Έζησα πολύ καιρό στη γη και άκουσα και
είδα πολλά. Άκουσα πολλή μουσική που εγλύκαινε την ψυχή μου. Και σκεφτόμουν
πώς, αν αυτή η μουσική είναι τόσο γλυκιά, τότε πολύ περισσότερο πρέπει να
ευχαριστεί την ψυχή η ουράνια μελωδία, εκεί που δοξάζουν εν Πνεύματι Αγίω τον
Κύριο για τα πάθη Του.
Η ψυχή ζει πολύ στη γη και αγαπά τα
γήινα κάλλη. Αγαπά τον ουρανό και τον ήλιο, αγαπά τους όμορφους κήπους, τη
θάλασσα και τα ποτάμια, τα δάση και τα λειβάδια. Αγαπά, ακόμη, και τη μουσική η
ψυχή, κι όλα αυτά τα επίγεια την ευφραίνουν. Όταν όμως γνωρίσει τον Κύριό μας
Ιησού Χριστό, τότε δεν θέλει πια να βλέπει τα επίγεια.
... Κύριε πόσο πολύ αγαπάς τον
άνθρωπο!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου