«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς». Ματθ. Κεφ 11,28. (Ελάτε σ΄εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω.)
Να μας αναπαύσεις! Δεν θέλουμε ούτε να το
ακούσουμε. Μα εμείς δεν θέλουμε ν' αναπαυθούμε. Εμείς θέλουμε νάμαστε
φορτωμένοι, με τα πάθη μας, με τις έχθρες μας, με τους πολέμους, με τις
φροντίδες της φιλοδοξίας, της σάρκας, με αίματα λερωμένοι, με πιστόλια, με
κανόνια, με μπόμπες.
Τί θα γίνουμε χωρίς αυτά, Κύριε ειρηνοποιέ;
Πώς θα ζήσουμε έτσι αναπαυμένοι, με τί θα γεμίσουμε τον άδειο τον εαυτό μας,
αφού για μας είναι ζωή μονάχα αυτά τα πράγματα. Ειρήνη
μας δίνεις, μα η ειρήνη είναι ο θάνατός μας, αφού
είναι ο θάνατος των αγαπημένων μας παθών!
Αν έλεγες «κ' εγώ θα σας φορτώσω και άλλα τέτοια
βάρη, που δεν τα γνωρίζετε, εγώ θα πλουτήσω την ψυχή σας και με άλλα τέτοια
πλούτη, που να μη ειρηνέψετε ποτέ», τότε θα ερχόμαστε κοντά σου, θα σε
παραδεχόμαστε για Θεό μας.
Φώτης Κόντογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου