Όσο υπάρχει κραυγή από τη γη, θα υπάρχη και ηχώ από τον ουρανό...

Κύριε, Μεγάλε και Φοβερέ, όλοι οι δρόμοι Σου είναι έλεος και αλήθεια. Τι θα κάνεις με τους τυφλωμένους, τους παραπλανημένους, τους εξαπατημένους, τους ληστευμένους;

Εάν κανείς θυμηθή το Όνομά μου και εγώ θα τον θυμηθώ και θα τον σώσω.

Περιμένω μήπως κανείς με επικαλεσθή- και θα ανταποκριθώ.

Όσο υπάρχει κραυγή από τη γη, θα υπάρχη και ηχώ από τον ουρανό...

Εγώ είμαι ο πλησιέστερος σε όλους και σε όλα. Δίνομαι σ΄εκείνον που με επιθυμεί, απομακρύνομαι από εκείον που δεν με γνωρίζει. Δίχωε εμένα ο κόσμος είναι τέφρα στον άνεμο. Δίχως εμένα οι άνθρωποι οι άνθρωποι είναι πιο αδύναμοι και από την τέφρα...

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, από το βιβλίο “Προσευχές στη λίμνη”