Ο απόστολος Παύλος, γνωρίζοντας την ωφέλεια των θλίψεων, χαιρόταν γιά τά παθήματά του. Ο ίδιος απόστολος μάς βεβαιώνει, πώς όλες τις δυσκολίες μπορούμε να τις ξεπεράσουμε με τη βοήθεια του Χριστού, πού μάς αγάπησε. Άλλωστε, η δύναμη και η χάρη του Θεού φανερώνονται στην πληρότητά τους και κατοικούν μέσα μας, όταν ακριβώς βρισκόμαστε σε αδυναμία, στενοχώρια, θλίψη, ασθένεια, στενότητα.
Βέβαια,
οι άπιστοι δέν συμφωνούν με την αποστολική αυτή διαβεβαίωση, που την αλήθεια
της αποδεικνύει η διαχρονική εμπειρία των πιστών. Έτσι βυθίζονται στο πυκνό
σκοτάδι της άγνοιας, που καλύπτει, όπως λένε, την επίγεια ζωή μας. Να γιατί,
δίχως πίστη καθώς ζούν, φτάνουν ώς την κατάθλιψη, την ψυχική διάλυση, την
απελπισία, καμιά φορά και την αυτοκτονία... Το μεγάλο λάθος τους είναι η
πεποίθηση πώς ο προορισμός του ανθρώπου περιορίζεται στην επίγεια ζωή. Και
όμως, δεν περιορίζεται εδώ! Στη γη απλά αρχίζει η ζωή μας, που συνεχίζεται μετά
το θάνατο.
Η παρούσα ζωή είναι μόνο μια σύντομη περίοδος προετοιμασίας για
την άλλη, την ατελεύτητη ζωή. Πώς συντελείται αυτή η προετοιμασία; Κυρίως με τη γενναιόψυχη
υπομονή στίς στενοχώριες, τις στερήσεις, τα βάσανα. Όποιος έτσι αντιλαμβάνεται
το νόημα της ζωής, δεν επιδιώκει τη μάταιη άνεση. Για ένα μόνο νοιάζεται: Τό
πώς από τη θλίψη θα αποκομίσει περισσότερους καρπούς, καρπούς πού θά γευθεί όχι
στη γή αλλά στον ουρανό.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου