Η μνημόνευση των νεκρών

Ρωτάτε, γιατί μνημονεύουμε τούς «κεκοιμημένους». Γιατί έτσι διδαχθήκαμε από την αγία Εκκλησία μας. Γιατί έτσι παραλάβαμε από τους θεοφώτιστους και πνευματοφόρους πατέρες μας. Γιατί έτσι γινόταν και γίνεται σ' όλους τους χριστιανικούς αιώνες, από την αποστολική εποχή μέχρι σήμερα. Αλλά το φιλοπερίεργο μυαλουδάκι μας θέλει να χώνεται παντού και να φωνάζει: Γιατί; Γιατί; Γιατί;... Ξέρετε τι τού χρειάζεται; Νά του δώσετε, μέ τήν ακράδαντη πίστη σας, ένα γερό χαστούκι και να το αναγκάσετε έτσι να σωπάσει!

Όσο γιά κείνον τον φιλοτάραχο, πού όλο τέτοια θέματα σκαλίζει, πέστε του θαρρετά: Ακου, ανόητε! Οι νεκροί ζούν. Και η επικοινωνία μας μαζί τους δέν έχει διακοπεί. Δέν προσευχόμαστε αδιάκριτα γιά όλους τούς ζωντανούς αδελφούς μας χριστιανούς, ανεξάρτητα από την αρετή ή την κακία τους; Ε, λοιπόν, έτσι προσευχόμαστε και για όλους τούς «κεκοιμημένους», ανεξάρτητα από το αν συναριθμήθηκαν –κάτι άγνωστο σ' εμάς- μέ τούς δικαίους ή μέ τούς αδίκους.

Η προσευχή μας γι' αυτούς είναι εκδήλωση χριστιανικης αγάπης. Πρίν από την τελική Κρίση, όσο ακόμα δέν έχουν χωριστεί τα «πρόβατα» από τα «ερίφια» (Ματθ. 25:33), όλοι οι πιστοί, ζωντανοί και «κεκοιμημένοι», αποτελούμε μία Εκκλησία. Και όλοι, ως μέλη του Σώματος του Χριστού, επικοινωνούμε αγαπητικά. Ο θάνατος δέν μάς χωρίζει!

Σε τί τούς ωφελούν οι προσευχές μας, αφού έχει ήδη αποφασιστεί η κατάταξή τους είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση;», αναρωτιέστε. Αλλά μέχρι τη γενική Κρίση, ο κολασμός μιάς ψυχής δεν είναι οριστικά αποφασισμένος. Ώσπου ν' αποφανθεί τότε τελεσίδικα ο μόνος Κριτής, κανέναν δεν μπορούμε να θεωρούμε τελειωτικά καταδικασμένο. Γι' αυτό, ενισχυμένοι από την ελπίδα στήν άπειρη ευσπλαχνία του Θεού, προσευχόμαστε σ' Αυτόν να ελεήσει ακόμα κι εκείνους που πέθαναν μέσα στην ασέβεια.

«Επιτρέπεται η μνημόνευση των αλλοπίστων;. Όχι. Η αγία Εκκλησία μας δέν τούς γνωρίζει, αφού δέν έγιναν ποτέ μέλη της, και γι' αυτό δέν τούς μνημονεύει. Βέβαια, προσεύχεται γενικά για την επιστροφή εκείνων που είναι ακόμα ζωντανοί. Μπορούμε, πάντως, στην ατομική μας προσευχή να παρακαλάμε το Θεό για τη σωτηρία επώνυμων, συγγενών και γνωστών, αλλoπίστων.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου