Δεν μπορεῖ κάποιος νά ἔχη γνήσια ἐλπίδα στόν Θεό, ἄν πρῶτα δέν ἔχη ζήσει κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἄν δηλαδή ἡ ζωή του δέν εἶναι σύμφωνη μέ το θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι, λέει ὁ Ἅγιος Ισαάκ, ἡ γνήσια ἐλπίδα στόν Θεό, καί ἡ ἀνδρεία τῆς καρδιᾶς πού γεννᾶται ἀπό αὐτήν, πηγάζουν ἀπό τήν μαρτυρία τῆς συνειδήσεως πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος μέσα του. Καί ἡ διάνοιά μας, ὁ νοῦς μας, μᾶς πληροφορεῖ, κάθε στιγμή, γιά τό τί μᾶς λέει ἡ συνείδηση.
Ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως μέσα μας εἶναι
ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ μέσα σέ κάθε ἄνθρωπο, καί ἡ διάνοιά μας, ὁ νοῦς μας, μᾶς δίνει νά ἀκοῦμε συνεχῶς,
ὅποτε τό θελήσωμε, αὐτήν τήν φωνή τῆς συνειδήσεως μέσα μας.
Ὅταν λοιπόν
αὐτή ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως μᾶς πληροφορῆ, ὅτι ἡ ζωή μας, οἱ σκέψεις καί οἱ
πράξεις μας, εἶναι σύμφωνες μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δέν μᾶς κατακρίνη σέ
τίποτα, ὅτι ἀμελήσαμε νά τό κάνωμε ἤ πράξαμε ἀντίθετα ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ,
τότε ἔχομε γνήσια ἐλπίδα στήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, καί ταυτόχρονα ἔχομε, ἀποκτοῦμε,
παρρησία στόν Θεό. Διότι, ἡ παρρησία μέσα μας πρός τόν Θεό γεννᾶται ἀπό τίς ἀγαθές
μας πράξεις καί ἀπό τήν καλή μας, τήν ἀκατηγόρητη, συνείδηση.
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,
ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Επιμέλεια:
Δαμασκηνός Αγιορείτης μοναχός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου