Ο Θεός δεν μπορεί να θανατωθεί. Προσπαθώντας να Τον θανατώσουμε μέσα μας, θανατώνουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Με το να Τον αποβάλλουμε από τη ζωή μας, απορρίπτουμε τη δική μας ύπαρξη, άλλωστε εμείς είμαστε μια έμψυχη σάρκα. Προσπαθώντας να ξεχάσουμε την αγάπη Του, βυθιζόμαστε στην απόλυτη λήθη, που ονομάζεται κόλαση.
Ο Θεός δεν μπορεί να σκοτωθεί. Προσπαθώντας να τον σκοτώσουμε
μέσα μας, σκοτώνουμε τον ίδιο τον εαυτό μας.
Και με κάθε τρόπο ο Θεός, το ιερό Κάλεσμα της αιωνιότητας,
έρχεται κάθε φορά που Τον καλούμε, ακόμα κι αν γνωρίζει, ότι θα Τον φονεύσουμε
ύστερα. Είναι τόσο κοντά που χρειάζεται μόνο ένας λογισμός για να έρθει και να
μας προσφέρει ειρήνη.
Ένα χέρι απλωμένο σε έναν ζητιάνο, είναι αρκετό για να μας πάρει ο
Θεός από το χέρι και να μας τραβήξει από τα βάθη. Ένα χαμόγελο που
δίνεται σε έναν άγνωστο είναι αρκετό γι Αυτόν, Τον Δημιουργό, να μας
χαμογελάσει κρυφά. Ένα κομμάτι ψωμί που δίνεται σε έναν δυστυχή, κι Αυτός θα
μας δώσει το ψωμί της ζωής, το Ευχαριστιακό Του Σώμα, την Θεία Μετάληψη.
Και δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο, παρά ένα δάκρυ πόνου και μετάνοιας για να Τον
δούμε, να δούμε το δακρυσμένο φως του κόσμου.
Ιερέας Ιωάννης Βαλεντίνος Ιστράτι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου