Έρχεσαι.
Και λάμπει πάλι το πρόσωπο. Φτερουγίζει η καρδιά.
Έρχεσαι.
Κι
όλα γύρω όμορφα. Μυρίζουν άνοιξη μέσα στο καταχείμωνο.
Έρχεσαι.
Και φωτίζεις το σκοτάδι μου. Δίνεις μορφή στα όνειρα μου.
Χαρά μεγάλη στην καρδιά μου.
Και ξαφνικά φεύγεις.
Φεύγεις κι ο
πόνος αβάσταχτος. Οι νύχτες δίχως ξημέρωμα. Ο ουρανός μου δίχως ήλιο.
Φεύγεις.
Και μένω πάλι μόνος να Σε ψάχνω επίμονα. Να αναζητώ την
αγκαλιά σου, την ειρήνη σου.
Φεύγεις ή μήπως
σου φεύγω;
Φεύγω,απομακρύνομαι με την καρδιά μου και είσαι πια
μακριά μου.
Φεύγεις κι Εσύ για να δυναμώσει ο έρωτας. Για να δεις τα
όρια μου. Να σπάσεις τις βεβαιότητες
το βόλεμα, τον εφησυχασμό. Για νά 'ναι η σχέση ζωντανή. Μια
διαρκής αναζήτηση, μια συνεχής ανακάλυψη.
Και πάλι έρχεσαι...
Και τότε όλα πάλι αντανακλούν την αγάπη σου. Πάλι φως. Πάλι
χαρά ουράνια.
Κι όμως...Για σένα
μιλάω Θεέ μου.
Σαν σχέση ερωτική η δική μας. Σαν δύο
ανθρώπων που ψάχνουν τη συμπλήρωση. Την υπέρτατη ευτυχία. Τον έρωτα. Δύο κορμιά
δύο ψυχές σφιχτα αγκαλιασμένες.
Μια ζωή σε εγρήγορση. Αέναη μάχη να Σε γνωρίσω, να Σε κρατήσω.
Έρχεσαι,φεύγεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου