Η ελπίδα της σωτηρίας

Η ψυχή που δέχτηκε την επίσκεψη του Αγίου Πνεύματος, μετά τη νίκη της επί των αμαρτωλών λογισμών και φαντασιών, αρχίζει να αισθάνεται την άφατη χαρά της σωτηρίας. Αυτή δεν έχει καμιά σχέση με την ανθρώπινη χαρά, που γεννιέται από την κενοδοξία και είναι γεμάτη από αυταρέσκεια, όταν ο άνθρωπος απατάται είτε από τον ίδιο του τον εαυτό είτε από τους άλλους είτε από επίγειες επιτυχίες.

Η πνευματική χαρά, που προαναγγέλλει τη σωτηρία, είναι γεμάτη από ταπείνωση και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, συνοδεύεται από πολλά δάκρυα κατανύξεως, παρακινεί σε αδιάλειπτη προσευχή, εμπνέει την αυτομεμψία, ξεχειλίζει από τη δοξολόγηση του Κυρίου, σημαδεύεται από τη νέκρωση ως προς τον κόσμο. Πρόκειται για την πρόγευση της αιώνιας ζωής. Πρόκειται για τη ζωντανή γνώση του Θεού. Πρόκειται για «φωνή αγαλλιάσεως και σωτηρίας μέσα στις σκηνές των δικαίων: “Το δεξί χέρι του Κυρίου νίκησε! Το δεξί χέρι του Κυρίου με ανέβασε ψηλά! Το δεξί χέρι του Κυρίου νίκησε!”. Δεν θα πεθάνω, αλλά θα ζήσω και θα διηγούμαι όσα έκανε ο Κύριος. Με παίδεψε πολύ ο Κύριος, αλλά δεν με παρέδωσε στον θάνατο. Ανοίξτε μου τις πύλες της δικαιοσύνης, να μπω και να δοξολογήσω τον Κύριο! Αυτή είναι του Κυρίου η πύλη· μόνο οι δίκαιοι μπορούν να τη διαβούν. Θα Σε δοξολογήσω, Κύριε, γιατί άκουσες την προσευχή μου και μ’ έσωσες» (Ψαλμ. 117:15-21).

Οι πύλες του Κυρίου είναι η ευλογημένη ταπείνωση. Ο νους, όταν ανοίγονται μπροστά του οι πύλες της θείας δικαιοσύνης, παύει να κατακρίνει τον πλησίον, παύει να μνησικακεί, παύει να ενοχοποιεί τους άλλους και τις περιστάσεις, παύει να δικαιολογεί τον εαυτό του. Αναγνωρίζει σ’ όλα, όσα γίνονται, την ασύλληπτη δικαιοσύνη του Θεού, απορρίπτοντας τη δική του δικαιοσύνη σαν βδέλυγμα. Απ’ αυτές τις πύλες, ομολογώντας τις αναρίθμητες θείες ευεργεσίες και τις αναρίθμητες αμαρτίες του, από τις οποίες έχει καθαριστεί με τα κατανυκτικά δάκρυα της μετάνοιας, μπαίνει ο άνθρωπος, προκειμένου να συναντήσει τον Θεό με την καθαρή προσευχή και την πνευματική θεωρία.

 

Από το βιβλίο: Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Επισκόπου Καυκάσου και Μαύρης Θάλασσας, Έργα 5. Λόγος για τα πνεύματα – λόγος για τον θάνατο (αποσπάσματα). Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2014

Πηγή