Εκλογές και σεισμοί

Περίοδος εκλογών στο μικρό,σκλαβωμένο και πολύπαθο νησί μας και όλοι έχουν καταπιαστεί με τους υποψήφιους, τις διακαναλικές αναμετρήσεις, τα σχόλια, τις προβλέψεις, τα ποσοστά, τα οικονομικά, τα παρελθοντικά, τα κομματικά. Τα κόκκινα, τα πράσινα και τα γαλάζια.

Η μνήμη μας κοντή, ξεθωριασμένη. Σαν να μη θέλουμε να δούμε την αλήθεια, επιμένουμε στο δικό μας σκοπό, στο δικό  μας δρόμο τον αδιέξοδο της αποστασίας, της κίβδηλης αίσθησης της αυτάρκειας, της πεποίθησης πως όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε μονάχοι  μας. Εμείς, μόνοι μας, δίχως πίστη , δίχως Θεό, δίχως πόθο για τον ουρανό. «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιωάννη 15,5), μας τονίζει ο Χριστός . Χωρίς Εμένα, τον Δημιουργό σας θα χαθείτε, θα πλανηθείτε μέσα στον κόσμο της φθοράς, θα πεθάνετε σωματικά και πνευματικά από τα πάθη και την αμαρτία. Τίποτε το καλό δεν μπορείτε να κάνετε στη ζωή σας χωρίς τη δική μου ευλογία και βοήθεια.

Ο ψαλμωδός από την μεριά του μας επισημαίνει: «Mὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία (Ψαλμός 145,3). Μην ελπίζετε στους άρχοντες του κόσμου τούτου γιατί δεν υπάρχει σωτηρία μέσω αυτών. Κι όμως τα λόγια αυτά απευθύνονται  «εις ώτα μη ακουόντων». Ξεχνάμε μεμιάς τα σκάνδαλα, τη διαφθορά, τα αντίθεα νομοσχέδια και τη νομιμοποίηση κάθε είδους ανωμαλίας και για ακόμη μια φορά συγκεντρωνόμαστε γύρω από τους πολιτικούς άρχοντες, κάνουμε συμμαχίες, διαπληκτιζόμαστε για το ποιος είναι ο καλύτερος, ο πιο κατάλληλος για την επίγεια εξουσία.

Κυριακή πρωί. Η Θεία Λειτουργία μόλις έχει τελειώσει. Τα εκλογικά κέντρα πανέτοιμα ήδη από τις 7. Την ώρα που ο Χριστός προσφέρει το Σώμα και το Αίμα Του, η πολιτεία για ακόμα μια φορά Τον περιφρονεί. Αντί να λέμε και  να το εφαρμόζουμε στην πράξη το «πρώτα ο Θεός» πράττουμε το αντίθετο. Πρώτα οι εκλογές και τελευταίος ο Χριστός.  Ένας γιος κουβαλά μέσα στο κρύο και τη βροχή σε αναπηρικό καροτσάκι τον ηλικιωμένο πατέρα του προς το εκλογικό κέντρο για να πάει να ψηφίσει. Μακάρι να είχαμε τέτοιο ζήλο, τέτοιο πόθο, αφοσίωση  και αγάπη για τον Εκκλησιασμό, για την προσευχή, για την ένωση μας με τον Δημιουργό. Αλήθεια τι όμορφο, κάποια στιγμή να ψηφίσουμε ολόθερμα με όλη μας την ύπαρξη Ιησού Χριστό!

Και επειδή δεν βάζουμε μυαλό, δεν αλλάζουμε ζωή και δεν μετανοούμε, έρχονται τα ίδια τα γεγονότα λίγο κάπως να μας ξεβολέψουν και να μας προβληματίσουν. «Εάν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων» (Ψαλμός 126,1), προειδοποιεί ξανά ο προφήτης Δανιήλ. Σεισμός μέγας εν τω μέσω της νυκτός. Σχεδόν 8 ρίχτερ. Εάν δεν σε φυλάξει ο Θεός, ω ταλαίπωρε άνθρωπε, οι φρουροί μάταια αγρυπνούν και αν δεν οικοδομήσει την καρδιά σου, τα πάντα, η ζωή σου, το σπίτι σου, η ασφάλεια σου, τα λεφτά σου,  θα μετατραπούν σε συντρίμμια με την πρώτη δυσκολία, με το πρώτο φύσημα το αέρα, με την πρώτη δόνηση του εδάφους.

Ο προφητικός και επίκαιρος διάλογος ενός απλού ανθρώπου με τον άγιο Παΐσιο έρχεται συνειρμικά στη σκέψη μας, περιμένοντας μέχρι σήμερα μια απάντηση:

– Γέροντα, στην Πάτρα πριν από 2 μήνες έκανε σεισμό! Δυνατό σεισμό, ράγισαν και οι εκκλησίες!

– Σας κούνησε γερά δηλαδή! Σας ξύπνησε όμως;

Αλήθεια μας ξύπνησε;  Ή ακόμη κοιμόμαστε, βυθιζόμενοι ολοένα και πιο βαθιά στον πνευματικό λήθαργο; Τα σημεία του καιρού τα βλέπουμε, μας τα παρουσιάζουν με ονόματα πλέον. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι μπροστά μας καθημερινά, τα σημεία των καιρών, τα πνευματικά, πότε θα τα αντιληφθούμε και τη βοή που έρχεται ολοένα και πιο δυνατή από τον ουρανό πότε θα την ακούσουμε;

Μακροθύμησε Κύριε μήπως έστω και τώρα έρθει  για μας η μεγάλη ώρα της επιστροφής κοντά Σου…

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου