Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε πολλές αρρώστιες

 

Μήπως, η φιλαυτία μας και η απιστία μας στην ύπαρξη μιάς αιώνιας ζωής στη βασιλεία του Θεού, μας έκαναν να ξεχάσουμε, πώς μας δίδαξαν, με το παράδειγμά τους, οι Άγιοι της Εκκλησίας μας να αντιμετωπίζουμε τις ασθένειες, που επιτρέπει ο Θεός να έχουμε, στο σύντομο και πεπερασμένο χρόνο που ζούμε;

Ας δούμε το παράδειγμα ενός σύγχρονου Αγίου, του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη. Είπε ο Άγιος: “Ευχαριστώ τον Θεό, που μου έδωσε πολλές αρρώστιες. Πολλές φορές του λέω: ‘Χριστέ μου, η αγάπη Σου δεν έχει όρια’! Το πώς ζω είναι ένα θαύμα. Μέσα στις άλλες μου αρρώστιες έχω και καρκίνο στην υπόφυση. Δημιουργήθηκε εκεί όγκος που μεγαλώνει και πιέζει το οπτικό νεύρο. Γι’ αυτό τώρα πια δεν βλέπω. Πονάω φοβερά. Προσεύχομαι, όμως, σηκώνοντας τον Σταυρό του Χριστού με υπομονή. Είδατε τη γλώσσα μου, πώς είναι; Έχει μεγαλώσει, δεν είναι όπως ήταν. Είναι κι αυτό από τον καρκίνο που έχω στο κεφάλι. Κι όσο πάω, θα γίνομαι χειρότερα. Θα μεγαλώσει κι άλλο, θα δυσκολεύομαι να μιλήσω. Πονάω πολύ, υποφέρω, αλλά είναι πολύ ωραία η αρρώστια μου. Την αισθάνομαι ως αγάπη του Χριστού. Κατανύγομαι κι ευχαριστώ τον Θεό. Είναι για τις αμαρτίες μου. Είμαι αμαρτωλός και προσπαθεί ο Θεός να με εξαγνίσει…Χαίρομαι που το έχω (τον καρκίνο), για να γίνω κι εγώ συμμέτοχος στα πάθη Του απ’ την πολλή μου αγάπη… Η αρρώστια μου είναι μια ιδιαίτερη εύνοια του Θεού, που με καλεί να μπω στο μυστήριο της αγάπης Του και με τη δική Του την χάρι να προσπαθήσω ν’ ανταποκριθώ.”

Πηγή: Το περιβόλι του Αγίου Λαζάρου