«Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν»

Ρωτάς τι σημαίνουν τα λόγια: «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Ό μακάριος Ιερώνυμος ερμηνεύει ως εξής: «Όταν χρησιμοποιούμε τον χρόνο σε καλές πράξεις, τότε τον εξα­γοράζουμε».

O μακάριος Θεοφάνης ο Έγκλειστος λέει: «Να στρέφουμε τον χρόνο σε όφελος μας για τους αιώνιους στόχους μας». Τα λόγια του απόστολου του Θεού έχουν παρόμοια σημασία με τα λόγια του Θεού: «Πραγματεύσασθε εν ώ έρχομαι» (Λουκ. 19,13).

Και όταν Αυτός επιστρέψει, δηλαδή όταν ο Χριστός ξαναέρθει για να κρίνει τον κό­σμο, θα μας ρωτήσει πώς πραγματευόμασταν με τα δοσμέ­να μας τάλαντα. Πώς χρησιμοποιούσαμε τον καιρό της ζωής μας.

Εάν δίναμε το φθηνό για να κερδίσουμε το ακριβό, όπως ο Ιακώβ, ή αντίθετα το ακριβό για να αποκτήσουμε το φθηνό, όπως ο Ησαύ. Εάν υποκύψαμε στους σκανδαλισμούς αυτού του εφήμερου αιώνα και πουλήσαμε την ψυχή μας για τις «γλυκές» γήινες πικρίες ή αν δώσαμε τα πάντα για την ψυχή μας;

Γι’ αυτό να εκτελείς τις εντολές του Χριστού κάθε μέρα όπως οι περιστάσεις ζητούν. Με τούτο θα εξαγοράζεις τις χαρισμένες μέρες σου από τον Θεό. Αφού στην αλήθεια το να εξαγοράζουμε σημαίνει κυριολεκτικά να πληρώνουμε.

Πλήρωνε με τα λίγα, για να λάβεις το μεγάλο. Εργάσου λίγο, για να βασιλεύεις αιώνια. Αφού ο Δημιουργός μας, μας υποσχέθηκε την αιώνια βασιλεία στην αιώνια ζωή.

Εάν κάποιος είναι δεμένος σκλάβος στη φυλακή, να μην τεμπελιάζει και να μην λέει: «εγώ δεν είμαι σε θέση τίποτα να κάνω»! Ας μετανοεί Και ας προσεύχεται στον Θεό από το πρωί έως το βράδυ στο σκοτάδι του κελιού του. Και αυτό θα το μετρήσει ο Θεός το ίδιο όπως και σε εκείνον πού χτίζει εκκλησίες με τον πλούτο του. O Δημιουργός μας βλέπει τις συνθήκες του καθενός, και ζητά από τον κάθε άνθρωπο να κάνει εκείνο πού μπορεί αναλόγως με τις συνθήκες.

Σκύψε το κεφάλι κάθε μέρα για να διακονήσεις την ψυχή σου. Πλήρωσε την με την πνοή του Πνεύματος του Θεού μέσα σου ,το οποίο σε κινεί προς κάθε καλό. Εάν δεν το κάνεις, θα σε τσαλακώσει σαν πανί και θα σε πάει στην καταστροφή.

Παρόμοια με το ορμητικό ποτάμι, στο όποιο οι αδέξιοι δεν ξέρουν να στρέψουν τον δικό τους νερόμυλο αλλά κατεβαίνουν μαζί του στην άβυσσο. Έτσι είναι και ο χρόνος της ζωής μας εδώ στη γη.

Τους έλλογους σώζει και σηκώνει επάνω στα φτερά, ενώ τους άφρονες παρασύρει και κατρακυλά ως την κατάρρευση. Τους πρώτους διακονεί, στους δεύτερους κυριαρχεί.

O καιρός για τους πρώτους είναι σέλα, για τους δεύτερους αναβάτης.

Το φως του Χριστού να σε φωτίσει.

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ιεραποστολικές επιστολές , εκδ. «Εν πλω»

Ο Χριστός είναι σαν τον ήλιο παιδί μου…

Ο Χριστός μας περιμένει και μόλις εμείς του ανοίξουμε μια χαραμάδα στην καρδιά μας, μπαίνει αμέσως μέσα μας και τότε τα έχουμε όλα! Είναι σαν τον ήλιο, παιδί μου, που όταν τραβήξεις λίγο την κουρτίνα στο παράθυρο, μπαίνει αμέσως το φως και οι ακτίνες του μέσα στο δωμάτιο και ζεσταινόμαστε...

 

Όσιος Πορφύριος o Καυσοκαλυβίτης

Τον Θεό Τον αισθάνεσαι

Η Χάρις οράται. Ο Θεός δεν οράται. Τον Θεό Τον αισθάνεσαι. Όπως η γυναίκα, όταν συλλάβει, αισθάνεται ότι συνέλαβε και το έμβρυο σκιρτάει μέσα της. Έτσι και ο χριστιανός αισθάνεται μέσα του την Χάριν του βαπτίσματος.

Δεν πρόκειται να δούμε τον Θεό. Μέσα μας Τον αισθανόμεθα. ‘Όπως τώρα που σου πιάνω το χέρι. Αυτό το άγγιγμα το αισθάνεσαι; Με καταλαμβαίνεις; Έτσι και ο χριστιανός αισθάνεται μέσα του τον Θεό.

 

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Για σένα γεννήθηκα

Κάθε φορά που λες δεν έχω κανένα

θ' ακούς την φωνή Το σαν δροσερό αεράκι:

"Για σένα έγινα άνθρωπος και λες πως δεν έχεις κανένα;

Για σένα γεννηθηκα.

Εσένα αγαπώ. Εσένα περιμένω"

 

Αλέξης Αλεξάνδρου 

Ο Χριστός γεννήθηκε, παιδιά του Θεού!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 

Ο Χριστός γεννήθηκε, παιδιά του Θεού! Ήρθε πάλι η Αγαθή Ημέρα.

Τα Χριστούγεννα είναι η Αγαθή Ημέρα λόγω του αγαθού Βασιλιά, που τούτη τη μέρα επισκέφθηκε τον κόσμο. Οι πόλεις σκαλίζουν στο ξύλο και στην πέτρα εκείνη τη μέρα, την οποία τους επισκέφθηκε ο κάποιος γήινος βασιλιάς. Εμείς ας σκαλίζουμε στις καρδιές μας την επίσκεψη του ουράνιου Βασιλιά. Το ξύλο θα σαπίσει, η πέτρα θα φθαρεί, ενώ εκείνο που είναι γραμμένο στην καρδιά θα ξεπεράσει το ναυάγιο του θανάτου και θα μπει στην αιωνιότητα. Οι άγιοι άνθρωποι έχουν τη συνήθεια όπως ανασαίνουν, έτσι στην καρδιά να αναφέρουν το όνομα του Βασιλιά Χριστού. Όταν τα θηρία σπαράξανε τον άγιο Ιγνάτιο στο Κολοσσαίο, βρέθηκε η καρδιά του ολόκληρη, και στην καρδιά σαν σκαλισμένα δύο γράμματα Ι(ησούς) Χ(ριστός).

“ίδετε. ποταπήν αγάπην δέδωκεν ημίν ο πατήρ ίνα τέκνα θεού κληθώμεν” (Α΄Ιωάν. 3,1), γράφει ο αυτόπτης του Χριστού. Πριν από τον Χριστό το ανθρώπινο γένος δεν ήξερε για την αγάπη του Πατέρα προς τα παιδιά ούτε των παιδιών προς τον Πατέρα. Όμως με τη γέννηση στον κόσμο του Υιού του Θεού, του Μονογενή, άνοιξαν τα μάτια στους ανθρώπους για έναν άγνωστο Γονέα στους ουρανούς και για τη μέχρι τότε άγνωστη αγάπη, την ουράνια. Ζεσταμένη με τούτη την ουράνια αγάπη, πέταξε η αγία Αικατερίνη το γήινο αυτοκρατορικό στεφάνι, και δέχθηκε τον θάνατο επάνω στον τροχό! Και παρόμοια μ’ εκείνη πόσες ομάδες και στρατοί και λαοί, κοινώνησαν με το πυρ εκείνης της ουράνιας αγάπης, βάδισαν στον θάνατο, πετώντας το σώμα από πάνω τους σαν άχρηστο υφασμάτινο κουρέλι! Τελικά τα Χριστούγεννα είναι η Αγαθή Ημέρα ακόμα και εξαιτίας της ειρήνης και της δύναμης, της σοφίας και της χάριτος και του, γεμάτου με πλούτη, ουρανού που μέσω τούτης της μέρας αγγέλθηκαν στον κόσμο με τη φανέρωση του Υιού του Θεού. Με τη φανέρωση του Βασιλιά και Διακόνου, του Άρχοντα και Μάρτυρα, του Φίλου και Κυνηγημένου, του Νεκρού και Αναστημένου.

 

Εύχομαι να σας ανοίξει ο Κύριος την πνευματική όραση, να δείτε όλα τα πλούτη που μας αναγγέλθηκαν και προσφέρθηκαν με τη γέννηση του Υιού του Θεού.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο “Δεν φτάνει μόνο η πίστη…” του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Πηγή

Για να εισέλθεις εδώ μέσα, στο μέρος που γεννήθηκα, για να γεννηθώ Εγώ μέσα σου, πρέπει να ταπεινωθείς.

Δεν χρειάζεται εξυπνάδα στα Χριστιανικά θέματα. Χρειάζεται απλότητα και ταπείνωση... Στη Βηθλεέμ έχει μία πόρτα, ένα μέτρο ύψος.

Πρέπει να καμπουριάσεις, για να μπεις μέσα.

Είναι σαν να σου λέει ο Χριστός:

''Για να εισέλθεις εδώ μέσα, στο μέρος που γεννήθηκα, για να γεννηθώ Εγώ μέσα σου, πρέπει να ταπεινωθείς. Εάν δεν ταπεινωθείς και θεωρείς τον εαυτόν σου ότι κάποιος είσαι, για εδώ μέσα δεν κάνεις. Θα ταπεινωθείς...''.

 

 Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος

Πηγή

Φωτεινή πόλη…αλλά σβηστοί άνθρωποι!

Εξωτερικά στολίσαμε, εξωτερικά θα στολιστούμε και εμείς, θα μιλάμε, θα τρώμε και θα εορτάζουμε «Χριστούγεννα», αλλά θα απέχουμε πολύ, από αυτό που ο ίδιος ο Χριστός μας θέλει, από αυτό που η ίδια η Εκκλησία μας διδάσκει και προσμένει, από τα ίδια της τα μέλη!Θέλουμε φυσικά να επισημάνουμε ότι τα περισσότερα από τα παραπάνω δεν σημαίνει ότι είναι κακά καθ’ αυτό!

Ούτε τα όμορφα φορέματα, ούτε τα ωραία φαγητά, ούτε η καλή και όμορφη διασκέδαση-ψυχαγωγία! Το πρόβλημα είναι όταν μένουμε μόνο σε αυτά και χάνουμε τον σκοπό-το πρόσωπο, για το οποίο έγιναν και κάνουμε όλα αυτά!

Γιατί γεννήθηκε ο Χριστός; Για να έρθει να μας προσλάβει, να μας απαλλάξει από την φθορά και την αμαρτία, με τον σταυρό και την Ανάστασή Του! Άρα πως τον προσεγγίζω και εγώ; Όταν αφήνω την καρδιά μου να καθαριστεί από τα πάθη και τις αμαρτίες!

Πως γίνεται αυτό; Με το μυστήριο φυσικά της μετανοίας! Φροντίζουμε εκτός από τα άλλα και γι’ αυτό; Πως εγώ θα γευτώ τον Χριστό; Φυσικά όταν κοινωνήσω! Πως θα γίνει αυτό όταν ξενυχτώ την παραμονή και δεν κρατώ την νηστεία που έχει η Εκκλησία μας, μέχρι να έρθει ανήμερα να κοινωνήσω Χριστό;

Ωραία και η φιλανθρωπική ευαισθησία κάποιων στις μέρες αυτές, αλλά τι νόημα έχει, όταν δεν είμαι ελεήμων και φιλάνθρωπος και τις επόμενες μέρες και μήνες, που δεν θα υπάρχουν τα δέντρα και τα στολίδια και τα λαμπιόνια;

Επομένως αδελφοί μου, πριν πασχίσουμε να φωταγωγήσουμε το σπίτι μας, το μπαλκόνι μας, την επιχείρησή μας, τα δημόσια κτήριά μας, ας φροντίσουμε πρώτα να φωτιστούμε και στολιστούμε με τις αρετές και τα χαρίσματα, τα οποία θα μας επιτρέπουν να κάνουμε Χριστούγεννα κάθε μέρα και το πρόσωπό μας θα λάμπει, ακόμη και αν όλα γύρω μας είναι σκοτάδι! Το σκοτάδι της καρδιάς δεν φεύγει με λαμπιόνια, αλλά με Χριστό που είναι το φως του κόσμου!

