Ο άνθρωπος του Θεού δεν σκανδαλίζεται

Εάν σε βλέπω να κοιμάσαι στην εκκλησία και σκανδαλίζομαι, εάν σε βλέπω που βρίζεις και σκανδαλίζομαι επειδή κοινώνησες και δεν νήστεψες, ενώ με κατηγόρησες χθες, τότε πώς ζητώ να ανέβω στον σταυρό; Ο σκανδαλισμός τον οποίο προξενώ είναι αμάρτημα, ο σκανδαλισμός τον οποίο υφίσταμαι αποκαλύπτει εσωτερική εμπάθεια. Ο άνθρωπος του Θεού δεν σκανδαλίζεται.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνομετρίτης

------------------------------------------------------------

Ο άνθρωπος του Θεού δεν σκανδαλίζεται. Γιατί ξέρει πως όλη η ανθρώπινη φύση ρέπει προς το πονηρό, το κακό, προς την αμαρτία. Γιατί και ο ίδιος κοιτάζοντας βαθιά μέσα του, αντικρίζει τα ίδια και χειρότερα από εκείνα που θεωρούνται σκάνδαλο.

Ο άνθρωπος του Θεού έχει πίστη στέρεη, θεμελιωμένη όχι στην άμμο εκεί που ένα κύμα σκάει και εξαφανίζει τα πάντα, αλλά στην πέτρα, δεν κλονίζεται, δεν αμφιβάλλει, δεν παραιτείται αν κάποιος αδελφός έπεσε. Γιατί δεν στηρίζεται σε ανθρώπους, δεν θεοποιεί καταστάσεις, αλλά κοιτάει και πορεύεται αγόγγυστα πίσω από το πρότυπο, τον Ιησού Χριστό. Ακολουθεί αυτό το ωραίο και ομολογιακό που είπε ο συκοφαντημένος (και για αυτό πολύ μεγάλος άγιος), ο άγιος Νεκταριος: "Αλίμονο αν η πίστη μου εξαρτάται από τους ανθρώπους".

Ο άνθρωπος του Θεού κοιτάει μέσα του να βρει τα καλά κρυμμένα σκοτάδια του και να τα φωτίσει με το φως της μετανοίας και της εξομολόγησης, με το φως του ονόματος του Χριστού. Κοιτάει μέσα του και όχι γύρω του, στο τι του σερβίρουν εμπαθώς τα διάφορα μέσα για να τον αποπροσανατολίσουν, με πονηριά να τον ξεγελάσουν, ύπουλα να τον βγάλουν από την πορεία της σωτηρίας. "Να πάψεις να εργάζεσαι τις αμαρτίες του άλλου, μη δίνεις την ευκαιρία στους λογισμούς σου να διευρευνούν ξένη αρρώστια, αλλά πρόσεχε τον εαυτό σου, δηλαδή να στρέφεις το μάτι της ψυχής σου στη δική σου έρευνα" μας προτρέπει ο μέγας Βασίλειος.

Ο άνθρωπος του Θεού δε μοιάζει με την μύγα που ξεσκεπάζει συνεχώς τις βρωμιές και σκαλίζει τις ακαθαρσίες, αλλά είναι όπως η καλή μέλισσα, που ελκύεται από τα ωραία άνθη και το νέκταρ για να φτιάξει το γλυκό μέλι. Έτσι κι ο άνθρωπος του Θεού ψάχνει το ωραίο, το άγιο, το αγαθό, το ουράνιο για να θρέψει την πεινασμένη του ψυχή με τροφή που θα τον χορταίνει αιώνια.

Ο άνθρωπος του Θεού ξέρει να σωπαίνει μπροστά στην μωρία και την αναίδεια του κόσμου, ξέρει να αποφεύγει τις έριδες και τις αντιπαραθέσεις που σαλεύουν την ειρήνη του, αλλά ξέρει και να ανοίγει το στόμα και την καρδιά του για να ζητήσει Εκείνον που είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση, η δύναμη σε κάθε αδυναμία, η εμπιστοσύνη σε κάθε αμφιβολία, η Ανάσταση σε κάθε Σταύρωση.

Ο άνθρωπος του Θεού, δεν επιζητεί το επιφανειακό, το πρόσκαιρο, το θαύμα που εντυπωσιάζει, που δίνει μια λύση προσωρινή στην αρρώστια, στο αδιέξοδο που συναντά στον μάταιο τούτο κόσμο της φθοράς, αλλά ζει το καθημερινό θαύμα της αλλαγής, της εσωτερικής μεταμόρφωσης που προσφέρει μυστικά αλλά και απλόχερα η κοινωνία με τον Αιώνιο.

Θεέ μου έλα και μάζεψε τα συντρίμμια μας...Κάνε μας ανθρώπους δικούς σου...

© Αλέξης Αλεξάνδρου