ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ

«Επιθυμούσα τη ζωή αλλά έπρεπε να ξέρω γιατί.

Να ζω απλώς και μόνον επειδή γεννήθηκα,
για να υποφέρω αναίτια και να πεθάνω;

Εγώ δεν ζήτησα να γεννηθώ!
Ήθελα πραγματικά να ζήσω, αλλά είχα ήδη προχωρήσει πιο πέρα
από μια κατάσταση απελπισίας, όπου τα πάντα
μοιάζουν αφόρητα απεχθή και μια δαιμονική ενέργεια
πλήρους αδιαφορίας κυριεύει ολόκληρο το είναι του ανθρώπου
αφαιρώντας κάθε φυσικό φόβο.

Αυτή η κατάσταση μπορεί να ονομαστεί “βουβός τρόμος”.
Έχοντας λοιπόν περάσει ο ίδιος από μια τέτοια εμπειρία,
γνωρίζω τι περνούν στις μέρες μας οι νέοι με αυτοκτονικές τάσεις.
Υπήρξα κι εγώ ένας απ’ αυτούς.
Ήμουν μόλις δεκαοκτώ – δεκαεννιά χρονών».

Μόνον η χάρη του Θεού μπορούσε να γλιτώσει τον Γκλεμπ από μια τέτοια κατάσταση.
Στεκόταν σε μια γέφυρα στη Βοστόνη και σκεπτόταν ν’ αυτοκτονήσει,
όταν, αίφνης, του ήρθε σαν αστραπή μια ανάμνηση από πολλές έγχρωμες
φωτογραφίες ενός αγίου που γνώριζε από παιδί –
του αγίου Σεργίου του Ραντονέζ.

Ο Ρώσος αυτός ασκητής του 14ου αιώνα είχε ζήσει όπως ακριβώς ο άνθρωπος
είναι προορισμένος να ζει: μαζί με το Θεό στην αγκαλιά της φύσης.

Ο λογισμός ψιθύρισε στον Γκλεμπ:
«Δώσε μια ευκαιρία. Δες αν μια τέτοια γνήσια ζωή αγνότητας,
μακριά από τον κόσμο και σε ενότητα με τη φύση,
είναι μια πραγματικότητα.

Αν δεν είναι, αν όλα τούτα είναι απλώς η ψευδαίσθηση ενός ονειροπόλου,
ένα παραμύθι, ένα “όπιο του λαού”, τότε μόνο αφαίρεσε τη ζωή σου…».

Ο Γκλεμπ Ποντμοσένσκι, μετέπειτα π. Γερμανός,
ιδρυτής της Αδελφότητας του Αγίου Γερμανού της Αλάσκας –Καλιφόρνια

(Βλ. π. Δαμασκηνού [Κρίστενσεν],
π. Σεραφείμ Ρόουζ,
η ζωή και τα έργα του,
τ. Α΄, Μυριόβιβλος 2006, σελ. 293-294)