 

Προλαβαίνουμε λοιπόν να φωτιστούμε, έστω και τις τελευταίες μέρες, πριν γεννηθεί πάλι ο Κύριός μας! Αμήν!

 

π.Αντώνιος Χρήστου

Το νόημα της ''αγάπης'' των Χριστουγέννων

Πείτε μου σας παρακαλώ, ποιό το νόημα της ''αγάπης'' των Χριστουγέννων; Και ολο ακούς αγάπη και αγάπη... το νόημα της όντως αγάπης, είναι να θες να δείς τον αδερφό σου να γίνεται καλύτερος απο εσένα ολούθε, να θες να γίνει εκείνος άγιος, να σε ξεπεράσει εις ολα...

Να τον δείς να βαδίζει πνευματικά, ποιο μακρυά απο σένα. Και συ να χαίρεσαι... και να σκέφτεσαι, πως αν τυχόν δεν τα καταφέρεις εσυ, και αστοχήσεις, θα τα καταφέρουν οι αδελφοί σου. Και να ελπίζεις πάντα πως αν εσυ ο ''σπουδαίος'' μείνεις πίσω, θα έχεις χέρια να σε τραβήξουν...

Θα έχεις αδέρφια... Άλλαξε εσυ, διορθώσου, και θα διορθωθεί έτσι και η Εκκλησία έλεγε ο Άγιος γέροντας Παΐσιος. Αυτό το νόημα του ''αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν'' είναι η όντως αγάπη. Να θες λέει, να δείς τον αδερφό σου να γίνεται καλύτερος απο εσένα είς ολα, και συ να χαίρεσαι, χιλιάδες χαρές...

 

~ Δημήτρης Ρόδης

 

*Καλά Χριστούγεννα αδέρφια όπου γης

Πηγή: https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com

Αν δεν αγαπήσεις το Χριστό, τίποτα δεν κατάλαβες, ματαίως ήρθες στη γη

 

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης (†)

 

«…και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν» (Ματθ. 1:21)

…

Αν κάποιος σου κάνει ένα καλό, το θυμάσαι, τον θεωρείς ευεργέτη. Στο γιατρό λ.χ. που σε θεράπευσε εκφράζεις ευγνωμοσύνη. Παραπάνω όμως απ’ όλους τους ευεργέτες είναι ο Χριστός, διότι μας σώζει απ’ το χειρότερο κακό, την αμαρτία. Σώζει με την Εκκλησία του.

Είναι ο αληθινός Σωτήρας. Το αισθανόμαστε; Μόνο όποιος νιώθει την αμαρτωλότητά του και λέει όπως ο τελώνης «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ. 18:13), ή όπως ο άσωτος «Ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου» (Λουκ. 15:18), ή όπως ο ληστής «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23:42), αυτός καταλαβαίνει ότι ο Χριστός είναι Σωτήρας.

Και δεν αρκεί βέβαια να πεις μόνο, ότι είναι Σωτήρας των ανθρώπων γενικώς· πρέπει να νιώσεις ότι είναι και προσωπικώς δικός σου σωτήρας. Αυτό θα σε αξιώσει ο Θεός να το αισθανθείς, αν σκύψεις εν μετανοία και πεις τα αμαρτήματά σου στον πνευματικό πατέρα, αν εξομολογηθείς. Τότε θα νιώσεις, ότι φεύγει από πάνω του ένα βουνό και θα αισθανθείς για το Χριστό βαθειά ευγνωμοσύνη.

Αυτό αισθάνθηκε ο ληστής στο σταυρό, αυτό αισθάνθηκαν οι απόστολοι, οι μάρτυρες, όλοι οι άγιοι, όπως π.χ. ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος επίσκοπος Αντιοχείας. Όταν τον οδηγούσαν στη Ρώμη για τον ρίξουν στα θηρία, έγραφε για το Χριστό· «Ο εμός έρως εσταύρωται», ο Χριστός δηλαδή είναι ο έρως της καρδιάς μου». Μικροί έρωτες συγκινούν σήμερα την σαρκική γενεά μας· μόνο το σεξ. Δεν το κατηγορώ, ο Θεός το εμφύτευσε· αλλ’ όχι για να σβήσει όλους τους άλλους έρωτες. Η γενεά μας, γενεά Σοδόμων και Γομόρρων, δεν γνωρίζει άλλους έρωτες. Ορθώς είπε ένας φιλόσοφος, ότι η εποχή μας είναι ανέραστη. Αν δεν αγαπήσεις το Χριστό, τίποτα δεν κατάλαβες, ματαίως ήρθες στη γη. Ωραίοι έρωτες είναι ο έρως της επιστήμης, ο έρως της πατρίδος, μα υπεράνω όλων ο έρως του Χριστού.

Στα παλιά τα χρόνια, το όνομα του Χριστού ήταν το γλυκύτερο πράγμα. Έπαιρνε στα γόνατά της το μικρό παιδάκι η γιαγιά, το μάθαινε να κάνει σταυρό του, και η πρώτη λέξη που μάθαινε να λέει ήταν η λέξη Χριστός. Είδα τέτοια παραδείγματα. Τώρα δυστυχώς ο θείος έρως όχι μόνο έχει σβήσει αλλά μερικές φορές αντιστρέφεται τελείως σε μίσος σατανικό.

Όταν ήμουν ιεροκήρυκας στα Γρεβενά και περιόδευα πάνω στα ψηλά βουνά, εκεί που περπατούσα, ακούω ξαφνικά μια βλαστήμια. Πρώτη φορά άκουγα τέτοια βλαστήμια. Πω πω! λέω, τι είν’ εδώ; δαίμονες κατοικούν εδώ πέρα; Πλησίασα λοιπόν και είδα· πίσω από ένα δέντρο καθόταν ένας πατέρας, είχε στα γόνατά του ένα αγοράκι και το μάθαινε να βλαστημάει το Χριστό! Θεέ μου, ακόμα δεν έγιναν τα άστρα κεραυνοί να πέσουν στα κεφάλια μας; Πού είναι η αγάπη στο Χριστό;

Ας υβρίζεται όμως και ας ατιμάζεται ο Χριστός· το όνομά του θα μείνει αιώνιο. Όπως τα μαύρα σύννεφα δεν μπορούν να σβήσουν τον ήλιο, έτσι και οι βλαστήμιες δεν μπορούν να σβήσουν το όνομα του Χριστού. Θα μείνει εις αιώνας αιώνων, εις πείσμα των δαιμόνων.

Εύχομαι στον τόπο μας, να μην ακούγεται ούτε μία βλαστήμια, αλλά μικροί και μεγάλοι, άντρες και γυναίκες, όλοι ανεξαιρέτως να λέμε· Ευλογητός ο Θεός και δοξασμένο το όνομά του· ον, παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας· αμήν.

 

(Ομιλία στον Ι. Ναό Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Αμυνταίου την 20-12-1987).

 

Πηγή

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Ματθ. α΄ 1-25)

 

Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ Ἀβραάμ. Ἀβραὰμ ἐγέννησεν τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, Ἰούδας δὲ ἐγέννησεν τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑσρώμ, Ἑσρὼμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀράμ, Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαλμών, Σαλμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεσσαί, Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, Σολομὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀσά, Ἀσὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσαφάτ, Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωράμ, Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὀζίαν, Ὀζίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωάθαμ, Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχαζ, Ἀχαζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑζεκίαν, Ἑζεκίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμών, Ἀμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσίαν, Ἰωσίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησεν τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιούδ, Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀζώρ, Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιούδ, Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γένεσις οὕτως ἦν. Μνηστευθείσης τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ἁγίου. Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν. Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ' ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου, τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ πνεύματός ἐστιν ἁγίου· τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον «μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός». Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱόν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ - 22 Δεκεμβρίου 2024 

“Kάθε στιγμή να είσαι έτοιμος να αφήσεις τη ζωή αυτή!”

«Να περνάς τη ζωή σου εδώ έτσι, ώστε κάθε στιγμή να είσαι έτοιμος να την αφήσεις. Ποτέ σου να μην επιτρέψεις οι απολαύσεις να σε κάνουν να ξεχάσεις τον εαυτό σου και τον Θεό. Να θυμάσαι πάντα ότι η ζωή σου και η ευτυχία είναι δώρα του Θεού, δώρα που δεν σου αξίζουν. Αμαρτία είναι όταν δεν απολαμβάνουμε σωστά αυτό το δώρο, όπως είναι και αμαρτία να ξεχνάμε ότι όλα όσα έχουμε στη ζωή μας είναι δώρα του Θεού».

 

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης - Εορτάζει στις 20 Δεκεμβρίου

Μὴν πιστεύεις στο Χριστό που ἐσὺ ἔπλασες … ἀλλὰ στο Χριστό που ἔπλασε ἐσένα

Ἕνας Χριστός που γεννήθηκε στή Βηθλεέμ, μέσα στή φάτνη κοντὰ στα ζωάκια.

Ἕνας Χριστός που γεμίζει τις βιτρίνες τῶν καταστημάτων μὲ ὡραῖες χριστουγεννιάτικες κάρτες.

Ἕνας Χριστός που γεμίζει τὸν κόσμο μὲ πολλὰ εἴδη δένδρων καὶ χριστουγεννιάτικων δώρων καὶ ἐξ αἰτίας τοῦ γεμίζουν χρήματα οἱ τσέπες τῶν πολιτῶν.

Ἕνας Χριστός που φέρνει 15 ἡμέρες διακοπὲς στα σχολεῖα.

Ἕνας Χριστός που γεμίζει μόνο μὲ εὐχὲς τὸν κόσμο.

Ἕνας Χριστός που μιλᾷ μόνο για ἀγάπη, εἰρήνη κ.λπ. καὶ μὲ τὸ συμφέρον που τὰ ἐξηγεῖ ὁ καθένας.

Ἕνας Χριστός που φέρνει τὸν Ἀη Βασίλη γερασμένο, παχουλό, μὲ ἄσπρα γένια καὶ κόκκινα ῥούχα, γεμάτο μὲ δῶρα.

Ἕνας Χριστός που γίνεται ὑπέροχο καρτ-ποστάλ, εἰκόνα, διακοσμητικό, καὶ χίλια δυο ἄλλα.

Ἕνας Χριστός που δεν ἐνοχλεῖ τὴν προσωπικὴ ζωὴ τοῦ καθενὸς μας:

 

Είναι ο Χριστός που εμείς πλάσαμε.

 

Ἕνας Χριστός που γεννήθηκε στή Βηθλεὲμ καὶ ἄλλαξε τή ζωή τῆς ἀνθρωπότητας.

Ἕνας Χριστός που εἶπε να μοιραζόμαστε μὲ τοὺς φτωχοὺς τὰ ὑπάρχοντα μας καὶ να μὴν τοὺς θυμόμαστε μόνο τὰ Χριστούγεννα.

Ἕνας Χριστός που εἶπε να μὴν κλέβουμε ἀλλὰ να βοηθοῦμε.

Ἕνας Χριστός που δίνει ὁράματα καὶ στόχους στο χριστιανὸ μαθητῇ καὶ ὄχι «φάγωμεν πίωμεν, αὔριο γὰρ ἀποθνῄσκωμεν».

Ἕνας Χριστός που δεν ἐπιτρέπει ἐν ὀνόματι τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης τὸ ξεπούλημα μιᾶς πατρίδας.

 

Ἕνας Χριστός που ἔχει τὸν Ἁγιο Βασίλη νέο, ἀσκητικό, λεπτό, μὲ μαῦρα γένια καὶ ὄχι κόκκινα παρδαλὰ ῥούχα, να ζητᾶ ἐλεημοσύνη για να φροντίσει τὰ δεκάδες ἱδρύματά που εἶχε.

Ἕνας Χριστός που ἀπὸ σκέτη εἰκόνα γίνεται πηγὴ δύναμης, μὲ ἄποψη καὶ θέση στή ζωὴ μας.

Ἕνας Χριστός που δὲ θέλει ἐκτρώσεις, τσιγάρο, ναρκωτικά, ποτὸ καὶ παρεμβαίνει στή ζωὴ μας μὲ δυναμικὸ τρόπο:

Είναι ο Χριστός που έπλασε εμάς.

 

Ἐν Ἐσόπτρῳ – Τριμηνιαία περιοδική ἔκδοση Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Ἱ. Μ. Γορτύνης καί Ἀρκαδίας, Ἔτος 1ο – Τεῦχος 1ο – Ἰανουάριος, Φεβρουάριος, Μάρτιος 2007

Αναδημοσίεση από:https://simeiakairwn.wordpress.com

Τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»

Να έχουμε αληθινή μετάνοια

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Μετάνοια είναι αυτό: δεν θέλεις πια να ζεις ζωή που δεν τη θέλει ο Θεός. Δεν είναι θέμα απλώς να βρεις λίγη ευτυχία, ευχαρίστηση, χαρά· δεν θα τη βρεις ποτέ έτσι. Αλλά τι; Το καταλαβαίνεις δεν το καταλαβαίνεις, πρέπει να πιστέψεις ότι αυτό που λέει ο Θεός είναι το αληθινό, το σωστό, είναι η φυσιολογική κατάσταση την οποία πρέπει να έχει ο άνθρωπος. Οπότε μετανοείς και με την έννοια ότι δεν κάνεις συγκεκριμένες πράξεις αμαρτωλές, ή μετανοείς για τις συγκεκριμένες αμαρτωλές πράξεις που έκανες, αλλά μετανοείς και για το ότι σου καλοάρεσε η αμαρτία.

Μπορεί τις συνέπειες της αμαρτίας να μην τις θέλεις, επειδή κάνουν δυστυχισμένο τον άνθρωπο, αλλά αυτή καθεαυτή την αμαρτία την κρατάς, τη θέλεις. Το να ευχαριστιέσαι, ας πούμε, με τη φιλαυτία σου, με τη φιληδονία σου, με το εγώ σου, με το να έχεις ιδέα για τον εαυτό σου, αυτό που σου αρέσει. Πρέπει να μετανοήσεις γι’ αυτό, να πεις: “Θεέ μου, τι κάνω;” Και δεν μπορείς να βρεις άκρη, αν δεν πιαστείς από τον Θεό. Τι λέει ο Θεός; Λέει αυτό, εκείνο, και να το πιστέψεις, να το δεχθείς, το καταλαβαίνεις δεν το καταλαβαίνεις.

 

Αποσπάσματα ανέκδοτης ομιλίας του π. Συμεών, τα οποία παρατίθενται στο βιβλίο:

Φιλοθέης μοναχής, Προσεγγίζοντας τη διδαχή του πατρός Συμεών. Συνάξεις κυριών. Πανόραμα Θεσσαλονίκης 2016

 

Πηγή: https://www.koinoniaorthodoxias.org

 

Να μπαίνεις στη θέση του άλλου

Υπάρχουν στιγμές που όσο κι αν παλεύουμε η καρδιά μας βαραίνει και θλίβεται. Έτσι κι εγώ χτες σκεφτόμουν διάφορα πράγματα και αναστέναζα κοιτώντας την εικόνα του Χριστού μας. Μέχρι που σφηνώθηκε στην καρδιά μου αυτή η φράση απ’ το Ευαγγέλιο του Ιωάννη: « Εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» δηλαδή « Ήλθε στους δικούς Του αλλά αυτοί δεν Τον δέχθηκαν» ( α΄,11). Όλο το βράδυ σκεφτόμουν αυτή τη φράση, σκεφτόμουν το Χριστό που δημιούργησε τον κόσμο και τους ανθρώπους με τόση Αγάπη και όταν ήρθε στη γη εμείς δεν Τον δεχθήκαμε! Σκεφτόμουν την Παναγία Μητέρα Του κυοφορούσα να διώχνεται από όλα τα πανδοχεία και τα σπίτια. Δεν χωρούσε να μπει εκεί ο Χριστός… ήταν πλήρη. Όπως είμαστε κι εμείς πλήρεις εγωισμού και παθών. Μπήκα στη θέση Του και ξέχασα τα δικά μου γιατί ήταν πολύ μικρά κι ασήμαντα σε σχέση μ’ αυτά που πέρασε ο Θεάνθρωπος! Απ’ τη στενοχώρια μου ράγισε η καρδιά μου αλλά ο Κύριος με συμπόνεσε και μου έδωσε καινούρια καρδιά, χωρίς λύπη αλλά με χαρά, ελπίδα και ευγνωμοσύνη.

Σκέφτηκα πως δεν πρέπει να ανησυχούμε γιατί ο Θεός μας είναι ενεργός και μας αγαπάει τόσο πολύ! Ξέρει τι σημαίνει ‘κεκλεισμένων των θυρών’. Ξέρει τί σημαίνει απόρριψη, μοναξιά, αδικία και χλευασμός. Και τα ξέρει γιατί πρώτος Αυτός μπήκε στη θέση μας! Αυτό σημαίνει τελεία αγάπη… να μπαίνεις στη θέση του άλλου. Άραγε μπορούμε να διανοηθούμε ότι ο ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος, πήρε τη φύση μας και τη φόρεσε για να μας νιώσει και να μας σώσει; Εκούσια έγινε για μας άνθρωπος για να γίνουμε εμείς Θεοί! Το μυστήριο της Θείας Οικονομίας εκεί βασίστηκε… στο ότι πήρε τη θέση μας, και στη Φάτνη και στο Σταυρό. Εμείς; Θα Του μοιάσουμε; Θα έρθουμε ποτέ στη δική Του θέση; Στη θέση της Θεοτόκου; Την έχουμε σπλαχνιστεί ποτέ ως Μητέρα που έβλεπε το μονάκριβο Υιό της να σταυρώνεται ή μόνο να της ζητάμε ξέρουμε; Έχουμε μπει στη θέση των Αγίων όταν υπέφεραν;

Όποιος σκέφτεται και συναισθάνεται τα Πάθη του Χριστού μας, τον πόνο της Παναγίας και των Αγίων, αυτός τους έχει αδελφούς του και λαμβάνει μεγάλες δωρεές από το Θεό. ( Φυσικά να νιώσει στο ελάχιστο μέτρο που χωρά η καρδιά του). Άραγε έχουμε μπει στη θέση των αδελφών μας να δούμε πώς σκέφτονται; Πώς βιώνουν την κάθε κατάσταση; Τους συναισθανόμαστε με όλη την καρδιά μας; Ακόμα και στη θέση των εχθρών του Χριστού μας πρέπει να μπούμε! Αν ησυχάσουμε, έξω μας και μέσα μας, και ρωτήσουμε τον Κύριο ‘τί να κάνω για να Σε ευαρεστήσω;’ ίσως ακούσουμε στην καρδιά μας τη γλυκύτατη φωνή Του να μας λέει ‘ Να μπαίνεις στη θέση του άλλου’. Κι αν το κάνουμε αυτό όλα θα γίνουν καινά! Αντί να κατακρίνουμε, θα κατανοούμε, η αγάπη από βουνό θα γίνει μια εύφορη πεδιάδα, θα μάθουμε να διακρίνουμε και όχι να τσουβαλιάζουμε, θα ελεούμε τον άλλο όχι με αυτό που μας περισσεύει αλλά με αυτό που του χρειάζεται. Η προσευχή από αγγαρεία θα γίνει αντανακλαστική κίνηση της ψυχής… Όλα θα αλλάξουν! Αν μπούμε στη θέση του άλλου, όλα θα πάνε καλά! Και θα έχουμε καλά Χριστούγεννα… μέσα μας!

(Κ.Δ.Κ)

Πηγή

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με

Συχνά οι προσκυνητές ζητούσαν από τον Γέροντα να προσευχηθεί για εκείνους και για αγαπημένα τους πρόσωπα και πάντοτε ο Γέροντας υποσχόταν πως θα το πράξει.

Μου γεννήθηκε η απορία: Πως μπορεί ο Γέροντας να θυμάται εκατοντάδες ονόματα;

Μια μέρα που μιλούσαμε για την προσευχή, στρέφεται ξαφνικά και μου λέει:

– Θα με ρωτήσεις ίσως, πως θυμάμαι στην προσευχή μου τόσα ονόματα. Εγώ είμαι άνθρωπος αμαρτωλός και αδύνατος. Λέω, Κύριε, ελέησον τον Γιώργο, το Νίκο, τη Μαρία, την Κατερίνα – όσα ονόματα θυμάμαι – και όλους όσους μου παρήγγειλαν να προσεύχομαι γι’ αυτούς και ξέχασα τα ονόματά τους. Κι ο Θεός, επειδή δεν είναι πατήρ Πορφύριος να ξεχνά, αλλά θυμάται όλα τα ονόματα, αμέσως έρχεται και ελεεί όλους.

Θαύμασα τη θεία φώτισή του και ρώτησα:

– Και τι λέτε, Γέροντα, για όλους αυτούς τους ανθρώπους στην προσευχή σας;

Κι ο Γέροντας, με τον πιο φυσικό τρόπο, μου απάντησε:

– Ε, να! Λέω πρώτα, Κύριε, Ιησού, Χριστέ, ελέησόν με.

– Ελέησόν με, λέτε;

Μα αυτοί σας ζήτησαν να προσευχηθείτε για κείνους, όχι για τον εαυτό σας, αντέτεινα με απορία.

Κι ο Γέροντας, για άλλη μια φορά, με κατέλαβε εξ απροόπτου, λέγοντας:

– Καλά, εσύ δεν ξέρεις ότι, αν ο Θεός δεν ελεήσει εμένα, δεν ελεεί ούτε εσένα; Δεν ξέρεις ότι εσύ και εγώ είμαστε ένα;

Απλά λόγια, αλλά με πολύ, πάρα πολύ μεγάλο βάθος. Τόσο βάθος, ώστε ο Γέροντας σε άλλη συζήτηση να πει, ότι σ’ αυτό το αίσθημα της ενότητός μας με τον άλλον κρύβεται το μυστικό της πνευματικής εν Χριστώ ζωής.

 

Άγιος Γέροντας Πορφύριος

Η χαρά της ταλαιπωρίας - Αναμνήσεις του π. Δημητρίου Μπεζάν από τη φυλακή Οράνκι

Η μεγάλη φυλακή στη Μονή Οράνκι δεν ήταν στρατιωτική φυλακή, αλλά διεθνές στρατόπεδο των αιχμαλώτων. Σ’ αυτό το στρατόπεδο που βρισκόταν στα δάση της Βόλγας, κοντά στην πόλη Γκόρκι, σήμερα Νίζνι Νόβγοροντ, ήταν συγκεντρωμένοι περίπου 14.000 αξιωματικοί από όλες τις εθνικότητες της Ευρώπης, ακόμη και από την Ιαπωνία. Ήμασταν οργανωμένοι σε στρατιωτικούς σχηματισμούς για δουλειά και στρατωνιζόμενοι σε κτίρια και τρώγλες.

Στο Οράνκι υπήρχε μια ανδρική μονή, με μοναχούς από αρχοντικές οικογένειες, όλοι λόγιοι, με βιβλιοθήκη, τυπογραφείο και κοινοβιακή ζωή. Οι σοβιετικοί κατήργησαν την μονή. Τους μοναχούς και τους ιερείς, περίπου 11.000, μαζεμένους από πολλές μονές και σκήτες, με επικεφαλής έναν Επίσκοπο, τους σκότωσαν γύρω στα 1919-1920, τους έριξαν τον ένα πάνω στον άλλο σε μια χαράδρα στην αυλή της μονής και τους σκέπασαν με χώμα.

Όταν ήρθαμε εμείς οι Ρουμάνοι στο Οράνκι, κάνοντας κάποιες ανασκαφές, απαραίτητες για το στρατόπεδο, βρήκαμε κάτι αποσαρκούμενα πτώματα, όπως αναφέρεται στον προφήτη Ιεζεκιήλ. Μια μεγάλη τάφρο γεμάτη λείψανα. Όλους τους είχαν πυροβολήσει στο κεφάλι επειδή δεν ήθελαν να συνεργασθούν με τους άθεους.

Ανάμεσα τους καθόταν αναλλοίωτος πάνω σε μία καρέκλα ένας αρχιερέας, που φορούσε ένα εγκόλπιο και μια εικόνα της Θεοτόκου. Με την έγκριση της ηγεσίας του στρατοπέδου τους ράντισα με αγιασμό και τους ξανασκεπάσαμε με το χώμα. Μετά, με την άδεια του διευθυντή του στρατοπέδου, έβγαλα τα λείψανα του αγίου Επισκόπου ανάμεσα από χιλιάδες μάρτυρες μοναχούς, τα τοποθέτησα σε ένα φέρετρο, που το φτιάξαμε εμείς οι Ρουμάνοι, και τα θάψαμε κοντά σε ένα πηγάδι στην αυλή της Μονής…

– Μπορεί να θεωρηθούν άγιοι αυτοί οι μοναχοί που μαρτύρησαν για τον Χριστό, ως και οι άλλοι χριστιανοί που σκοτώθηκαν με διαφόρους τρόπους από τους άθεους, κατά την διάρκεια του κομουνισμού;

– Ναι, όλοι. Όπως είναι οι άγιοι μάρτυρες, ιερείς και μοναχοί, από το Οράνκι, διότι προτίμησαν τον θάνατο παρά να εκπέσουν από την πίστη. Και στην χώρα μας, στα δάση και στα βουνά σκοτώθηκαν ιερείς, και τα ονόματα τους αναφέρθηκαν σε διάφορα άρθρα. Και αυτοί μπορούν να θεωρούνται μάρτυρες του Χριστού και εθνομάρτυρες.

Στο στρατόπεδο στην αρχή κάναμε μόνο τον αγιασμό, με φρουρούς στις πόρτες, επειδή δεν επιτρεπόταν δημόσια προσευχή. Ο καθένας προσευχόταν το πρωί και το βράδυ, όπως έμαθε από την μητέρα του. Προσευχόντουσαν δε όλοι.

Ο θάνατος ήταν στην τρώγλη: ψείρες, κοριοί, τύφος, τρομερή παγωνιά έξω και απάνθρωπες δουλειές. Η ίδια κατάστασης ήταν και στα στρατόπεδα της Σιβηρίας – Καραγκάντα, Αρχαγγέλσκ, Μπορκούτα και σε άλλα στρατόπεδα της Ρωσίας.

Μετά το τέλος του πολέμου, σιγά-σιγά, οι Ρώσοι διοικητές έγιναν πιο παραχωρητικοί. Μας άφησαν να λειτουργούμε ελεύθεροι μέσα στις τρώγλες. Αργότερα, το καλοκαίρι, βγαίναμε στο οροπέδιο της αυλής της μονής, όπου κάναμε δημόσια προσευχές, και στις εορτές την Θεία Λειτουργία.

Στο Οράνκι ήμασταν 23 ορθόδοξοι Ρουμάνοι ιερείς. Κατασκευάσαμε όλοι μας επιτραχήλια από γερμανικές σκηνές. Στις ιερές ακολουθίες που τελούσαμε οι ορθόδοξοι ιερείς, παρευρίσκονταν και άλλες εθνικότητες και έμεναν κατενθουσιασμένοι από την ψαλμωδία την ορθόδοξη και την ανδρική χορωδία που είχαμε από 100 περίπου άτομα.

– Πώς προσευχόσασταν τις Κυριακές οι Ρουμάνοι εκεί στο Οράνκι;

– Όπως σας είπα, μαζευόμασταν στο οροπέδιο, τελούσαμε την Θεία Λειτουργία, κοινωνούσαμε, κάναμε μια ζωντανή ενθαρρυντική ομιλία, δοξάζαμε τον Θεό για όλα και πηγαίναμε στην συνέχεια για φαγητό και τους κοιτώνες.

– Εξομολογήσατε και βαπτίσατε στο στρατόπεδο;

– Δεν είχαμε άδεια. Τελικά όμως βάπτισα μερικούς Ρώσους και μερικά παιδιά.

 

Από το βιβλίο: π. Δημ. Μπεζάν, Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, σελ. 10.

 

Πηγή

Όσο δεν ζεις πνευματικά, μην περιμένεις ευτυχία

Όποιος ζει για τον Θεό, έχει ένα πνεύμα θείου φόβου και ευλάβειας. Όποιος ζει για τον εαυτό του, έχει ένα πνεύμα αυτάρεσκο, εγωιστικό, φίλαυτο, σαρκικό. Και όποιος ζει για τον κόσμο, έχει ένα πνεύμα φιλόκοσμο και μάταιο. Κρίνοντας απ’ αυτά τα γενικά χαρακτηριστικά, βρες τι πνεύμα υπάρχει μέσα σου.

Συνήθως στις γιορτές εύχονται ευτυχία. Ευτυχία, λοιπόν, σου εύχομαι κι εγώ. Γιατί, όμως, κάνουμε αυτή την ευχή; Είναι αλήθεια ότι κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει καθορίσει με σαφήνεια και ακρίβεια το τι είναι ευτυχία και το ποιος είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Θαρρώ πως ευτυχισμένος είναι όποιος νιώθει έτσι. Όταν, λοιπόν, σου εύχομαι ευτυχία, αυτό ακριβώς εύχομαι: Να νιώθεις πάντα ευτυχισμένη! Και επειδή οι άνθρωποι έχουν τόσο διαφορετικές επιθυμίες, τόσο διαφορετικά γούστα και, συνακόλουθα, τόσο διαφορετικές απόψεις για την ευτυχία, που μπερδεύεται κανείς για τα καλά, σου ξεκαθαρίζω δίχως περιστροφές: Όσο δεν ζεις πνευματικά, μην περιμένεις ευτυχία.

Η διανοητική και σαρκική ζωή, όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, δίνουν κάτι σαν ευτυχία.

Μα δεν πρόκειται παρά για μια φευγαλέα και απατηλή γεύση ευτυχίας, που γρήγορα χάνεται. Πέρα απ’ αυτό, όταν η διανοητικότητα και η σαρκικότητα κυριαρχούν στον άνθρωπο, τότε η ψυχή και το σώμα ταράζονται από εμπαθείς λογισμούς, επιθυμίες και συναισθήματα. Το δηλητήριο των παθών δηλητηριάζει τον άνθρωπο, όπως το αφιόνι, αλλά τον κάνει να ξεχνά πρόσκαιρα τη δυστυχία του, όπως πάλι το αφιόνι. Η πνευματική ζωή, απεναντίας, απαλλάσσει τον άνθρωπο από τα πάθη, του προσφέρει τις ευλογίες του πνεύματος και τον κάνει αληθινά και ολοκληρωτικά ευτυχισμένο.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

 

Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας.

Η ζωή είναι ένα δώρο

«Οἱ ἁλυσίδες ἔσπασαν…Ἔσκυψα καί τις σήκωσα…Ἤθελα νά τὶς κρατήσω γιά λίγη ὥρα στά χέριά μου. Να τὶς κοιτάξω καλὰ γιά τελευταία φορά. Ἀποροῦσα πού μόλις πρὶν λίγο ἔδεναν τὰ πόδιά μου»

«…Ὅταν κοιτάζω πίσω στό παρελθὸν καὶ σκέφτομαι πόσος χρόνος πῆγε ἄσκοπα, πόσο χρόνο ἔχασα μὲ ἀπάτες, μὲ σφάλματα, μὴν ἔχοντας τί νά κάνω. Ὅταν σκέφτομαι πώς ἔχασα τὸν καιρό μου, χωρὶς νά ξέρω πῶς νά ζήσω, χωρὶς νά μπορῶ νά ἐκτιμήσω τὸν χρόνο. Ὅταν σκέφτομαι πόσο συχνὰ ἁμάρτησα ἀπέναντι στόν ἑαυτό μου καὶ στό πνεῦμα μου, τότε ἡ καρδιά μου ματώνει. Ἡ ζωή, ἀδελφέ μου, εἶναι ἕνα δῶρο, ἡ ζωὴ εἶναι εὐτυχία. Κάθε λεπτὸ θὰ ’πρεπε νά εἶναι ἕνας αἰῶνας εὐτυχίας. Τώρα ἀλλάζοντας ζωὴ ξαναγεννιέμαι σ’ ἕναν καινούριο ἄνθρωπο… Εὐλογοῦσα τήν μοίρα πού μ’ ἔστειλε στή μοναξιὰ χωρὶς τὴν ὁποία δὲ θὰ ἔκρινα τὸν ἑαυτό μου καὶ οὔτε θὰ ἔκανα τόσο αὐστηρὴ ἀναθεώρηση τῆς ζωῆς μου…»

 

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι

Ο απλός άνθρωπος είναι ο αληθινός άνθρωπος…

Κάποιος σοφός είπε πως ο σημερινός κόσμος στον οποίο ζούμε, είναι κόσμος σύγχυσης. Τρέχουμε συνεχώς.

 

Κυνηγάμε χίμαιρες συμφερόντων, ανέσεων, απολαύσεων, πλουτισμού.

Κυνηγάμε την χαρά.

Και όλο και πιο πολύ επιταχύνουμε για να πετύχουμε.

Και όλο και πιο πολύ χρόνο νομίζουμε πως εξοικονομούμε.

Και συνέχεια τρέχουμε σαν τρελοί…Χρειάζεται λίγο να χαλαρώσουμε.

Αν τεντώνεις συνεχώς ένα τόξο, κάποτε θα σπάσει. Αν ασταμάτητα κυνηγάμε, τότε πάνω στο τρέξιμο θα αφήσουμε και την ίδια την προσωπικότητά μας. Θα χάσουμε τον εαυτό μας.

Βρες λίγο χρόνο για σένα. Κάθισε κάπου ήρεμα. Σκέψου ποιος είσαι. Δες την μέχρι τώρα πορεία σου.

Παρατήρησες ποτέ πώς ο ήλιος κοκκινίζει, όταν δύει; Είδες πώς ο ουρανός αγκαλιάζει το ηλιοβασίλεμα;

Αν όχι, πραγματικά δεν ξέρεις τι χάνεις…

 

Η χαρά κρύβεται εκεί που δεν την περιμένεις.

Το τέλειο δεν είναι υποχρεωτικά το πολύπλοκο.

Προσπάθησε να είσαι ήρεμος και απλός.

Ο απλός άνθρωπος είναι ο αληθινός άνθρωπος.

Είχε πάει κάποτε στον γέροντα Παΐσιο ένας άνθρωπος με πολλά προβλήματα και ο γέροντας τον συμβούλεψε: «Παιδί μου, βρες τα πρώτα με τον Θεό και όλα θα πάνε καλά. Όταν τα βρεις με τον ρυθμιστή του Σύμπαντος, τότε Εκείνος όλα θα στα δώσει».

Αναδημοσίευση από εδώ

Θέλει καρδιά για ν΄αγαπάς

-Θέλει να ξυπνάς το πρωί και να λες στο γείτονα ένα καλημέρα.

-Να βοηθάς τη γιαγιά στο δρόμο.

-Να χαϊδεύεις τα μαλλιά στο κλαψιάρικο παιδάκι που θα περάσει…

-Να δίνεις κάτι στο φτωχό που ζητιανεύει.

-Να κάνεις μια επίσκεψη στο νοσοκομείο.

-Να χειροκροτάς με τη καρδιά σου σε μια παιδική γιορτή.

-Να μοιράζεσαι με γνωστούς και φίλους ένα χαρούμενο γεγονός.

-Να καθησυχάζεις τον αδελφό σου σε μια δύσκολη στιγμή.

-Να παρηγοράς κάποιον σε μια άσχημη περίσταση.

-Να δείχνεις κατανόηση για την κατάσταση κάποιου.

-Να δικαιολογείς τις ενέργειες των άλλων.

-Να αναγνωρίζεις την αξία του «αντιπάλου».

-Να κάνεις πίσω σε μια διαφωνία…

-Να προσεύχεσαι για όσους σε πίκραναν.

-Να προσεύχεσαι για όσους σε αδίκησαν.

-Να προσεύχεσαι για όσους πίκρανες.

-Να προσεύχεσαι για όσους αδίκησες.

-Να προσεύχεσαι ν’ αγαπάς… ν’ αγαπάς με τη καρδιά σου…

-Ν’ αγαπάς… για να φέρεις κάποιον κοντά Του…

Αρκεί να πονάς τον πόνο των άλλων,

να χαίρεσαι τη χαρά των άλλων,

να κλαις το κλάμα των άλλων,

να γελάς το γέλιο των άλλων...

Αρκεί να λες ευχαριστώ…

Αρκεί να ζεις για το Χριστό…

Ν’ αγαπάς... Ν´ αγαπάς για να ζεις...

 

Ορθοδοξα κι Ωφελιμα

Τι κάνουμε μπροστά στη συνεχόμενη κακία του άλλου;

 

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

 

Τι κάνουμε μπροστά στη συνεχόμενη κακία του άλλου;

 

Μπροστά στη συνεχόμενη κακία του άλλου,

πρέπει να σταθούμε βράχοι και ανεξίκακοι.

 

Να προσευχόμαστε γι΄αυτόν

και να περιμένουμε,

όχι να σταματήσουν οι δικοί μας πειρασμοί,

αλλά να σταθεί εκείνος όρθιος.

 

Μόνο έτσι θα έχουμε αγαθά αποτελέσματα.

 

Εδώ ο Χριστός έβγαλε από το θάνατο ζωή,

από τον Σταυρό σωτηρία και από την κακία έλεος.

 

Έβγαλε δηλαδή από τις πιο αναίσχυντες πράξεις,

τα πιο αγαθά αποτελέσματα.

 

Πηγή

 

Αναδημοσίευση από: https://simeiakairwn.wordpress.com

Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός, επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου

Ημερομηνία Εορτής: 12 Δεκεμβρίου

 

Ὁ θαυματουργὸς κἂν τέθνηκε Σπυρίδων,

Τοῦ θαυματουργεῖν οὐκ ἔληξεν εἰσέτι.

Ἀμφὶ δωδεκάτην Σπυρίδων βίοτον λίπε τόνδε.

 

Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.

Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών.

Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου.

Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός ιερέας του Ευαγγελίου, έτσι όπως τον θέλει ο θείος Παύλος: «Ἀνεπίληπτον, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητας» (Α' προς Τιμόθεον γ' 2-7). Δηλαδή ακατηγόρητο, προσεκτικό, εγκρατή, σεμνό, φιλόξενο, διδακτικό, και να έχει παιδιά που να υποτάσσονται με κάθε σεμνότητα. Έτσι και ο Σπυρίδων, τόσο σωστός υπήρξε σαν ιερέας, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, δια βοής λαός και κλήρος τον εξέλεξαν επίσκοπο.

Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πού στην αρετή, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει πολλά θαύματα.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης. Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ' το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.

Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ.

 

Πηγή