Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Ξεκίνησε κάποτε νά πάει νά ἐπισκεφθῆ τούς ἀσκητάς τῆς Νιτρίας
ὁ Πατριάρχης τῆς Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος.

Στό δρόμο του συνάντησεἕνα γέροντα Ἀσκητή.

Τί κέρδισες, Ἀββᾶ, ζώντας σ’ αὐτή τή μοναξιά;
Ρώτησε ὁ Πατριάρχης. 

Γνώρισα καλά τόν ἑαυτό μου, ἀποκρίθηκε ὁ Γέροντας,
κι ἔμαθα νά τόν μέμφωμαι.

Μεγαλύτερο κέρδος ἀπ’ αὐτό εἶναι ἀδύνατο ν’ ἀποκτήση
στή ζωή του ὁ ἄνθρωπος, παραδέχθηκε ὁ Πατριάρχης. 

Σάν ἔφθασε στή σκήτη, βγῆκαν οἱ Πατέρες νά τόν ὑποδεχτοῦν
κι ὁ καθένας ἔβρισκε κάποιο καλό λόγο νά τοῦ εἰπῆ.
Μόνο ὁ Ὅσιος Παμβώ στεκόταν παράμερα ἀμίλητος.

Δέν θά πῆς κι ἐσύ τίποτε στόν Πατριάρχη
γιά νά τόν ὠφελήσης; Τόν ρώτησαν οἱ Γέροντες. 

Ἄν δέν ὠφεληθῆ ἀπό τή σιωπή μου,ἀδελφοί, οὔτε ὁ λόγος μου
πρόκειται νά τόν ὠφελήση, ἀποκρίθηκε ὁ σοφός Πατήρ

.

Ἀπό τό Γεροντικό