ΟΥΡΑΝΙΑ ΛΟΥΚΟΥΜΙΑ

 

Κατηφορίσαμε από τις Καρυές προς την Παναγουδα.Μια διαδρομή που χιλιαδες ψυχές ακολούθησαν θέλοντας να ξαποστάσουν,να πάρουν δύναμη και κουράγιο στα προβλήματα,στις  δυσκολίες,τις άρρωστιες και τ'αδιέξοδα τους.Μέσα από το σκιερό δασάκι,ακολουθησαμε το μονοπατι και σε 30 λεπτά φάνηκε μπροστά μας το κελί που βλέπαμε στα βιβλία και στις φωτογραφίες.Τα κούτσουρα στην αυλή,ήταν ακόμα εκεί.Το υπαίθριο αρχονταρίκι που ο άγιος άλλαζε λογισμούς και μετέστρεφε ψυχές προς τον Θεό.

Μπήκαμε σιωπηλοί μέσα και προσκυνήσαμε στο λιτό εκκλησάκι όπου αμέτρητα βράδια ακουμπούσε προσευχόμενος τον πόνο και τα βάσανα του σύμπαντος κόσμου.Ξαφνικά ένα κύμα εσωτερικό με σήκωσε.Σαν γλυκιά φωτιά που θερμαίνει,σαν δροσερό αεράκι που φυσάει στην καρδιά.Κάτι μοναδικό που δεν περιγραφεται με λόγια.Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα κι έσκυψα κάτω με τρόπο για να τα κρύψω.Δεν ήταν μόνο συγκίνηση,ήταν παρουσία.Ο Άγιος το ένιωθες ήταν εκεί μαζί μας δίπλα μας.

Αφού προσκύνησαν και οι άλλοι πηραμε το δρόμο της επιστροφής.Μόλις απομακρυνθηκαμε από το κελί ένας από τη μικρή μας παρέα,ήρθε δίπλα μου:

-Φιλε μου να σου εξολογηθώ κάτι;Τόσα προσκυνήματα κάναμε, τόσα άγία λείψανα,μα έτσι όπως ένιωσα εδώ δεν ξανάζησα.Γύρισα και τον κοίταξα.Τα μάτια του,όπως και τα δικά μου, ήταν υγρά.

-Δόξα τω Θεώ, ψέλλισα.Δόξα τω Θεώ...

Ο ασκητής της Παναγούδας,ο ασυρματιστής του Θεού,ο Άγιος Παΐσιος μας είχε κεράσει από εκείνα τα μοναδικά ουράνια λουκούμια του.

Αλέξης Αλεξάνδρου 12/7/20

*Φωτογραφία το κελί της Παναγούδας,2019, από προσωπική συλλογή