Η νίκη κατά του θανάτου

Ἴσως ρωτήσουν μερικοί: Πῶς μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ κανεὶς ὅτι ὁ Χριστὸς νίκησε τὸ θάνατο,ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι ἐξακολουθοῦν νὰ πεθαίνουν;

Ἐκεῖνοι ποὺ ἔρχονται στὸν κόσμο ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας τους, θ' ἀναχωρήσουν ἀπ' αὐτὸν μὲ τὸ θάνατο, θὰ μποῦν στὸν τάφο. Ὁ κανόνας αὐτὸς εἶναι. Γιά μας ὅμως ποὺ πεθαίνουμε ἐν Χριστῷ ὁ θάνατος δὲν εἶναι σκοτεινὴ ἄβυσσος, ἀλλὰ γέννηση σὲ μιὰ καινούργια ζωή, εἶναι ἐπιστροφὴ στὴν πατρίδα μας. Ὁ τάφος γιὰ μᾶς δὲν εἶναι πιὰ σκοτάδι αἰώνιο ἀλλὰ πύλη, ὅπου μᾶς ἀναμένουν οἱ πανένδοξοι ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Γιὰ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἡ ψυχή τους εἶναι γεμάτη ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν ὡραῖο καὶ στοργικὸ Κύριο, ὁ τάφος δὲν εἶναι παρὰ τὸ τελευταῖο ἐμπόδιο πρὸς τὴν παρουσία Του. Καὶ τὸ ἐμπόδιο αὐτὸ εἶναι τόσο ἀδύναμο, ὅσο ὁ ἱστὸς μιᾶς ἀράχνης. Γι' αὐτὸ κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφωνεῖ: «Ἔμοὶ τὸ ζῇν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος» (Φιλιπ. Ἅ'21).

Πῶς μποροῦμε νὰ ποῦμε πῶς ὁ Χριστὸς δὲ νίκησε το θάνατο, ὅταν ὁ θάνατος δὲν ἀντέχει τὴν παρουσία Του; Ὁ τάφος δὲν εἶναι πιὰ βαθιὰ ἄβυσσος, γιατί γέμισε μὲ τὴν παρουσία Του. Δὲν εἶναι πιὰ σκοτεινὸς ὁ τάφος, γιατί ὁ Χριστὸς τὸν φώτισε. Δὲν φοβίζει πιὰ ὁ τάφος, δὲν τρομάζει, γιατί δὲ σηματοδοτεῖ τὸ τέρμα, μὰ τὴν ἀρχή. Δὲ συνιστᾷ τὴν αἰώνια πατρίδα μας, ἀλλὰ μόνο τὴν πύλη πρὸς τὴν πατρίδα αὐτή. Ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸ θάνατο πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ μετὰ ἀπ' αὐτήν, εἶναι ὅπως ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα σὲ μιὰ καταστροφικὴ πυρκαγιὰ καὶ στὴ φλόγα τοῦ καντηλιοῦ. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεμελιώδης. Μὲ τὴν Ἀνάστασή Τοῦ, «κατεπόθῃ ὁ θάνατος εἰς Νίκος» (Α ́κόρ. ιε' 54).

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Ομιλίες Γ΄ – Αναστάσεως ημέρα , Εκδόσεις Πέτρου Μπότση