Μνήμη θανάτου, προσδοκία αιώνιας ζωής

 Το να νιώθεις ότι ζεις, αλλά ταυτόχρονα είσαι πολύ κοντά στον θάνατο, αυτό είναι το μεγαλείο, αναφέρει σε μια ομιλία του ο μακαριστός π.Αιμιλιανος ο Σιμωνοπετρίτης. Οι άγιοι πατέρες αυτό το ονομάζουν μνήμη θανάτου. Ο θάνατος πρέπει να είναι μπροστά στα μάτια μας κάθε ώρα και στιγμή ως προετοιμασία μιας ζωής που να είναι αντάξια της αιώνιας χαράς και ευφροσύνης. Άλλωστε δεν έχουμε υπογράψει κανένα συμβόλαιο μακροζωίας, ούτε ανοσίας με τον Θεό. Κανείς δεν μας εγγυάται πόσο θα ζήσουμε, αυτό το ορίζει ο Κύριος. Το ορθόδοξο, το πνευματικό, το θεάρεστο είναι να βλέπουμε κατάματα το θάνατο, μα να ελπίζουμε στη ζωή. Όχι αυτήν εδώ την πρόσκαιρη, αλλά την άλλη την αιώνια.

 Στο σύμβολο της Πίστεως σε κάθε Θεία Λειτουργία δηλώνουμε: "Προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος.Αμήν". Άραγε η όλη στάση μας το ομολογεί, το φανερώνει στους άλλους γύρω μας ή μήπως είναι μόνο λόγια; Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως  ο υπερβολικός φόβος δεν ταιριάζει στον χριστιανό. Ένας φοβισμένος άνθρωπος δεν πρόκειται ποτέ να σε εμπνεύσει, να σε πείσει, εσωτερικά να σε πληροφορήσει για τη βεβαία νίκη επί του θανάτου. Αντίθετα, στον χριστιανό ταιριάζει η πνευματική λεβεντιά, η βαθιά πίστη και η ακλόνητη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Η ελπίδα και η προσδοκία της Ανάστασης.

© Αλέξης Αλεξάνδρου 18/10/21