Η ανάσταση του Λαζάρου

Το τελευταίο Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Εκκλησία μας εορτάζει την ανάσταση του Λαζάρου του φίλου του Χριστού. Μια ανάσταση εξόχως σημαντική, μια προαναγγελία, ένας προπομπός της ανάστασης του Χριστού αλλά και της κοινής ανάστασης όλων των ανθρώπων κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.

Ο Λάζαρος κάποτε αρρώστησε βαριά. Οι αδελφές του, στέλνουν μήνυμα στον Ιησού να έρθει στη Βηθανία και να γιατρέψει τον Λάζαρο. Ο Κύριος όμως δεν βιάζεται, όπως οι άνθρωποι. Ο Άχρονος Θεός είναι κυρίαρχος και επί του χρόνου και επί της αρρώστιας και επί του θανάτου. Γι΄ αυτό και δεν πανικοβάλλεται, δεν αγχώνεται, αλλά παραμένει ακόμα δύο μέρες στον τόπο όπου βρίσκεται προτού αναχωρήσει για τη Βηθανία.

Η Μάρθα στον δρόμο τρέχει να τον προϋπαντήσει  και κλαίγοντας του λέει: «Κύριε, αν ήσουν εδώ δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου». Και τότε ο Χριστός της απαντά, «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ιω. 11, 25-26). Μια πραγματική αποκάλυψη της θεότητας του Ιησού. Η ανάσταση και η ζωή είναι ο Χριστός. Όποιος πιστεύει σ΄ Εκείνον δεν θα πεθάνει αλλά θα ζήσει αιώνια.

Στο πρόσωπο του Λάζαρου εικονίζεται ο κάθε ένας από εμάς. Στο  μνήμα κείτεται ο πεσμένος άνθρωπος, ο μεταπτωτικός, εκείνος που έχασε το δρόμο και τον προορισμό του. Η τραγικότητα μας, η φθορά μας, η φιλαυτία μας, η αμαρτία μας έχουν τελική κατάληξη τον θάνατο. Μόνο η ακράδαντη πίστη στον αληθινό Θεό ανεγείρει, ανακαινίζει, ανασταίνει.

Η ανάσταση του Λαζάρου είναι η νίκη του ανθρώπου επί του θανάτου. Είναι η βεβαιότητα της αγάπης του Θεού για το πλάσμα Του και έμπρακτη απόδειξη είναι η εκούσια θυσία Του επί του σταυρού που θα ακολουθήσει λίγες ημέρες αργότερα. Ο θάνατος Του μετατρέπεται σε Ανάσταση που συμπαρασύρει τον άνθρωπο από το θάνατο στη ζωή, από το σκοτάδι στο φως, από τον σκοτεινό Άδη στον ολόλαμπρο Παράδεισο.

Κι όπως τότε στη Βηθανία ο Κύριος φώναξε στον φίλο του «Λάζαρε, δεύρο έξω» έτσι και σήμερα ψιθυρίζει σε εμάς μυστικά μέσα στην καρδιά, «άνθρωπε έλα έξω». Έλα σε Μένα παιδί μου, δημιούργημα μου, έλα στο φως, έλα στην αγάπη, έλα μαζί μου στην Ανάσταση εκεί που δεν υπάρχει πια θάνατος αλλά ζωή αιώνια.

 

Αλέξης Αλεξάνδρου