Όπου κι αν πας, σε όποια παρέα κι αν καθίσεις, εκτός από τα αθλητικά και τα πολιτικά σίγουρα θ' ακούσεις για λεφτά. Λεφτά, λεφτά, λεφτά...Ιδέες για να βγάλω πιο πολλά λεφτά. Να γίνω πλούσιος και μετά να μη δουλέψω πια.
Όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο πολύ διαπιστώνω πως αυτοί που
τα ψάχνουν εναγωνίως, δεν έχουν μέσα τους χαρά. Έχουν αντικαταστήσει την καρδιά
με τα λεφτά και τον Χριστό με τον χρυσό. Και θυμάμαι σε τέτοιες περιπτώσεις ένα
γέροντα στο Αγιο Όρος.
Ρακένδυτος, με τρύπια ρούχα και φθαρμένα παπούτσια να υποδέχεται στο φτωχικό καλυβάκι του, εμάς τους "πλούσιους". Αυτός να λάμπει από χαρά κι εμείς κουρασμένοι και διψασμένοι για ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά ν' απορούμε τι έχει αυτός ο άνθρωπος που δεν έχουμε εμείς.
Πέντε λόγια σοφά, η καρδιά πλημμυρίζει και σπάει...Ένα δάκρυ κυλά.
"Αν θες να γίνεις πλούσιος, σκόρπιζε. Αν θες να μείνει φτωχός μάζευε. Τίποτε δεν είναι δικό μου,αν είναι μόνο για τον εαυτό μου. Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες. Ν' αγαπάτε τις γυναίκες σας και να τους το δείχνετε. Άντε στο καλό. Ο Θεός να σας ευλογεί εσάς, την οικογένεια σας και όλο τον κόσμο".
Αυτός ο φτωχός γέροντας, το νιώθεις κάθε φορά πως είναι πιο πλούσιος απ' όλη την παρέα. Γιατί βρήκε το φως. Γιατί είναι όλος γεμάτος Χριστό.
Πλούσιος αυτός που βρήκε την αγάπη. Πάμπλουτος αυτός που
βρήκε το Θεό.
Αλέξης
Αλεξάνδρου 3/5/18
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου