ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΚΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ

Φεύγεις,δραπετεύεις μακριά Του,

χάνεσαι σε ηδονές

να καλύψεις τα κενά σου.

Πας κόντρα σε όλα αυτά που σου κηρύξανε,

αλητεύεις και φεύγεις.

Λες δεν υπάρχουν

ζωντανά παραδείγματα σήμερα

παρά μόνο "τω καιρω εκείνω".

Παλεύεις, χάνεσαι σε αδιέξοδα

που ματώνουν το κορμί και τη ψυχή.

Ψάχνεις για φως σε τόπους

υγρούς κι ανήλιαγους,

πληγώνεις και πληγώνεσαι,

με πόνο κι αγωνία ζητάς,

απεγνωσμένα την αλήθεια αναζητάς.

Ένα ταξίδι μακριά

και ταυτόχρονα τόσο κοντά,

από τον νου στην καρδιά.

Μια αποκάλυψη,ένα ξαλάφρωμα ψυχής,

η συγχώρεση,τα δάκρυα,

το πετραχήλι που όλα τα λάθη σβήνει.

Η ομίχλη σκορπίζει,

ο Χριστός ειρήνη σου χαρίζει.

Ένας έρωτας θεϊκός γεννιέται,

κάτι αλλιώτικο,μοναδικό,

που δεν ξεχνιέται.

Τα χρόνια περνούν,ασπρίζεις,

ανθρώποι έρχονται και φεύγουν,

αλλάζεις εσύ,αλλάζουν κι άλλοι.

Χάνεσαι κατά καιρούς,

πότε Τον χάνεις,

πότε Τον βρίσκεις.

Ζεις εδώ,μα είσαι αλλού,

εκεί που τελείται η Θεία Λειτουργία

κι ακούγεται μες της νύχτας τη σιγή,

μια αγγελική ψαλμωδία.

Και πάλι πεφτεις,σηκώνεσαι,

απογοητεύεσαι,αμφιβάλεις,

ελπίζεις και ξανά πιστεύεις.

Ο δρόμος μακρύς,γεμάτος με εκπλήξεις.

Με φωτεινές παρουσίες

κι αναπάντεχες προδοσίες.

Ένα ανελέητο κυνηγητό,

απ' εδώ κι εμπρός ξέρεις καλά

πως παίζεις κρυφτό με τον Θεό.

Ένα ταξίδι ξεχωριστό, παράδοξα μοναχικό,

με εκλεκτούς συνεπιβάτες

όχι κάποιους βολεμένους,

μα αμαρτωλούς κι ερωτευμένους.

Αλέξης Αλεξάνδρου 23/5/20

*Φωτογραφία πέρσι στο Άγιο Όρος,Κατηφορίζοντας προς τη Νέα Σκήτη