Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022

Η μάχη των μαχών...

 

Είπε γέρων: «σε όλη μου τη ζωή πάλεψα για να σώσω τον εαυτό μου από τον εαυτό μου». Αν το καλοσκεφτούμε θα δούμε τελικά πως ο μόνος μας εχθρός, ο μόνος που μπορεί να μας βλάψει είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Τι ειρωνία! Όσο νωρίτερα όμως το αντιληφθούμε αυτό τόσο το καλύτερο γιατί έτσι θα γλιτώσουμε πολύ πόνο και ταλαιπωρία. Στην ουσία τα πάθη μας είναι αυτά που μας βασανίζουν και μας απομακρύνουν από την ειρήνη και την ευτυχία. Και ο αγώνας με τα πάθη μας μπορεί να κρατήσει και ολόκληρη τη ζωή μας. Και είναι ένας αγώνας που δεν μπορούμε να φέρουμε εις πέρας μόνοι μας… χρειαζόμαστε βοηθό και οδηγό. Και αυτός είναι ο Χριστός!

Αν τσακωθώ με τον άντρα μου γιατί μου έκανε μια παρατήρηση δε μου φταίει μόνο αυτός… και η υπερηφάνεια μου φταίει που δεν μπορώ να ακούσω κάτι αρνητικό για μένα. Αν τα πράγματα δε γίνουν στην ώρα που θέλω και μου χαλάσει η διάθεση, δεν μου φταίνε μόνο οι άλλοι αλλά και η τελειομανία μου και η ανυπομονησία μου. Αν δε γίνει το δικό μου και στενοχωρηθώ, ας μην τα βάλω με τους άλλους αλλά με τον εγωισμό μου που δεν μπορεί να δεχτεί ότι μερικές φορές χρειάζεται και η υποχώρηση και ο συμβιβασμός. Αν μου σπάνε τα νεύρα στη δουλειά ας μη το ρίχνω μόνο στους δύστροπους συναδέλφους αλλά και στο θυμό που έχει φωλιάσει στην καρδιά μου. Κι αν νιώθω να βράζω μέσα μου που ο γείτονας πήρε καινούριο αυτοκίνητο ας κοιτάξω να θεραπεύσω τη ζήλεια που κυβερνά τη ζωή μου.

Αν εξετάζουμε λίγο προσεκτικά τους λόγους των αντιδράσεων μας κάθε φορά σίγουρα θα ανακαλύπτουμε κάποιο πάθος κρυμμένο πίσω από αυτές. Δεν είναι εύκολο να αποβάλλουμε τα πάθη μας. Μπορούμε όμως με τη Χάρη του Θεού να τα λειάνουμε, να στρογγυλέψουμε τις γωνίες μας. Ο Απόστολος Παύλος έλεγε χαρακτηριστικά «Δεν πράττω το αγαθό που η θέληση μου ασπάζεται αλλά το κακό που δε θέλω, αυτό πράττω. Εάν εγώ πράττω το κακό, το οποίο δε θέλω, δεν είμαι πλέον κύριος του εαυτού μου αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου και με κρατεί αιχμάλωτο της». (Προς Ρωμαίους, ζ΄, 19-20)

Αγώνα λοιπόν κατά της αμαρτίας πρέπει να αναλάβουμε, αγώνα δηλαδή πνευματικό γιατί μόνο έτσι με σύμμαχο τον μόνο Αναμάρτητο έχουμε κι εμείς ελπίδες να καθαρισθούμε και να αποβάλουμε από μέσα μας τον παλαιό της αμαρτίας και των παθών άνθρωπο και να ενδυθούμε το νέο της αρετής και της πίστης άνθρωπο που θα μας οδηγήσει μια μέρα μπροστά από την πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών. Και είναι ο μόνος αγώνας που αξίζει να δώσουμε στη ζωή μας και ακόμα και τη ζωή μας γιατί το τρόπαιο είναι η σωτηρία της ψυχής μας!

 

(Α.Κ.Β)

https://www.sostis.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου