ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!

Έζησα πολύ καιρό στη γη και άκουσα και είδα πολλά. Άκουσα πολλή μουσική που εγλύκαινε την ψυχή μου. Και σκεφτόμουν πώς, αν αυτή η μουσική είναι τόσο γλυκιά, τότε πολύ περισσότερο πρέπει να ευχαριστεί την ψυχή η ουράνια μελωδία, εκεί που δοξάζουν εν Πνεύματι Αγίω τον Κύριο για τα πάθη Του.

Η ψυχή ζει πολύ στη γη και αγαπά τα γήινα κάλλη. Αγαπά τον ουρανό και τον ήλιο, αγαπά τους όμορφους κήπους, τη θάλασσα και τα ποτάμια, τα δάση και τα λειβάδια. Αγαπά, ακόμη, και τη μουσική η ψυχή, κι όλα αυτά τα επίγεια την ευφραίνουν. Όταν όμως γνωρίσει τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τότε δεν θέλει πια να βλέπει τα επίγεια.

... Κύριε πόσο πολύ αγαπάς τον άνθρωπο!...

                                                                                         Άγιος  Σιλουανός ο Αθωνίτης

ΕΚΕΙΝΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΜΟΥ

Πολλές φορές ζήτησα με την προσευχή από τον Θεό, να μου γίνει κάτι, που το νόμιζα καλό και επέμενα παράλογα να το ζητώ ''βιάζοντας'' το θέλημα του Θεού και δεν Τον άφηνα να οικονομήσει Εκείνος ό,τι γνωρίζει ως συμφέρον δικό μου. Και λοιπόν αφού έλαβα ό,τι ζήτησα, στενοχωρήθηκα ύστερα πολύ, που δεν είχα ζητήσει μάλλον να γίνει το θέλημα του Θεού. Γιατί δεν μου ήρθε το πράγμα έτσι όπως το νόμιζα. Τί είναι αγαθό, παρά ο Θεός; Λοιπόν σ' Αυτόν ας αναθέσουμε όλα τα ζητήματά μας και όλα θα πάνε καλά. Γιατί και ο Αγαθός χορηγεί οπωσδήποτε και αγαθές δωρεές.

                                                                                       Άγιος Νείλος ο Ασκητής

Πηγή:https://isychastis7.webnode.gr

Ο ΠΟΝΟΣ ΔΕΝ Σ'ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΣΙΩΠΗΣΕΙΣ

– Γέροντα, μερικοὶ ὅμως λένε καλύτερα σιωπὴ καὶ προσευχή.

– Δὲν μπορεῖς νὰ ἀδιαφορήσης, ὅταν ὅλα καίγωνται γύρω σου. Πρέπει νὰ σβήσης τὴν φωτιά. Ὁ πόνος δὲν σ᾿ ἀφήνει νὰ σιωπήσης. Βέβαια, τὸ κυριώτερο εἶναι νὰ προσπαθῆ κανεὶς νὰ ζῆ πνευματικά, ὅσο μπορεῖ. Καὶ ἂν χρειασθῆ νὰ πάρη σὲ ἕνα σοβαρὸ ζήτημα κάποια θέση, θὰ πάρη τὴν θέση ποὺ θὰ ἐπιτρέψη ὁ Θεός. Νὰ ζῆτε ταπεινά, απλά, πνευματικά, ώστε σὲ μιὰ δύσκολη στιγμὴ νὰ μὴν ἀναγκασθῆτε νὰ κάνετε συμβιβασμούς.

                                                                                   Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

ΕΛΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ!

             

Η αλήθεια η δική σου,η υποκειμενική,η προσωπική,ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα,που τα ερμηνεύεις,οι πόθοι και οι φόβοι,τα βιώματα και οι πληγές σου,είναι μοναδικά,ξεχωριστά ολότελα δικά σου.Το ίδιο και τα δικά μου.Γι'αυτό ας είμαστε πιο επιεικείς,πιο συγκαταβατικοί ο ένας με τον άλλο.Σκοπός δεν είναι να γίνουμε ίδιοι, συμφωνόντας σε όλα,αλλά να προσπαθήσουμε να συσχετισθούμε και ν'αγαπηθούμε παρά τις διαφορές μας.

Η αλήθεια η δική μας είναι ελλειπής, ατελής,ανολοκλήρωτη.Σαν μια ζωή δίχως ψυχή,σαν ένα παζλ που του λείπουνε κομμάτια.Η μόνη αλήθεια που στέκει ακέραιη κι αιώνια πέρα από το χώρο και το χρόνο είναι ο Θεός.Αυτόν να πλησιάσουμε, Αυτόν να επικαλούμαστε να μας φωτίζει στο δρόμο τον αγαθό,το σωστό,τον καλό.Και τότε θα γίνει το εξής θαυμαστό που αναφέρει ο αββάς Δωρόθεος:"Οι άνθρωποι όσο πλησιάζουν τον Θεό,πλησιάζουν ο ένας τον άλλον.Και πάλι όσο πλησιάζουν ο ένας τον άλλο,τόσο πλησιάζουν τον Θεό."

                                                                        Αλέξης Αλεξάνδρου 6/8/2020        

ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ

             

 Όλοι φροντίζουν να κάνουν αυτά που αρέσουν στον εαυτό τους κι όχι στον Ιησού Χριστό.

Προς Φιλιππησίους (Κεφ.2,21)

-----------------------------------------

Υπάρχει άραγε κανείς που αμφιβάλλει για την πιο πάνω πικρή αλήθεια;Οι άνθρωποι σήμερα ζούμε με το θέλημα μας,κάνουμε αυτό που εμείς επιθυμούμε.Κέντρο μας και θησαυρός μας είναι το "εγώ" και όχι ο Θεός.Κι έτσι αφού δεν θέλουμε ν'αλλάξουμε,να μετανοήσουμε δηλαδή, επινοούμε δικές μας φιλοσοφίες και στάσεις ζωής που κοιμίζουν τη συνείδηση και μας προσφέρουν μια επίπλαστη ηρεμία και ευτυχία.Βαδίζουμε τελικά σ'ένα πηχτό σκοτάδι που το νομίζουμε για φως.

Δεν θέλουμε οι άνθρωποι ν'αλλάξουμε γιατί αυτό πονάει,έχει μόχθο η αλλαγή μα και σταυρό."Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν κι ακολουθείτω μοι" μας λέει ο Χριστός.Να αρνηθούμε τον εαυτό μας για να βρούμε το Θεό μας.Και που να Τον ακολουθήσουμε; Στον ανηφορικό δρόμο,τον δύσβατο,τον μοναχικό,της σταύρωσης και της θυσίας του Γολγοθά.Η πνευματική ζωή είναι αιματηρή,μια πάλη αέναη της ψυχής.Από τη στιγμή που θα πάρεις της απόφαση της αλλαγής θα υποφέρεις,θα σταυρωθείς.

Σταυρός είναι να νηστεύεις,όταν όλοι οι άλλοι τρώνε σουβλάκι και ψητο στο φούρνο.Όταν σηκώνεσαι την Κυριακή πρωί να πας Εκκλησία ή αργά το βράδυ σε κάποια αγρυπνία είναι σταυρός μα και συνάμα χαρά μεγάλη.Το ίδιο κι όταν πρέπει να πας να εξομολογηθείς, μπροστά στον καλό ιερέα να ταπεινωθείς, να δείξεις με θάρρος την ασχήμια της ψυχής σου και να λυτρωθείς. Σταυρός είναι να σε κοροϊδεύουν οι συγγενείς και να σε χλευάζουν οι φίλοι γι'αυτή σου την επιλογή.Σταυρός είναι σιγά σιγά να αραιώνουν γύρω σου οι παρέες και να νιώθεις πως δεν σε καταλαβαίνει πια κανείς.Όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι του σπιτιού σου,ο άντρας σου,η γυναίκα σου,τα παιδιά σου,σε κοιτάνε παράξενα ακόμα κι εχθρικά αδυνατώντας να αισθανθούν αυτή τη φλόγα που καίει μυστικά στην καρδιά σου . Όταν πρέπει να συγχωρήσεις τον εχθρό σου κι γι'αυτόν ολόθερμα να προσευχηθείς. Σταυρός είναι να παλέψεις να κόψεις τα πάθη,τις επιθυμίες σου,αυτά που σου αρέσουν αλλά σε χωρίζουν από το Θεό.Ότι στέκεται εμπόδιο κι σου θολώνει το γαλάζιο παραδεισένιο ουρανό.

Η πορεία συνάντησης λοιπόν με το Θεό,δεν γίνεται από τον καναπέ,εύκολα, άκοπα κι ασταύρωτα.Το like  θα πρέπει να γίνει life,το εικονικό να μετατραπεί σε πραγματικό,η ομιλία που θ'ακούσεις να σε μεταμορφώσει εν Θεώ μέσα στην κοινωνία,έξω στη ζωή, στον κόσμο,όταν σβήσει το λάπτοπ και το κινητό. Από το κάνω θέλημα μου ως το "Γεννηθήτω το θελημά Σού", υπάρχει πολύς αγώνας,πόνος, προδοσία,καρφιά, σταυρός μα και στο τέλος Ανάσταση.

                Αλέξης Αλεξάνδρου 27/8/20

ΣΥΜΠΟΝΩ

Για να συμπονέσεις,θα πρέπει κι εσύ να έχεις πονέσει.Για να συμπάθησεις αληθινά, να συμπάσχεις πραγματικα με τον άλλο θα πρέπει προηγουμένως να έχεις κι εσύ πληγωθεί.Ο πόνος,η οδύνη,η πληγή,η αρρώστια,η αδικία,η δοκιμασία μετατρέπονται τελικά σε ευλογία και ευκαιρία συνάντησης με τον αδερφό και το Θεό. Μόνο τότε ίσως λίγο νιώσεις την προδοσία, τη θυσία και το σταυρό που υπόμεινε για σένα και για μένα ο Ιησούς Χριστός.

                                    

                                                                    Αλέξης Αλεξάνδρου 10/9/20

ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΚΡΥΦΤΕΙΣ Ο ΘΕΟΣ ΘΑΣ ΣΕ ΒΡΕΙ

Ξανά και ξανά θα χτυπάει η πόρτα της καρδιάς σου και συ κάποτε, δεν μπορεί, θα θελήσεις να του ανοίξεις. Ίσως τότε καταλάβεις πόσο άργησες , πόσο γρήγορα περνάει η ζωή. Μα πάλι δεν πειράζει, η θεία Χάρη αναπληρώνει τα ελλείποντα. Και κει, στη δύση του βίου, πιο ώριμος από ποτέ, καταλαβαίνεις πως ο χρόνος, ο τόσο λίγος για να προφτάσει ο άνθρωπος να πραγματοποιήσει όσα άπειρα ονειρεύεται από τα νεανικά του χρόνια, παίρνει κάτι από την άνεση της αιωνιότητας, χωράει πράξεις κι ενέργειες κι αγάπη που δεν χωρούν με τίποτα στο ανθρώπινό μας σύμπαν. Είναι τότε που αφέθηκες, τότε που έπαψες να λογαριάζεις και κόπο και χρόνο και ιστορικά συμβάντα, για χάρη του Θεού και των εν Χριστώ αδελφών σου. Είναι τότε που έρχεται ο Θεός να σταματήσει τα ρολόγια και να χωρέσει σ’ ένα εικοσιτετράωρο αμέτρητες ζωές ανθρώπων, που ζητούν θαλπωρή, στήριγμα κι ελπίδα…

 

                                                                     Στάρετς Σεραφείμ της Βύριτσα

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Η ευθύνη της επιλογής για κάθε άνθρωπο είναι πολύ βαριά,ασήκωτη.Τόσο βαριά που έχει προέκτασεις αιώνιες.Κι όμως,εμείς συνήθως την παίρνουμε τόσο αψήφιστα, τόσο αβασάνιστα,τόσο επιπόλαια.

Έχουμε τεράστια ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας,στην οικογένεια μας,στα παιδιά μας,στην κοινωνία.Πιο πολύ στον ίδιο το Θεό που μας έπλασε με προοπτική να γίνουμε κατ'εικόνα και ομοίωση Του. Έχουμε ευθύνη αν θα μεταμορφωθούμε εν Χριστώ ή αν θα παραμορφωθούμε μέσα στον κόσμο τον πονηρό.Εχουμε ευθύνη αν και τι θα δούμε στην τηλεόραση,τι παράδειγμα θα δώσουμε στους νεότερους, πως θα μιλήσουμε,τι αξίες ζωής θα ασπαστούμε, ποια πρότυπα θα ακολουθήσουμε, τι παρακαταθήκη πίσω μας θα αφήσουμε.

