Με τί θα φωτίσουμε τα παιδιά μας;

«Εγώ ειμί η οδός» (Ίωάν. 14,6),είπε ο Χριστός, και: «Συ αν ήτησας αυτόν, και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζων» (Ίωάν. 4,10), και: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ίωάν. 8,12). Που θα πάμε τα παιδιά έξω από αυτήν την Οδό, παρά μόνο στην κατάρρευση; Με τί θα ποτίσουμε τις διψασμένες τους ψυχές; Με τη γήινη λάσπη, πού πίνουν και τα βόδια, ή με το ζωοφόρο ύδωρ; Με τί θα τα φωτίσουμε; Μόνο με τις απατηλές ακτίνες ή με το Φως Του;

Άλλα, λένε, τα θρησκευτικά δεν είναι για τη δική μας μοντέρνα εποχή. Δεν ξέρω, το μόνο πού βλέπω, είναι ότι και στη δική μας μοντέρνα εποχή κάλλιστοι άνθρωποι είναι εκείνοι πού κρατιούνται από την πίστη του Θεού και τον νόμο Του. Ούτε ξέρω ποια άλλη επιστήμη θα μπορούσε να αντικαταστήσει την επιστήμη του Χριστού στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας. Ιδού, δεν υπάρχει καμία άλλη επιστήμη για τον άνθρωπο, για το νόημα της ανθρώπινης ζωής και για το πώς πρέπει να είναι ο πραγματικός άνθρωπος, εκτός από τη θρησκευτική επιστήμη.

Κι έτσι, κανένας δεν μπορεί να τοποθετήσει άλλο θεμέλιο διαπαιδαγώγησης, ούτε στην εποχή μας ούτε χιλιάδες χρόνια υστέρα από μας, πέρα από Εκείνον, πού είναι το ζωντανό θεμέλιο, το όποιο τοποθέτησε ο Ίδιος, λέγοντας: «ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ίωάν. 15,5).

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνο η πίστη…»