Χάνοντας την καθαρότητα της ψυχής

Λένε οἱ ἄθεοι: ''Δέν ὑπάρχει Θεός''. Καί ἀπαντᾶ ὁ Προφήτης Δαυΐδ: «Εἶπεν ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ''οὐκ ἔστι Θεός''» (Ψαλμ. ιγ´, 1). Δηλαδή, εἶναι ἄφρων ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού τό ὑποστηρίζει. Γιατί; Διότι, τό λέει ἐπειδή ἔχει χάσει τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς του καί δέν τόν πληροφορεῖ πιά ἡ συνείδησή του, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Καί τοῦτο, διότι, ὅπως τό ξεκαθαρίζη πάλι ὁ Δαυΐδ, «παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. μη´, 13). Δηλαδή, λόγῳ τῆς ἀποστασίας του ἀπό τόν Θεό καί τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς του, ἔχασε τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ καί ''ἔχει ὁμοιωθῆ μέ τά ζῶα, ἀφοῦ ἔγινε ἄνθρωπος σαρκικός καί ζεῖ ὅπως τά ζῶα, μόνο γιά τήν ἱκανοποίηση τῆς φιλαυτίας του, τῆς σάρκας του καί τῶν ἡδονῶν του''.

 

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Επιμέλεια: Δαμασκηνός Αγιορείτης μοναχός