Δεν είσαι μόνος

 

 Όχι δεν είναι πάντα όλα ρόδινα.Δεν ξημερώνει η κάθε μέρα πλημμυρισμένη στα χρώματα της χαράς.Όχι,το χαμόγελο στα χείλη είναι φορές που σβήνει για μέρες μέχρι ν'ανθίσει ξανά.Κάποτε η μουσική σωπαίνει κι ακούγεται μόνο το απαρηγόρητο δάκρυ κι ο βουβός πόνος ραγίζει κάθε κύτταρο σου.

Είναι μερικά βράδια που μοιάζουν ατέλειωτα και η μοναξιά μαζί με τα προδοτικα φιλιά περονιάζει αλύπητα τα κόκκαλα σου.Είναι μέρες και βδομαδες ολόκληρες που νιώθεις να βαδίζεις ολομοναχος σ'ένα έρημο δρόμο κι ας έχεις γύρω σου ανθρώπους ένα σωρό.Είναι στιγμές που πνίγεσαι,που μελαγχολείς,που θες από όλους και όλα να εξαφανιστείς.

Όχι φίλη και φίλε μου.Δεν είσαι μόνος.Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί.Που παλεύουν,που ματώνουν που αγωνίζονται,που πληγώνονται και πάλι σηκώνονται.Δεν είναι όλα τέλεια στη ζωή αυτή.Υπάρχει ο πόνος,παρόν η φθορά,η αρρώστια κι ο θανατος,μα πάντα και η πίστη και η ελπίδα της Ανάστασης.

Δόξα τω Θεώ! Μια φράση-γροθιά στη θλίψη. Ένα πανηγύρι χαράς,μια τρελή επανάσταση σε καιρούς χαλεπούς.

Δόξα τω Θεώ! Μαζί για πάντα Χριστέ μου.

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 14/5/19