Τί να κάνουμε τον καιρό πού έχουμε στεναχώριες;

Συχνά μας έρχονται σκέψεις για το μέλλον μας πού είναι γεμάτο ανασφάλεια. Αναρωτιόμαστε: «Πώς θα τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;

Γι’ αυτό είναι καλό να σιωπούμε, να ηρεμούμε και να απασχολούμε με κάτι το νου μας. Επειδή ο νους μας έχει συνηθίσει να πλανιέται παντού, γι’ αυτό πρέπει να του δίνουμε μια καλή απασχόληση. Ή απασχόληση αυτή είναι η προσευχή.

Έτσι σταδιακά μαθαίνουμε να προσευχόμαστε και η προσευχή γίνεται συνήθειά μας. Όπως και κάθε άλλη δουλειά την οποία έχουμε συνηθίσει να την κάνουμε, έτσι μαθαίνουμε και να προσευχόμαστε. Και αφού η προσευχή γίνει συνήθειά μας μετά από κάποιο χρονικό διάστημα προσευχόμαστε χωρίς να σκεφτόμαστε. Όπως με κάθε απλή δουλειά πού έχουμε συνηθίσει να κάνουμε. Τα χέρια μας εργάζονται και η δουλειά τελειώνει. Έτσι συμβαίνει και με την προσευχή. Σιγά, σιγά η προσευχή γίνεται συνήθεια.

Σιγά, σιγά γίνεται εσωτερική προσευχή. Τότε και η καρδιά μας ασταμάτητα προσεύχεται. Και όταν ο Κύριος βλέπει την προσπάθειά μας, βλέπει πώς Τον αναζητούμε με όλη την καρδιά μας και θέλουμε να είμαστε μαζί Του ένα, τότε αμέσως Αυτός μάς δίνει την ευλογία και τη Δύναμή Του.

 

Από το βιβλίο ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ - ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

 

Πηγή: https://orthodoxhporeiakaizwh.blogspot.com/2022/08/blog-post_9.html

Να μη σταματάτε να Του μιλάτε

Μωρέ τον Χριστό να αγαπήσετε. Τον Χριστό…! Και μη φοβόσαστε τίποτα. Αδιαλείπτως να προσεύχεστε. Ο Θεός δεν θέλει πολλά. Μόνο την ευχούλα να μην αφήνετε. Να μη σταματάτε να του μιλάτε. Τον Χριστό να έχετε, γιατί ζωή χωρίς τον Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει τέλειωσε.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

 

Η προσευχή είναι τα μάτια και τα φτερά της ψυχής μας και μας δίνει θάρρος και δύναμη να αντικρύσουμε τον Θεό.

 

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Παρακαλέστε την Παναγία να μας βοηθήσει...

— Παιδάκια μου... Παιδάκια μου...

Η γιαγιά απλώνει τα χέρια της απάνω μας σα φτερούγες πουλιού που θέλει να προστατέψει τα μικρά του.

— Ελάτε να κοιμηθείτε..., μουρμουρίζει.

Βγαίνουμε στο σκοτεινό διάδρομο. Εμείς, το μικρό κοπάδι τα πρόβατα πρώτο, πίσω μας η γιαγιά κ' η μητέρα μας. Προχωρούμε. Στην κάμαρά μας το λίγο φως του καντηλιού που κρέμεται μπρος στην τρίφυλλη Παναγία με το Βρέφος φέγγει τα τρομαγμένα πρόσωπά μας.

Η γιαγιά πάει κατά κει, προς το εικόνισμα.

— Έλατε, ελάτε κ' εσείς, μουρμουρίζει σιγανά. Κάμετε την προσευχή σας, παιδάκια μου. Παρακαλέστε την Παναγία να μας βοηθήσει...

Κ' ενώ όλα τα παιδιά σιωπηλά κάνουμε το σταυρό μας, η γιαγιά, κορυφαία της νυχτερινής ικεσίας, αρχίζει να ψιθυρίζει την ταπεινή της επίκληση, για μας, για τους άλλους ανθρώπους, για τα παιδάκια του κόσμου:

Καταιγίς με χειμάζει των συμφορών∙ και των λυπηρών

τρικυμίαι καταποντίζουσιν.

Την δέησίν μου δέξαι την πενιχράν, και κλαυθμόν

μη παρίδης, και δάκρυα.

 

Από το βιβλίο «Αιολική Γη» του Ηλία Βενέζη

 

Ο άνθρωπος να μην απελπίζεται

 

Ο άνθρωπος να μην απελπίζεται, να μην έρχεται σε απόγνωση για τη μια αποτυχία. Διότι δεν γνωρίζεις ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Όταν το γνωρίσεις το θέλημα του Θεού, κάνεις υπομονή, αλλά το θέλημα του Θεού δεν είναι πάντοτε γλυκό, είναι και πικρό, είναι και πικρό! «Το ποτήριον, ου μη πίω αυτό;» λέει. «Δεν θα το πιω το ποτήρι, Πέτρο;» λέει. «Θα το πιω το ποτήρι», και τον ονόμασε και σατανά, «ύπαγε οπίσω μου, σατανά, το ποτήριον ο δέδωκε ο Πατήρ, ου μη πίω αυτό;» (Ιω. 18,11). Έτσι είναι. Ναι, αλλά διά μέσου του Σταυρού ήρθε η Ανάστασις. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω»· διά μέσου του Σταυρού.

 

Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Στην αρχή κάθε ημέρας

Κύριε, βοήθησέ με ν’ αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει η σημερινή ημέρα.

Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημά Σου.

Στην κάθε ώρα της ημέρας φώτιζέ με και δυνάμωνέ με για το κάθε τι.

Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω σήμερα, δίδαξέ με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την ακλόνητη πεποίθηση ότι τίποτα δε συμβαίνει χωρίς να το επιτρέψεις Εσύ.

Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου σε όλα μου τα έργα και τα λόγια.

Στις απρόοπτες περιστάσεις μη μ’ αφήσεις να ξεχάσω ότι όλα παραχωρούνται από Σένα.

Δίδαξέ με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογένειάς μου και σ’ όλους τους συνανθρώπους μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μη συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.

Κύριε, δος μου τη δύναμη να υποφέρω τον κόπο και τα γεγονότα της ημέρας αυτής σε όλη τη διάρκειά της.

Καθοδήγησε τη θέλησή μου και δίδαξέ με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ, ν’ αγαπώ.

Αμήν.

 

Προσευχή των Πατέρων της Όπτινα

Τα χρήματα, τα κτήματα δεν είναι δικά μας

Το αν θα πάμε στον Παράδεισο ή στην κόλαση, δεν εξαρτάται από το αν έχουμε λίγα ή πολλά χρήματα, αλλά από τον τρόπο που θα χρησιμοποιήσουμε αυτά που έχουμε. Τα χρήματα, τα κτήματα και όλα τα υλικά αγαθά δεν είναι δικά μας, του Θεού είναι, εμείς έχουμε μόνο τη διαχείρισή τους. Πρέπει να ξέρουμε ότι ο Θεός, θα μας ζητήσει λογαριασμό και για την τελευταία δραχμή μας, αν τη διαθέσαμε σύμφωνα με το θέλημα Του ή όχι.

 

Άγιος  Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Αν είχα αγάπη…

                      

Αν είχα αγάπη και συμπαθούσα και πονούσα το πλησίον μου, δεν θα είχα το νου μου στα ελαττώματα του πλησίον… η αγάπη θα σκέπαζε κάθε σφάλμα, όπως ακριβώς έκαναν οι άγιοι, όταν έβλεπαν τα ελαττώματα των ανθρώπων.

Διότι μήπως είναι τυφλοί οι άγιοι και δεν βλέπουν τα αμαρτήματα; Και ποιος μισεί τόσο πολύ την αμαρτία όσο οι άγιοι; Και όμως δεν μισούν εκείνον που αμαρτάνει, ούτε τον κατακρίνουν, oύτε τον αποστρέφονται, αλλά υποφέρουν μαζί του, τον συμβουλεύουν, τον παρηγορούν, τον γιατρεύουν σαν άρρωστο μέλος του σώματός τους... Κάνουν τα πάντα για να τον σώσουν…

Με τη μακροθυμία και την αγάπη τραβούν (ελκύουν) τον αδελφό και δεν τον απωθούν ούτε τον σιχαίνονται. Όπως η μητέρα που έχει άσχημο παιδί δεν το σιχαίνεται, ούτε το αποφεύγει, αλλά μ’ ευχαρίστηση το στολίζει και κάνει ό,τι μπορεί για να το ομορφύνει, έτσι και οι άγιοι πάντοτε σκεπάζουν, στολίζουν, φροντίζουν, ώστε και αυτόν που αμαρτάνει να διορθώσουν την κατάλληλη στιγμή… και να μην αφήσουν να πάθει κανένας άλλος κακό εξαιτίας του, αλλά και οι ίδιοι να προκόψουν περισσότερο στην αγάπη του Χριστού…

 

Αββάς Δωρόθεος ~ Έργα Ασκητικά

(Ομιλία ΣΤ΄, Περί του μη κρίνειν τον πλησίον, ΕΠΕ, Φιλοκαλία 12, 393-5).

Ποιότητα ζωής, χωρίς ποιότητα ψυχής;

Οι παππούδες μας ήταν πλούσιοι μέσα στη φτώχεια τους κι εμείς φτωχοί μέσα στον πλούτο μας. Πλούτος δεν είναι μόνο οι τραπεζικές αλλά και οι ψυχικές καταθέσεις. Οι παππούδες μας ήξεραν να μοιράζουν εμείς κατανέμουμε. Το πρώτο είναι αρμοδιότητα ψυχής, το δεύτερο αριθμητικής. Μ’ αυτό θέλουμε να πούμε πως με την αριθμητική μόνο δεν προάγεται η ποιότητα της ζωής. Πρέπει να βάλουμε κάτι από την ψυχή μας, για να πάψουμε να λέμε πως κάθε τού ανθρώπου επιστημονική επιτυχία δε φέρνει αναγκαίως την ευτυχία.

 

(14 Νοεμβρίου 1985) – Σαράντος Ι. Καργάκος

 

(Από το βιβλίο του Σαράντου Ι. Καργάκου: «Προβληματισμοί – ένας διάλογος με τους νέους.» Τόμος Ε΄, GUTENBERG – ΑΘΗΝΑ 1997)

Πηγή:  Ποιότητα ζωής, χωρίς ποιότητα ψυχής; (Σαράντος Ι. Καργάκος) | Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ (alopsis.gr)

Ένα κλικ μακριά

Άπειρες οι φορές

που έχω κάνει κλικ στο κινητό

και στον υπολογιστή.

 

Εύκολο,απλό κι ανώδυνο

με το πάτημα ενός κουμπιού.

Καρδούλες και λάικ πολλά.

 

Μα ποια η αξία αν μέσα μου

τίποτε δεν σκιρτά;

Αν στην αληθινή της ζωής σκηνή,

τη χαρά σκεπάζει

ένα κατάμαυρο πανί;

 

Κι εύχομαι και προσεύχομαι

καιρό τωρα,

κάποτε ένα κλικ να γίνει

στα βάθη της ψυχής.

 

Εκεί που η καρδιά

χρόνια πολλά κοιμάται.

Εκει που ένα δάκρυ κρυστάλλινο

στην άκρη του ματιού κρεμάται.

 

Μια ρωγμή σε μια μόνο στιγμή.

Κάτι μέσα μου να αλλάξει,

η αγάπη, του εγωισμού το κέλυφος

με δύναμη να σπάσει.

 

Αναζητώντας αυτό το βήμα

μακριά απ'το σκοτάδι.

Ένα κλικ μακριά απ'την αγάπη.

Εκεί που είναι από πάντα

μόνο φως,γαλήνη,Χριστός.

 

Η φωτιά απ'τη δροσιά

ένα κλικ μακριά.

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Να τα περιμένεις όλα

Για να μην ταράσσεσαι κάθε φορά και στεναχωριέσαι, για να μην αγωνιάς και προβληματίζεσαι, να τα περιμένεις όλα, να μπορείς να υπομένεις ό,τι έρχεται. Πάντα να λες, καλώς ήλθες αρρώστια, καλώς ήλθες αποτυχία, καλώς ήλθες μαρτύριο. Αυτό φέρνει την πραότητα, άνευ της οποίας δεν μπορεί να υπάρχει καμία πνευματική ζωή.

 

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

 

Τα μεγαλύτερα πράγματα κατορθώνονται με την πίστη και όχι με τους λογισμούς. Χωρίς την πίστη, είναι αδύνατον να ευαρεστήσει κανείς τον Θεό.

 

Ιερός Χρυσόστομος

Οι λόγοι για την αρετή είναι για τους λίγους

 Να αποφεύγεις να μιλάς για την αρετή και την ευσέβεια στους πολλούς. Δεν το λέω αυτό από φθόνο, αλλά γιατί κατά την γνώμη μου θα φανείς γελοίος στους ανόητους. Το όμοιο χαίρεται με το όμοιό του.

Οι λόγοι για την αρετή και την ευσέβεια έχουν λίγους ακροατές και ίσως εντελώς μετρημένους. Καλύτερα να μην μιλάς, παρεκτός μόνο εκείνα που θέλει ο Θεός για την σωτηρία του ανθρώπου.

 

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

 

" Μή δώτε το άγιον τοίς κυσίν, μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοίς ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς." (Ματθ. ζ' 6)

 

Μη δώσετε τα άγια πράγματα στους σκύλους ούτε να πετάξετε τα μαργαριτάρια στους χοίρους γιατί αλλιώς οι χοίροι θα τα καταπατήσουν με τα πόδια τους κι οι σκύλοι θα στραφούν εναντίον σας και θα σας καταξεσκίσουν.

Μην υπερεκτιμάτε την αγάπη του Θεού

Ευλογημένοι είναι εκείνοι που σ’ αυτή τη ζωή αγάπησαν το Χριστό κι έμαθαν να επικαλούνται το όνομά Του μέρα και νύχτα, μαζί με την ανάσα και το χτύπο της καρδιάς τους. Πάνω από την άβυσσο θα γνωρίζουν ποιον πρέπει να καλέσουν για βοήθεια. Θα ξέρουν ποιο όνομα να επικαλεστούν. Θα ξέρουν από ποιο άκρο ιματίου να πιαστούν. Εκείνοι θα βρίσκονται πραγματικά εκτός κινδύνου, θα καλύπτονται κάτω από τις φτερούγες του αγαπημένου τους Κυρίου.

Εδώ τώρα έχουμε το σπουδαιότερο λόγο που πρέπει να φοβούνται εκείνοι που σ’ αυτή τη ζωή δεν έχουν επίγνωση του φόβου της αμαρτίας.

Είπε ο Κύριος: «Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων» (Μάρκ. η' 38). Εκείνος που θα δειλιάσει, θα ντραπεί και θ’ αρνηθεί εμένα και τους λόγους μου σ’ αυτήν την αποστατημένη κι αμαρτωλή γενιά, αυτόν κι ο υιός του ανθρώπου δε θα τον λυπηθεί και θα τον αποκηρύξει όταν έρθει με τη δόξα του Πατέρα Του, συνοδευόμενος από τους αγίους αγγέλους Του.

Ακούστε τα αυτά όλοι οι πιστοί. Μην υπερεκτιμάτε την αγάπη του Θεού. Το έλεός Του θα το δώσει και στους αμετανόητους βλάσφημους μόνο σ’ αυτή τη ζωή. Στην τελική Κρίση, τη θέση του ελέους θα την καταλάβει η δικαιοσύνη. Ακούστε τα αυτά όλοι εσείς που πλησιάζετε καθημερινά τον αναπόφευκτο θάνατο. Ακούστε τα και τηρήστε τα στην καρδιά και την ψυχή σας. Τα λόγια αυτά δεν τα είπε εχθρός σας, αλλά ο μεγαλύτερος φίλος σας. Τα ίδια αυτά χείλη που πάνω στο σταυρό συχώρεσαν τους εχθρούς Του, διατύπωσαν κι αυτά τα φοβερά αλλά δίκαια λόγια. Εκείνον που ντρέπεται να ομολογήσει το Χριστό σ’ αυτόν τον κόσμο, θα τον ντρέπεται κι ο Χριστός στο τέλος του κόσμου. Αυτόν που ντρέπεται να ομολογήσει το Χριστό μπροστά στους αμαρτωλούς, θα τον αγνοήσει κι ο Χριστός μπροστά στους αγγέλους Του. Σε τί θα υπερηφανεύεσαι, άνθρωπε, αν ο Χριστός σε αγνοήσει; Αν ντρέπεσαι τη ζωή, σημαίνει πως υπερηφανεύεσαι στο θάνατο. Αν ντρέπεσαι στην αλήθεια, υπερηφανεύεσαι στα ψέμματα. Αν ντρέπεσαι στην αγάπη, υπερηφανεύεσαι στην κακία. Αν ντρέπεσαι στη δικαιοσύνη, υπερηφανεύεσαι στην αδικία. Αν ντρέπεσαι να υποφέρεις στο σταυρό, σημαίνει ότι υπερηφανεύεσαι στην ειδωλολατρική ανοσιότητα. Αν ντρέπεσαι την αθανασία, υπερηφανεύεσαι στη φθορά του θανάτου και του τάφου.

 

«Καιρός Μετανοίας» Ομιλίες Β’, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Το καλό είναι να βρίσκει τόπο και τρόπο ο Θεός να μπαίνει στη ζωή του ανθρώπου

Το καλό είναι να βρίσκει τόπο και τρόπο ο Θεός να μπαίνει στη ζωή του ανθρώπου. Και όπως ο ήλιος είναι φανερός, - αδύνατη η έκφραση! - μα, όπου είναι ο ήλιος, είναι ζωή, είναι φως, είναι χαρά, ειρήνη, γενικώς, είναι μια ζωντανή κατάσταση, αυτός ο ήλιος που είναι η εικόνα του Ηλίου της Δικαιοσύνης, του Χριστού, έχει αυτά τα ωραία ιδιώματα και τον οποίον λάτρευαν νωρίτερα, και η Εκκλησία μας για να σκεπάσει το κτίσμα και να αποδώσει την αγάπη στον Κτίστη λέει: «Ἡ γέννησίς σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γάρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες ὑπό ἀστέρος ἐδιδάσκοντο Σέ προσκυνεῖν, τόν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης», αυτός είναι. Ο οποίος βάζει, όπως αυτός ο ήλιος στην υφήλιο βάζει μια τάξη και την ευεργετεί, έτσι και ο Χριστός, όταν μπαίνει στη ζωή και του καθενός και δι΄ αυτού προς τον κόσμο, βάζει μια τάξη. Το φως του, η αγάπη του, η ειρήνη, γενικώς ό, τι έχει ο Χριστός, το περνάει. Μακάριοι, λοιπόν, εκείνοι οι οποίοι γίνονται αγωγοί για να περνάει.

 

Μοναχός Λουκάς Φιλοθεΐτης

Ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση

Ψιθυρίζω στην ψυχή μου τα μεσάνυχτα:Μέχρι πότε θα σταυρώνεσαι ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση; Σύνελθε! και βάδισε προς την κατεύθυνση που πορεύτηκαν οι μάρτυρες της ορθής πίστης!

 

Από το βιβλίο Άγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς “Προσευχές στη λίμνη”

Χωρίς Θεό δεν εξηγείται ο θάνατος

Είναι εντυπωσιακό το πως τα χάνουν, το πόσο αδύναμοι φαίνονται μπροστά στο άκουσμα του θανάτου εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι. Κι ενώ έχουν πλούτο, γνώσεις, έχουν θέσεις υψηλές στην κοινωνία, έχουν άποψη για όλα τα κοινωνικά,πολιτικά και γεωστρατηγικά θέματα, στο άγγελμα του θανάτου μοιάζουν τόσο ευάλωτοι και τρομαγμένοι. Με πόνο ψυχής αξιολυπητοι.

Εκεί είναι που τα  κοινωνικά συστήματα και η κάθε απόχρωσης ιδεολογίες καταρρέουν. Χωρίς Θεό δεν εξηγείται ο θάνατος. Χωρίς πίστη στη ζωή, ο θάνατος είναι ο νικητής.

Κι όμως αδελφέ μου και εσύ δύσπιστε εαυτέ μου, ο Χριστός Ανέστη. Και μαζί Του κάθε άνθρωπος μπορεί να πορευθεί πιο πέρα από ότι του υπαγορεύει η λογική.

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Η μάχη των μαχών...

 

Είπε γέρων: «σε όλη μου τη ζωή πάλεψα για να σώσω τον εαυτό μου από τον εαυτό μου». Αν το καλοσκεφτούμε θα δούμε τελικά πως ο μόνος μας εχθρός, ο μόνος που μπορεί να μας βλάψει είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Τι ειρωνία! Όσο νωρίτερα όμως το αντιληφθούμε αυτό τόσο το καλύτερο γιατί έτσι θα γλιτώσουμε πολύ πόνο και ταλαιπωρία. Στην ουσία τα πάθη μας είναι αυτά που μας βασανίζουν και μας απομακρύνουν από την ειρήνη και την ευτυχία. Και ο αγώνας με τα πάθη μας μπορεί να κρατήσει και ολόκληρη τη ζωή μας. Και είναι ένας αγώνας που δεν μπορούμε να φέρουμε εις πέρας μόνοι μας… χρειαζόμαστε βοηθό και οδηγό. Και αυτός είναι ο Χριστός!

Αν τσακωθώ με τον άντρα μου γιατί μου έκανε μια παρατήρηση δε μου φταίει μόνο αυτός… και η υπερηφάνεια μου φταίει που δεν μπορώ να ακούσω κάτι αρνητικό για μένα. Αν τα πράγματα δε γίνουν στην ώρα που θέλω και μου χαλάσει η διάθεση, δεν μου φταίνε μόνο οι άλλοι αλλά και η τελειομανία μου και η ανυπομονησία μου. Αν δε γίνει το δικό μου και στενοχωρηθώ, ας μην τα βάλω με τους άλλους αλλά με τον εγωισμό μου που δεν μπορεί να δεχτεί ότι μερικές φορές χρειάζεται και η υποχώρηση και ο συμβιβασμός. Αν μου σπάνε τα νεύρα στη δουλειά ας μη το ρίχνω μόνο στους δύστροπους συναδέλφους αλλά και στο θυμό που έχει φωλιάσει στην καρδιά μου. Κι αν νιώθω να βράζω μέσα μου που ο γείτονας πήρε καινούριο αυτοκίνητο ας κοιτάξω να θεραπεύσω τη ζήλεια που κυβερνά τη ζωή μου.

Αν εξετάζουμε λίγο προσεκτικά τους λόγους των αντιδράσεων μας κάθε φορά σίγουρα θα ανακαλύπτουμε κάποιο πάθος κρυμμένο πίσω από αυτές. Δεν είναι εύκολο να αποβάλλουμε τα πάθη μας. Μπορούμε όμως με τη Χάρη του Θεού να τα λειάνουμε, να στρογγυλέψουμε τις γωνίες μας. Ο Απόστολος Παύλος έλεγε χαρακτηριστικά «Δεν πράττω το αγαθό που η θέληση μου ασπάζεται αλλά το κακό που δε θέλω, αυτό πράττω. Εάν εγώ πράττω το κακό, το οποίο δε θέλω, δεν είμαι πλέον κύριος του εαυτού μου αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου και με κρατεί αιχμάλωτο της». (Προς Ρωμαίους, ζ΄, 19-20)

Αγώνα λοιπόν κατά της αμαρτίας πρέπει να αναλάβουμε, αγώνα δηλαδή πνευματικό γιατί μόνο έτσι με σύμμαχο τον μόνο Αναμάρτητο έχουμε κι εμείς ελπίδες να καθαρισθούμε και να αποβάλουμε από μέσα μας τον παλαιό της αμαρτίας και των παθών άνθρωπο και να ενδυθούμε το νέο της αρετής και της πίστης άνθρωπο που θα μας οδηγήσει μια μέρα μπροστά από την πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών. Και είναι ο μόνος αγώνας που αξίζει να δώσουμε στη ζωή μας και ακόμα και τη ζωή μας γιατί το τρόπαιο είναι η σωτηρία της ψυχής μας!

