μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος  
σκιαγραφεί 2 σύγχρονες οσιακές μορφές του Αγίου Όρους

Τον γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή 
και τον γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη

ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Τα χρόνια φεύγουν,χάνονται πίσω απ'τον βαθύ μπλε ορίζοντα της κάθε ημέρας.Ο χρόνος δεν κάνει διακρίσεις,σε όλους αφήνει τα σημάδια του.Μεγαλώνεις...Έχεις πια παιδιά,αρχίζει να ξεχωρίζει το άσπρο χρώμα στα μαλλιά.Εσύ έχεις γίνει γιαγιά,η σύνταξη είναι πια κοντά.Μεγαλώνεις.Μα το παιδί που ζει μέσα σου,πάντα αναζητά την ξεγνοιασιά,την αθωότητα και την απλότητα.Την ομορφιά της καρδιας,το λευκό της αγνότητας,της ψυχής την καθαρότητα.


Λέει ο Αντουάν Εξπερύ στο υπέροχο βιβλίο του ο Μικρός Πρίγκηπας:"Όλοι οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά...Αλλά μόνο λίγοι από αυτούς το θυμούνται."Λίγοι θυμόμαστε.Οι περισσότερο σκληραίνουμε.
Μεγαλώνουμε ηλικιακά,μα μικραίνουμε πνευματικά.Χάνουμε την επαφή με το παιδί μέσα μας.Σκεπάζουμε την αγνότητα με τα λάθη και τα πάθη των μεγάλων.Και το παιδί μέσα μας,σε μια γωνιά βουβά να κλαίει.Να θρηνεί για τον παράδεισο που του στερήσαμε.


Να θυμάσαι το παιδί.Το παιδί είναι εκεί να σου δείχνει την αρχή. Το παιδί είναι ο δρόμος για τον ουρανό.Να το θυμάσαι.Αυτό μας είπε κι ο Χριστός μας:Σας βεβαιώνω πως αν δεν αλλάξετε κι αν δε γίνετε σαν τα παιδιά, δε θα μπείτε στη βασιλεία του Θεού. Κατά Ματθαίον (Κεφ. 18,3).Ο παράδεισος περνά μέσα απ'την παιδικότητα.Την άδολη ψυχή και την απλότητα.


Γι'αυτό να θυμόμαστε.Να θυμασαι φίλη και φίλε μου,κι εσύ εαυτέ μου.Μη ξεχνάς.Να θυμάσαι το παιδί.

Αλέξης Αλεξάνδρου 12/11/18