Όταν βρίσκομαι στοὺς κόλπους τῆς δικῆς Σου ἀγάπης…

Αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν ἀγάπη Σου δὲν φοβᾶται κανέναν, ἀκόμα καὶ ἂν τὸν ἀπειλεῖ ὅλος ὁ κόσμος. Ὅταν δὲν ἔχω Ἐσένα, στενοχωριέμαι καὶ θλίβομαι· ἡ ψυχὴ ἀνησυχεῖ καὶ ταράζεται, ἡ καρδιὰ πονᾶ καὶ συντρίβεται. Δὲν εἶμαι ὁ ἐαυτός μου, νιώθω χαμένος καὶ μόνος. Μισῶ ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό μου. Ὁ ὄμορφος αὐτὸς κόσμος, τὸ ἔργο τῶν δικῶν σου χεριῶν, σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει γιὰ μένα. Τὸν κοιτάζω καὶ δὲν μὲ εὐχαριστεῖ ἡ ὀμορφιά του, ὁ νοῦς μου δὲν ἁρπάζεται καὶ δὲν ὑψώνεται σὲ Σένα, τὸν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, ποὺ φωτίζει κάθε ἄνθρωπο. Μένω μόνος –χωρὶς Ἐσένα καὶ ἐκτὸς τῆς δικῆς Σου δημιουργίας.

Ἀλλὰ ὅταν βρίσκομαι στοὺς κόλπους τῆς δικῆς Σου ἀγάπης, τότε εἶσαι μαζί μου, Δημιουργὲ τῶν πάντων, καὶ μαζί σου ὅλοι οἱ ἄγγελοι, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ἡ ἀγάπη τοὺς κάνει ὅλους δικούς μου φίλους καὶ ἀδελφούς, καὶ ὅλος ὁ κόσμος, ὁρατὸς καὶ ἀόρατος. Τότε ὅλος ὁ κόσμος, τὸ σπίτι σου, ὅπου Ἐσὺ κατοικεῖς, γίνεται καὶ δικός μου. Γιατί τότε γίνομαι υἱός Σου καὶ ἡ περιουσία τοῦ Πατέρα ἀνήκει καὶ στὸν υἱό.

 

Ἅγιος  Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

Πηγή: https://agiazoni.gr