 

(Α.Κ.Β)

https://www.sostis.gr/

Να είμαστε σαν τις μέλισσες, όχι σαν τις μύγες

Πρέπει να είμαστε όχι σαν τις μύγες αλλά σαν τις μέλισσες οι οποίες πετάνε από το ένα λουλούδι στο άλλο μαζεύοντας το μέλι. Και εμείς πρέπει να μαζεύουμε το μέλι δίνοντας σημασία μόνο στο καλό που υπάρχει στον αδελφό μας.

Γι’ αυτούς που κακολογούν και κατακρίνουν τον αδελφό τους ο ψαλμωδός και προφήτης Δαβίδ είπε: «τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών» (Ψαλ. 5, 10). Ανοίξτε έναν τάφο και θα δείτε τι ακαθαρσίες υπάρχουν μέσα του και τι δυσοσμία. Η ίδια δυσοσμία, πνευματική δυσοσμία, βγαίνει από το στόμα μας όταν κατακρίνουμε τον πλησίον.

 

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας

 

Πηγή: https://orthodoxhporeiakaizwh.blogspot.com/2022/09/blog-post_67.html

Ο μυστικός τρόπος με τον οποίο εργάζεται ο Θεός

Εξαρτάται από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες. Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, βρίζουν τον Θεό, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες. «Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; Λένε. Να, ο άλλος έχει τόσα καλά! Θεός είναι αυτός;» Δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται.

Ενώ οι φιλότιμοι λένε: «Δόξα τω Θεώ! Αυτή η δοκιμασία με έφερε κοντά στον Θεό. Ο Θεός για το καλό μου το έκανε». Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην εκκλησία, μετά αρχίζουν να εκκλησιάζονται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν.

Πολλές φορές μάλιστα ο Θεός τους πολύ σκληρούς τους φέρνει κάποια στιγμή με μια δοκιμασία σε τέτοιο φιλότιμο, που μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφή και εξιλεώνονται με τον πόνο που νιώθουν για όσα έκαναν.

 

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Είσαι άξιος με δανεικά

Όταν οι άλλοι θα σε χειροκροτούν, εσύ θα βάλεις το κεφάλι κάτω και θα πεις: «Θεέ μου, σκέπασέ με αυτήν την ώρα…».

Και όταν οι άλλοι θα σου λένε «Μπράβο!», εσύ να νοιώθεις ότι κλέβεις τον Θεό, διότι ο Θεός είναι Εκείνος που σου έδωσε ό,τι σου έδωσε, ώστε να σε χειροκροτούν και να σου λένε οι άλλοι «Μπράβο!».

Μην αφήσεις τον νου σου ποτέ και πεις, ότι είσαι άξιος για κάτι. Πάντα να νιώθεις ότι είσαι ανάξιος. Έστω κι αν είσαι άξιος. Διότι κι αν είσαι άξιος, δεν είσαι άξιος από δικά σου φόντα. Είσαι άξιος με δανεικά.Είναι τα χαρίσματα που σου έδωσε ο Θεός. Κατά συνέπεια, πρέπει να ταπεινοφρονείς.

Γι’ αυτό ο άνθρωπος πάντα πρέπει να είναι δακρυσμένος, δοξολογώντας τον Θεό για όσα του έχει δώσει. Αλίμονο στον άνθρωπο, που δεν υπολογίζει τον Θεό, νομίζοντας ότι, ό,τι έχει είναι δικά του και ότι τα απέκτησε με δικές του δυνάμεις. Γιατί τότε θα έρθει μια μέρα, που θα εξευτελιστεί.

 

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας