Αν η ζωή μου δεν είναι προσανατολισμένη προς το Θεό, αν δεν σκοπεύει σε αιώνιες αξίες, αναπόφευκτα θα γίνει εγωιστική και εγωκεντρική, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι γίνονται τα μέσα για τη δική μου αυτοϊκανοποίηση. Αν ο Θεός δεν είναι ο «Κύριος και Δεσπότης της ζωής μου», τότε το εγώ μου γίνεται ο κύριος και δεσπότης μου, γίνεται το απόλυτο κέντρο του κόσμου μου και αρχίζω να εκτιμώ καθετί με βάση τις δικές μου ανάγκες, τις δικές μου ιδέες, τις δικές μου επιθυμίες και τις δικές μου κρίσεις. Έτσι η επιθυμία της φιλαρχίας γίνεται βασική μου αμαρτία στις σχέσεις με τις άλλες υπάρξεις, γίνεται μια αναζήτηση υποταγής τους σε μένα.
Από το βιβλίο “Μεγάλη
Σαρακοστή πορεία προς το Πάσχα”, του π.Αλέξανδρου Σμέμαν
Πάντοτε να θυμάσαι με αγάπη το Θεό σου και
την αγάπη Του για μας. Όλα όσα βλέπεις στον
ουρανό και στη γή, στον τόποτης κατοικίας σου, σε ξυπνούν, για να θυμάσια τον
Κύριο σου και την αγάπη Του, που μέσα της κλείνει κι εμάς.
Αγ. Τύχων του Ζαντόνσκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου