Ὁ ἅγιος ἄσωτος καὶ ὁ εὔσπλαχνος πατέρας

Ἔχουμε δυὸ ἀσώτους υἱοὺς τελικά. Ὁ πρῶτος ὁ νεώτερος, μετανοεῖ καὶ ἐπιστρέφει μὲ δάκρυα στὸ σπίτι του. Ὁ δεύτερος, ἀπρόσμενα, καταφαίνεται ἄσωτος δίχως νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ σπίτι του. Ἀσωτεύει στὴν αὐλὴ καὶ τὸν λογισμό του, κάνει σπήλαιο λῃστῶν τὴν καρδιά του. Οὔτε κἄν μπαίνει στὸ σπίτι του, εἶναι ἕνας στυγνὸς καὶ ἀκέραιος Φαρισαῖος ποὺ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τιμωρεῖ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ νὰ δικαιώνει τοὺς ἴδιους. Δάκρυσε καὶ ὁ τελώνης καὶ ὁ ἄσωτος, ὅμως ὁ Φαρισαῖος καὶ ὁ πρεσβύτερος υἱὸς δὲν δάκρυσαν καθόλου γιατί εἶχαν ἐγωισμὸ ποὺ δὲν σὲ ἀφήνει νὰ δακρύσεις.

Χρειάζεται προσοχὴ καὶ προσευχὴ νὰ μᾶς φωτίσει ὁ Θεὸς νὰ διακρίνουμε τὴν κατάστασή μας, γιατί τὸ τραγικὸ εἶναι νὰ ζεῖ κανεὶς ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ εἶναι ἐκτὸς ὅπως ὁ πρεσβύτερος υἱός.

Οἱ πατέρες καὶ οἰκογενειάρχες, οἱ γονεῖς καὶ οἱ δάσκαλοι νὰ ἀνέχονται τὰ παιδιά, νὰ τὰ διδάσκουν νὰ τὰ ρίχνουν στὸ φιλότιμο, νὰ τὰ διδάσκουν μὲ τὸ φωτεινό τους παράδειγμα, νὰ ὑπομένουν, νὰ ἐλπίζουν, νὰ προσεύχονται.

Τελικὰ ὁ ὅσιος τελώνης καὶ ὁ ἅγιος ἄσωτος αὐτὸ κάνουν, ἀφοῦ μιλοῦν μὲ ἔργα γιὰ πραγματικὴ μετάνοια, ἐνῷ ἀντίθετα ὁ «δίκαιος» πρεσβύτερος υἱὸς καὶ ὁ Φαρισαῖος ἀπαιτοῦν ἀναγνώριση καὶ σεβασμό, εἶναι ἀμετανόητοι καὶ ὑποκριτές, δὲν μετέχουν στὴ χαρὰ τῶν ἄλλων, εἶναι τρομερὰ ἐγωπαθεῖς. Ἄς μιμηθοῦμε λοιπὸν τὸν τελώνη καὶ τὸν ἄσωτο στὴ μετάνοιά τους γιὰ νὰ ζήσουμε τὸν παράδεισο ἀπὸ τώρα.

 

+Μωϋσέως  Μοναχοῦ Ἁγιορείτη