Η προσωπική επιλογή,η ελεύθερη βούληση, η προαίρεση μας ειναι αυτή που θα μας κρίνει.Εμείς, αποκλειστικά εμείς,είναι που τελικά διαλέγουμε την αγιότητα ή την αγριότητα.Τον παράδεισο ή την κόλαση μας.

 

                    Αλέξης Αλεξάνδρου 8/9/20

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ

Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα να μ'ελεγαν τρελό,ότι από ένα τίποτα γίνεται ο παράδεισος.*

--------------------------------------------------------------------------------

Οι άνθρωποι του κόσμου,της λογικής και του ορθολογισμού θα σε κοροϊδέψουν, θα σε χλευάσουν,θα σου πουν πως είσαι ένας ονειροπόλος,ένας επιπόλαιος Δον Κιχώτης που δεν πατά στη γη.

Όμως η ζωή είναι όμορφη γιατί είναι απλή.Κι ο Θεός φανερωνει την ομορφιά της από κάτι μικρά,ασήμαντα και καθημερινά. Από ένα δάκρυ ευγνωμοσύνης και μια  μυστική πράξη καλοσύνης.Από ένα χαμόγελο, ένα φιλί,μια νυκτερινή προσευχή,ένα παιδί που παίζει ανέμελα στην αυλή.Μια πολύχρωμη πεταλούδα που πετά,μια γλυκιά μελωδία που κάνει την καρδιά σου να σκιρτά. Ένας γαλάζιος ουρανός,μια κατανυκτική αγρυπνία,μια αγγελική ψαλμωδία.Της θάλασσας το αφρισμένο κύμα και του Οδυσσέα Ελύτη το ποίημα.

Για τους απλούς άνθρωπους,τους ταπεινούς,τους άκακους κι τους απονήρευτους, ο παράδεισος δεν είναι μακριά.Πίστη χρειάζεται και μάτια καθαρά.

                                                                             Αλέξης Αλεξάνδρου 4/9/20

*Η φράση στην αρχή είναι του Οδυσσέα Ελύτη

Η ΠΙΣΤΗ ΞΕΒΟΛΕΥΕΙ

Ο δρόμος της πίστης δεν είναι ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα,δεν είναι μια πορεία βολική,εύκολη κι αναίμακτη.Ο Θεός σίγουρα θα σου δώσει σημάδια της παρουσίας Του,αν  άδολα Τον αναζητήσεις.Θα σε βγάλει απ'τη δύσκολη θέση που ίσως έχεις βρεθεί και δεν θα σε αφήσει απαράκλητο στον πόνο και την οδύνη σου.Θα έρθει όμως η ώρα να αποφασίσεις,η στιγμή να δείξεις στην πράξη την αγάπη σου,την αφοσίωση και την πίστη σου σ' Αυτόν.Και τότε είναι που επιβάλλεται να ματώσεις.Ν'αλλάξεις ζωή,να μετανοήσεις,κάνοντας νέα αρχή όλα τα παλιά να τα γκρεμίσεις.

Εδώ είναι που οι πιο πολλοί σκοντάφτουμε.Όταν το δικό μας θέλημα,πρέπει να παραμεριστεί για χάρη του δικού Του,όταν τα πάθη,τα λάθη,οι παλιές κακές συνήθειες, πρέπει να πολεμηθούν ώστε να φυτρώσουν νέες,αγαθές και ουράνιες.

Η αληθινή πίστη εντέλει ξεβολεύει,σε βγάζει απ' την κιβδηλη ασφάλεια σου, αναπόφευκτα συναντά θλίψεις,πόνο και  Σταυρό μέχρι να ανατείλει μυστικά μέσα στην καρδιά, η Ανάσταση και του παραδείσου το φως.

                                                                                   Αλέξης Αλεξάνδρου 23/1/20