ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Οι εκπλήξεις θα έρθουν στο τέλος.

Ο νόμος ισοπεδώνει,
μόνο η αγάπη λυτρώνει.

Ο Χριστός στην επίγεια ζωή Του,
δεν κατέκρινε μήτε τους πλούσιους,
μήτε τους τελώνες,
ούτε κι ακόμα τις πόρνες
την στιγμή που το εξαγριωμένο πλήθος
ήταν έτοιμο να λιθοβολίσει τη ζωή.

Έρχεται ο Χριστός και λέει,
δεν ήρθα για τους δίκαιους
αλλά για τους αμαρτωλούς,
ήρθα να βρω το απολωλός πρόβατο
και να το σώσω.

Όποιος αισθάνεται ηθικός,
σεσωσμένος,ο καλός άνθρωπος
και "καλός χριστιανός"
δεν έχει ανάγκη από σωτήρα.
Ο άνθρωπος που τηρεί τους νόμους
και νιώθει αυτοδικαιωμένος
μακράν απέχει της αληθείας.

Στην Εκκλησία σώζεται
ο πληγωμένος,ο ματωμένος,
ο βρώμικος,ο πιο μεγάλος αμαρτωλός
που μέσα σε μια στιγμή γονατίζει,
μετανοεί και ζητεί το έλεος Του.
Σώζει όχι η αρετή μας,
αλλά η συντριβή μας.

Όλοι οι υπόλοιποι,οι εκτός,
αλλά κυρίως οι εντός του ναού,
που δυσανασχετούμε
και κατακρίνουμε
τον αμαρτωλό αδερφό μας
μοιάζουμε με τους Φαρισαίους.
Τηρητές του νόμου,
μα άγευστοι της θείας αγάπης.

Ακατάδεχτοι της ουράνιας συγχώρεσης 

στον ελάχιστο πλησίον.

Τόσα χρόνια μέσα στο καράβι,
μα ναυαγούμε στο λιμάνι.

Είναι που ποτέ δεν καταλάβαμε
πως ο παράδεισος
δεν είναι κατάκτηση, μα χάρισμα.
Σωζόμαστε όχι για τα σπουδαία
κατορθώματά μας,
αλλά γιατί Κάποιος
μας αγαπά τόσο πολύ.
Μέχρι σταυρού.

Ο Θεός ιλασθητί μοι τω αμαρτωλώ…

Αλέξης Αλεξάνδρου 27/1/19