…Είναι η επίγνωση της αδυναμίας του. Όσο νιώθει κανείς την ατέλεια και την ανημποριά του,τόσο τον καλύπτει το έλεος Του. Όσο ρίχνει κάτω τις ψεύτικες ασπίδες, απομυθοποιεί την ατσαλάκωτη εικόνα του και πετά πέρα μακριά το προσωπείο της τελειότητας, τόσο φανερώνεται ο Θεός μυστικά στην καρδιά τουως λυτρωτής.
Στα πιο πυκνά σκοτάδια και στις ορφανές από κάθε
ανθρώπινη παρηγοριά στιγμές, ο Χριστός είναι παρόν. Εσταυρωμένος, εθελούσια ηττημένος. Δέχεται να χάσει κι ενώ δείχνει αδύνατος
συμπαρασύρει με την αγάπη Του, το θάνατο. Τον σκορπά και τον διαλύει παίρνοντας
μαζί Του όποιον θέλει ν' ακολουθήσει τον ματωμένο δρόμο Του που οδηγεί στην
Ανάσταση.
Αυτός είμαι Κύριε. Αδύνατος, ατελής, φθαρτός, ρακένδυτος,
φτωχός από κάθε αρετή. Σε σένα μόνο ελπίζω. Πάρε με μαζί Σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου