Πολλὲς φορές, ἀκόμα καὶ ὅταν ἀγαπᾶμε βαθιὰ κάποιον, δὲν τὸ αἰσθανόμαστε, παρόλο ποὺ ξέρουμε καλὰ ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ζωντανὴ μέσα μας. Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ στὶς σχέσεις μας μὲ τὸ Θεό. Ἐξαιτίας ἐσωτερικῶν ἢ ἐξωτερικῶν παραγόντων, δὲν εἴμαστε σὲ θέση μερικὲς φορές, νὰ ζήσουμε συνειδητὰ τὸ γεγονὸς τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸ Θεό. Σ’ αὐτὲς τὶς στιγμὲς πρέπει νὰ ἐνεργοῦμε μὲ βάση, ὄχι αὐτὸ ποὺ αἰσθανόμαστε, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ γνωρίζουμε.
Πρέπει νὰ πιστεύουμε σὲ ὅ,τι ὑπάρχει μέσα μας, ἔστω κι ἂν δὲν τὸ ἀντιλαμβανόμαστε σὲ μία δεδομένη χρονικὴ στιγμή. Πρέπει νὰ θυμόμαστε ὅτι ἡ ἀγάπη μας ὑπάρχει, ἔστω κι ἂν δὲν πλημμυρίζει τὴν καρδιά μας μὲ χαρὰ κι ἐνθουσιασμό.
Καὶ πρέπει νὰ στεκόμαστε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ
βίωμα, ὅτι Αὐτὸς πάντοτε ἀγαπάει καὶ πάντοτε εἶναι παρὼν καὶ τότε, ποὺ
πραγματικὰ ἐμεῖς δὲν αἰσθανόμαστε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν παρουσία Του.
π. Αντώνιος
Μπλουμ - Μητροπολίτης Σουρόζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου